Kotek jest agresywny w stosunku do miotły, do właścicieli ..

[Mefju]

Moja kotka - rezydentka dostała przepisanego na receptę kociego towarzysza. Tak się złożyło, że są w równym wieku. Choć na początku były problemy z dokoceniem teraz widzę same zalety. Koty zajmują się sobą podczas kiedy nas nie ma w domu po 10,12 godzin. Powiedziałabym, że mam mniej problemów teraz dwoma kotami niż wcześniej z jednym. Kotka -rezydentka izolowała się , załatwiała swoje potrzeby nie do kuwety żeby zwrócić na siebie uwagę . Po dokoceniu zupełnie się zmieniła , na lepsze oczywiście.

Wszystko niby takie proste, lecz nie do końca. Martwi mnie to gdyby jednak mój kotek nie zaakceptował towarzysza i co wtedy? Przecież nie można brać zwierzaka i nagle później znowu oddawać - to nie zabawka. No i nawet nie wiem czy kocur czy kotka?

[alix76]

Ryzyko przy adopcji jest zawsze - że zwierzak się nie odnajdzie w nowym domu, że rezydent go nie przyjmie. Trzeba czasu (kilka tygodni!), żeby to stwierdzić i każdy porządny DT wydający kota się z tym liczy. Płeć moim zdaniem nie ma takiego znaczenia, ważne jest przyjazne usposobienie i lubienie innych kotów - ja bym myślała o rówieśniku albo młodszym kotku.

[FeminaLaboriosa]

Mefju nikt nie da Ci recepty na doskonałe dokocenie. U mnie dokocenie było bardzo trudne i długie. Płochliwej rezydentce zafundowałam temperamentnego towarzysza . Były warki, prychy , lała się krew . Koty do dziś się nie lubią . U innych dokocenie jest bezbolesne i trwa krótko a koty się kochaja . Musisz wiedzieć, że nie można się tak szybko poddawać i przy byle prychnięciu kotów na siebie oddawać z powrotem. Trzeba mieć w sobie dużo cierpliwości, zaangażowania , miłości i zwykłego chcenia. To wystarczy.

[izka53]

Zdecydowanie drugi kot, najlepszym dowodem jest to, że Twój tęsknił za swoim towarzyszem. I nie radzę kolejnego rasowca, ale zwykłego kociaka, jakich tu mnóstwo. Ale uwaga - czasem kot, który nigdy nie widział kota długowłosego, jego sierść traktuje jak " napuszoną", co jest oznaką agresji. Dlatego najlepiej zaadoptowć kociaka, który zna już koty długowłose.
Twój kot jest ewidentnie typem kota stadnego, chce się bawic po kociemu.
A tak a propos miotły - miałam kiedys kotkę, która wciąż i nieustająco walczyła z tym włochatym wrogiem, , wywlekała z najbardziej odległego kąta, i pokazywała, jak trzeba rozprawic sie z takim potworem. Jej przybrane dzieci patrzały na to , hmmm...., z dziwnymi minami

[Mefju]

No i właśnie boję się, żeby później w domu nie było walk - nie chciał bym, aby mój persik był poszarpany.
Wczoraj znowu moja mama weszła do kuchni, przyszedł kocurek powąchał ją po nogach i zaczął miauczeć - znowu musiałem go zabierać, bo na mnie nie miauczał. Zastanawia mnie też to, bo on zachowuje się jak koty nieraz słychać na podwórku jak się 'marcują', trochę to dziwne. Przecież on jest kastratem i raczej nie powinien robić takich rzeczy.
Co do przygarnięcia kotka zwykłego, a nie perskiego, to chyba wolał bym wziąć małego, bo i tak przecież się znajdzie ktoś kto będzie chciał oddać. Chociaż przyznam, że pers jest dla mnie dużo lepszy, lecz jak sami piszecie może nie jest to dobry pomysł.