Szylkretka Kasia ['] Kasia Dwa dostała swoją szansę.

Cudownie się czyta takie wieści :1luvu:

A piwny nałóg kotów to nic nowego, mój Ptysiek też kilka razy próbował moczyć swojego różowego nochalka w piwnej piance.
Za to Pyśka kiedyś dorwała się do herbaty z miodem - ale zabrałam, bo nie wiedziałam, czy nie zaszkodzi.

u mnie w tym roku hitem jest herbaciana torebka
herbaciana torebka pływająca w kubku pełnym gorącej wody
niejaki Czesław uwielbia ją wyciągać i nosić w pysku
na szczęście hikora (pijąca u mnie w/w napój) pozwala mu na to dopiero wtedy gdy kubek jest już pusty
... mry!

Kasia...
Kasia musiała być kotem domowym.
Ona pamięta.
Wobec mnie jest miziasta i przytulasta. Chodzi za mną wszędzie - oprócz łazienki.
Tuli się do mamy i męża.
Śpi ze mną, wtulona, oparta główką o mój policzek. Albo jako moja osobista poduszeczka.
Domowych kociastych się jeszcze boi i pierze je łapom. Towarzyszą temu dzikie bojowe, gardłowe okrzyki. Kasi rzecz jasna.
Chociaż dzisiaj mocno mnie zaskoczyła - wchodzę do kuchni, zapalam światło i cóż widzą kocie oczy moje, cóż?
Kasia śpi na krześle na posłanku a przy niej wtulona Lila.
Stanęłam przy blacie, Kasia wskoczyła tamże, siadła naprzeciw, po czym wspięła się przednimi łapkami na mnie i barankowała mrucząc moją szyję i policzki.
A że tego było jej mało, wlazła po ramieniu na bark i otuliła mnie sobą jak futrzanym kołnierzem.
Gotowałam później kaszę manną myśląc tylko o tym, żeby Kasiula nie zjechała do garnka.

Cudnie po prostu :love:

Blekitny.Irys'ie, Blekitny.Irys'ie!
lubię Twoje kocie opowiadanka!
... mry!

Aż trudno poznać tę Kasię, która w piwnicy nie dawała do siebie podejść (chociaż jak była na podwórzu, to dawała się lekko pogłaskać. Pomyślcie, jaka musiała być przerażona, co się musi dziać w psychice takiego kota, który jest domowy a potem traci dom na wiele lat... Bo przecież Kasia błąkała się kilka lat w piwnicy, na podwórzu. To cud, że zachowała tyle z domowego kota, że po 2 miesiącach od "powrotu" w domowe warunki jest taka miziasta i spragniona kontaktu z człowiekiem! To głównie Twoja zasługa, Irysie Błękitny :1luvu:

zgadzam się z jolabukiem w zupełności
Błękitny Irysie życzę Ci ...., no życzę Ci wszystkiego.....
no po prostu wszystkiego.. no wszystkiego pełno :1luvu:

Irysku

Oj, Dziewczyny zawstydziłam się :oops:

Nie ma się co wstydzić

dobrze, że Jej u Ciebie dobrze.

Kasia ma wielkie szczęście, że trafiła do TAKIEGO domu

cudownie się o tym czyta, ale mam nieśmiało pytanie... czy jest szansa na jakieś zdjątko Kasi? :oops:

myślę, że nie tylko ja lubię oglądać zdjęcia szczęśliwych kotów..

charm pisze:cudownie się o tym czyta, ale mam nieśmiało pytanie... czy jest szansa na jakieś zdjątko Kasi?
myślę, że nie tylko ja lubię oglądać zdjęcia szczęśliwych kotów..

Zgadza się :ok:

zdjęcie byłoby super :1luvu:

mb pisze:
charm pisze:cudownie się o tym czyta, ale mam nieśmiało pytanie... czy jest szansa na jakieś zdjątko Kasi?
myślę, że nie tylko ja lubię oglądać zdjęcia szczęśliwych kotów..

Zgadza się

Witamy po długiej przerwie - Kasia i ja

Stwierdzam,że tak mądrego i przemyślnego kota jeszcze nie spotkałam.
Kasia chwyta wszystko w lot.
Pewnego popołudnia siedzę w kuchni przy bufecie i jem kanapki.
Na parapecie na posłanku drzemie Kasia.
Nagle podniosła łebek, poruszyła noskiem - a nosek ma śliczny, czarny i posypany złotymi drobinkami.
Wstała.
I ruszyła wzdłuż bufetu.
Ja siedzę i patrzę.
Kasiula podeszła do stojącego niewielkiego garnka.
Chwilę nad nim pomedytowała.
Powąchała pokrywkę.
Ja patrzę.
Kasia uniosła łapkę, włożyła ją w uchwyt pokrywki i delikatnie odsunęła pokrywkę.
Reka z kanapką opadła mi na kolana.
Patrzę co będzie dalej.
Kasia cichutko odłożyła (!) pokrywkę na bufet.
I zaczęła wyjadać kaszę gryczaną niepaloną.
Czegoś podobnego jako żywo nigdy nie widziałam.
Kanapkę, korzystając z mojego zapatrzenia w poczynania Kasi pożarł Irys...

Myślę, ze Kasieńka w pełni mnie zaakceptowała - zaczęła lizać mój nos i policzki.
Od dawna śpi przy mojej głowie wtulona całą Kasią. I cały czas mruczy, cudownie ciepło mruczy.

Ostatnio zrobiła się bardziej tolerancyjna w stosunku do pozostałych kotów - a może po prostu przestała się ich bać -już nie bije łapom, pozwala spać blisko siebie.
A czarnemu Koralikowi - mojemu kociemu dziecku - pozwala wtulić się w siebie i wylizywać swoją główkę. Koral wyraźnie chce mieć w Kasi kocią mamę. Ludzka mama to chyba jednak nie to...

Fotki Kasi będą - muszę pogrzebać w kompie a najnowsze zgrać z pendrive'a.
Tak bardzo się cieszę, że Kasia stała się członkiem naszej kocio-psio-ludzkiej rodziny.

Szylkretka Kasia ['] Kasia Dwa dostała swoją szansę.

Kto przegląda forum