Są jednak dobre strony tego nowego lokatora. Obiad jem spokojnie, bez stresu i kocich łap na talerzu. Mogę spokojnie powyciągać papiery i siedzieć przed kompem, żadne gady mi ich nie demolują, ani po klawiaturze nie chodzą. Jak wróciłam dzis z psem z dłuższego spaceru moja Mama oznajmiła, że pies w domu jest absolutnie potrzebny, bo z kotami sobie rady nie mogła dać pod naszą nieobecność 
Zdążły wywalić cały żwir z jednej kuwety, ukraść jej ścierkę do naczyń i schować za kanapą, wyrzygać się na.....stole, wylać wodę z miski itd, itd....Pies wrócił, wrócił spokój. To nie jest tak, że one wogóle siedzą w kącie. Ich azylem teraz jest sypialnia, bo pies jakoś tam nie wchodzi. Wychodzą grzeczne i uważają, żeby hałasu nie narobić, co by pies ich nie zauważył. Wyjątkiem jest tylko Maciek oczywiście, który od początku łazi za Filipem, Marcel, który choć straszy grubym ogonem, wita się w psem noskiem i nawet został dziś przez Filipa wylizany, Milo zazdrosny o mnie przełamał strach i włazi mi na kolana jak jest pies w pobliży mnie. A tak wogóle psa najbardziej przywitała Zuzia, która boi się innych kotów
Dziś też przełamała się Lenka i Lion i wyszły na pojoje i nawet psa podwąchały. Gabon natomiast pogonił go już pierwszego dnia, a teraz uważa, że z takim byle czym nie będzie się zadawał i zawładnął łóżkiem wraz z Atheną. Tak ogólnie to nawet Halina zauważyła, że jakiś taki ład i spokój u mnie zapanował Boję sie tylko dwóch rzeczy. Po pierwsze, żeby się któryś kot ze stresu nie rozchorował, a po drugie boję się co będzie jak się w końcu skumplują 
Dzisiaj zrobiliśmy przerwę na sprzątanie przechowalni pokastracyjnej dla dzików (Mysz, Luelka&Co 
) i małą przeprowadzkę. Jutro dalsza część programu 
.
wprawdzie Kiara to jakiś mix z mco - i klaczki w uszach i wielki puchaty ogon i te lapki co wyłaża kosmyki między palcami 
to strychowe kotki - przypominam dwóch chłopców - dom w Niemczech u mojej serdecznej przyjaciółki
A czy mogłabym zobaczyć jego fotkę?
.