Niewidoma Dominika.

[jaaana]

Tak, jak pisałam - tylko mojemu zrobię porządek z uszami i zaraz syneczka po kicię wysyłam (studiuje w Gdańsku, nie ma problemu).

[majka2006]

cudowne wieści, Dominiczka znalazła swój domek właśnie na święta

[joshua_ada]

Udało się? Domiczka ma domek? Na bank?

[kristinbb]

Ojej będzie domek ???

[Agnieszka Marczak]

KOTIKO!Jest Domek???

[AgnieszkaZet]

Jest?? Jest??

[alessandra]

KOTIKO!Jest Domek???

[kotika]

KOTIKO!Jest Domek???

Dominika ma dom.

Dziecko Jaaany zaklepało, a Jaaana dzielnie walczyła o Dominikę.

Taka była Dominisia.



Urosła, wydoroślała, ale to cały czas ona, śliczna koteczka, która zaufała człowiekowi i która stale jest pod opieką św. Dominika patrona.

Dziś idąc z pracy informowałam o tym wszystkich. Radość była ogromna.

[Agnieszka Marczak]

Moje gratulacje Kotiko Tak sie ciesze

[jaaana]

Bardzo się cieszymy, że trafi do nas.
Mam nadzieję, a właściwie pewność, że mój potwór (10 kg - aktualnie na dietce)jakoś się pogodzi z faktem, że nie będzie jedynakiem. Dwukrotnie jakos wytrzymał tymczasowe pieski, na koty sąsiadów też się nie złości. Liczę wiec na przyjaźń również z jego strony.

[Agnieszka Marczak]

jaaana trzymam wiec kciuki za te przyjazn
dominisia jest mi bardzo bliska,bylam przy jej odlawianiu

[alessandra]

bardzo, bardzo sie cieszę teraz już tylko i Dominice i domkowi życzycze wszystkiego, co najlepsze, dużo radości i ciepła wszelakiego
jaaana, mam nadzieję,że zostaniesz na forum a ja serdecznie zapraszam jako pełnoprawnego opiekuna wraz z Dominiką do naszego klubu kotków wyjatkowych-z radością zmienię wpis Dominiki na stały domek

http://forum.miau.pl/viewtopic.php?p=3837194#3837194

[jaaana]

Jeszcze chwilkę...
Kotika zgodziła się gościć Dominikę do czasu aż Wampirek nabierze odporności po szczepieniu.

[kotika]

Chciałam podziękować tym wszystkim, którzy wspierali mnie w szukaniu domu dla Dominiki i tym wszystkim, którzy współnie ze mną cieszą się, że koteczka ma zapewnioną przyszłość.

Do Jaaany przekonał mnie taki tekst (Jaaana zgodziła się na publikację) .

W domu zwierzaki były od zawsze i zwykle właśnie znajdki biedne, wychudzone, pokaleczone - zawsze "coś" się przyplątało i zostawało.
Początkowo były to psy, jednak chorobę i śmierć ostatniego najwspanialszego - Nera przeżyliśmy tak bardzo, że przez ponad dwa lata czworonoga żadnego nie byliśmy w stanie wziąć. Po jakimś czasie poczliśmy, że jakoś pusto, ale i wtedy nie myślałam o psie .
Rudy wampirek siedział na chodniku i darł się wniebogłosy, nie mogłam go ominąć. Ważył 24 dag, wykarmiłam go strzykawką (bo smoczki były za duże) i mlekiem dla niemowląt. Ledwo się udało.
Rodzina (ze mną włącznie) zakochała się w kotach.
Wampirek jest wielkim przekarmionym wykastrowanym kocurkiem, ale z charakteru jest dziwnie delikatny, wrażliwy, nieśmiały. Gdy odwiedza nas koteczka sąsiadki (2 razy mniejsza) i fuknie na Wampirka, ten momentalnie zwiewa.
Nieszczęście polega na tym, że Wampirek uznał mnie za swoją kochaną panią, a resztę rodziny ledwie toleruje. Tylko ze mną biegnie się przywitać, tylko o moje nogi się ociera, tylko pod moją ręką mruczy. A moje biedne dziecko wdzięczy się do kocura, drapie za uszkami, kąseczki podsuwa, a rudu niewdzięcznik nic. Pogłaskać się da, owszem, ale za chwilę tyłkiem się do niego odwraca aż mi nieraz wstyd za niego. Nieprzekupny taki. Toteż chcę, żeby i syn miał kota na swoje kolana. A reszta rodziny też ma po dwie ręce do głaskania i kotu krzywdy nie zrobi.
Co jeszcze?
Serdecznie zapraszam w celu weryfikacji podanych danych jak również w celu towarzyskim.

[Agnieszka Marczak]

Chciałam podziękować tym wszystkim, którzy wspierali mnie w szukaniu domu dla Dominiki i tym wszystkim, którzy współnie ze mną cieszą się, że koteczka ma zapewnioną przyszłość.

Do Jaaany przekonał mnie taki tekst (Jaaana zgodziła się na publikację) .

W domu zwierzaki były od zawsze i zwykle właśnie znajdki biedne, wychudzone, pokaleczone - zawsze "coś" się przyplątało i zostawało.
Początkowo były to psy, jednak chorobę i śmierć ostatniego najwspanialszego - Nera przeżyliśmy tak bardzo, że przez ponad dwa lata czworonoga żadnego nie byliśmy w stanie wziąć. Po jakimś czasie poczliśmy, że jakoś pusto, ale i wtedy nie myślałam o psie .
Rudy wampirek siedział na chodniku i darł się wniebogłosy, nie mogłam go ominąć. Ważył 24 dag, wykarmiłam go strzykawką (bo smoczki były za duże) i mlekiem dla niemowląt. Ledwo się udało.
Rodzina (ze mną włącznie) zakochała się w kotach.
Wampirek jest wielkim przekarmionym wykastrowanym kocurkiem, ale z charakteru jest dziwnie delikatny, wrażliwy, nieśmiały. Gdy odwiedza nas koteczka sąsiadki (2 razy mniejsza) i fuknie na Wampirka, ten momentalnie zwiewa.
Nieszczęście polega na tym, że Wampirek uznał mnie za swoją kochaną panią, a resztę rodziny ledwie toleruje. Tylko ze mną biegnie się przywitać, tylko o moje nogi się ociera, tylko pod moją ręką mruczy. A moje biedne dziecko wdzięczy się do kocura, drapie za uszkami, kąseczki podsuwa, a rudu niewdzięcznik nic. Pogłaskać się da, owszem, ale za chwilę tyłkiem się do niego odwraca aż mi nieraz wstyd za niego. Nieprzekupny taki. Toteż chcę, żeby i syn miał kota na swoje kolana. A reszta rodziny też ma po dwie ręce do głaskania i kotu krzywdy nie zrobi.
Co jeszcze?
Serdecznie zapraszam w celu weryfikacji podanych danych jak również w celu towarzyskim.

ZAZDROSCIMY DOMKU!!!