Znalazłam malutkie kociątko [']

[MaybeXX]

Siedziałam tam potem dość długo, rozmawiając ze sobą i z nią, i już wiem, że ta porażka w walce o jej życie mnie nie powstrzyma. Tyle jest futer, które nas potrzebują. Nie można się zniechęcać jedną śmiercią, gdy wokół o pomoc wołają kolejne kociaste.

Behemotko,myślę,że wołanie o pomoc Twoje uszy i serce usłyszą.I jeszcze będziesz nie raz się cieszyła,że się udało.Czego Ci bardzo życzę.
Pozdrawiam ciepło.

[skaskaNH]

MaybeXX ma racje.

I wiem, że Maleńka dlatego spotkała Ciebie na swojej drodze, żeby otrzymać tyle ciepła i miłości.

[mala mi]

nie bylo mnie na tym watku ladnych pare dni - i takie, niestety wiesci...

behemotko - nie obwiniaj sie. wiem, ze to latwo powiedziec, ale przeciez zrobilas co moglas. absolutnie wszystko co bylo w twojej mocy!

(*)

[CoToMa]

[behemotka]

Dziękuję za pamięć...
Często myślę o Divie. Tutaj dawno nie zaglądałam, bo jak próbuję coś czytać o malutkiej, od razu ryczę

Z samymi wspomnieniami jest trochę łatwiej.
Z perspektywy czasu myślę, że jednak coś jej dałam. Żałuję, bardzo żałuję, że nie dałam rady więcej, ale tak naprawdę nawet odrobina ma jakieś znaczenie.
Dzisiaj rano byłam (na spacerze z Kazanem) tam, gdzie ją pochowałam. Przepiękne miejsce. Chyba już zawsze będzie mi się kojarzyło z tym dzielnym okruszkiem.
I to też dobrze...

[m&j]

ja też straciłam mojego oseska, śliczna Fusiulke, miała niecałe 3 tyg kiedy do mnie trafiła, karmiłam ja co kilka godzin w dzień i w nocy, kochałam jak dziecko, walka o jej życie trwała 10 dni, zabił ją koci tyfus 30.10.08 teraz pozostają mi tylko łzy i myśl o tym, ze dzięki mnie odchodząc wiedziała, że ja kocham, nie wiem czy kiedyś sie z tym pogodzę bo jak na razie to od tego dnia codziennie płacze

[czycha3]

[']['][']

[behemotka]

ja też straciłam mojego oseska, śliczna Fusiulke, miała niecałe 3 tyg kiedy do mnie trafiła, karmiłam ja co kilka godzin w dzień i w nocy, kochałam jak dziecko, walka o jej życie trwała 10 dni, zabił ją koci tyfus 30.10.08 teraz pozostają mi tylko łzy i myśl o tym, ze dzięki mnie odchodząc wiedziała, że ja kocham, nie wiem czy kiedyś sie z tym pogodzę bo jak na razie to od tego dnia codziennie płacze

Też ryczałam straszliwie.
Niewiele pamiętam ze swojego stanu psychicznego tamtego i następnych dni.
Teraz jest lepiej, pomoc innym kotom podniosła mnie na duchu, pozwoliła inaczej spojrzeć na odejście Divy.
Co nie zmienia faktu, że nadal boli

[czycha3]

ja też straciłam mojego oseska, śliczna Fusiulke, miała niecałe 3 tyg kiedy do mnie trafiła, karmiłam ja co kilka godzin w dzień i w nocy, kochałam jak dziecko, walka o jej życie trwała 10 dni, zabił ją koci tyfus 30.10.08 teraz pozostają mi tylko łzy i myśl o tym, ze dzięki mnie odchodząc wiedziała, że ja kocham, nie wiem czy kiedyś sie z tym pogodzę bo jak na razie to od tego dnia codziennie płacze

Też ryczałam straszliwie.
Niewiele pamiętam ze swojego stanu psychicznego tamtego i następnych dni.
Teraz jest lepiej, pomoc innym kotom podniosła mnie na duchu, pozwoliła inaczej spojrzeć na odejście Divy.
Co nie zmienia faktu, że nadal boli