Olinek ['], Drops, Kimisia i inni fotki str. 101

Aniu Kochana, jakie piękne tu u Ciebie i kocury i wiewióry :love:

Proszę wszystkie pisiokotki cudne :1luvu:

od cioteczki wycałować gorrrrąco, jeśli można :oops:

Jeszcze po cichutku upraszam o fotkę pewnego gapciowatego bruneta :oops:

Zawrócił mi Kajtek w głowie

jerzykowka pisze:Jeszcze po cichutku upraszam o fotkę pewnego gapciowatego bruneta Zawrócił mi Kajtek w głowie

O, już druga osoba prosi o Kajtka, może razem coś wskóramy? :wink:

Chociaż wątpię, pisiokot jest nieprzejednany, kiedyś zwalał na styropianowe budki, a teraz, to nawet nie szuka wytłumaczenia.
Nie pokaże kotów, bo nie :twisted:

Oj, pokażę, pokażę

Już nawet jakieś trzy tygodnie temu obfociłam towarzystwo w celu popromowania pisiokotów w wątku. Tak że fotki mamy, teraz tylko kwestia usiądnięcia i wrzucenia :wink:

Ale nie powiem Kajtkowi, że ma ciociofanki, bo już mu się zupełnie w głowie poprzewraca to siano, które tam ma zamiast szarych komórek :evil:

Waniu, a ja mam dzisiaj na sobie Twoją spódniczkę. Zaprasowałam ją w gustowne fałdy i nawet sobie nie wyobrażasz jak fajnie i aligancko wygląda w takim wydaniu

Wiedziałam, wiedziałam, że poszła w dobre ręce! U mnie nigdy nie miałaby szans zaznać prasowania, nie wspominając o zaprasowaniu w eleganckie fałdy. Ale teraz wszystko rozumiem. Gdybym ja wzięła się za prasowanie, to koty nie tylko nie zostałyby sfotografowane, ale chodziłyby głodne.

Co do Kajtusia to niech was nie zwiedzie gamioniowaty wyraz pysia.
To taki całkiem cwany głupek

, który dobrze wie, jak walczyć o swoje.
Nie wiem, czy na jego charakter ma wpływ mikra postura, (bo przy moich wypasionych i rosłych bykach to z niego jest naprawdę mikrokot, co by go może trochę usprawiedliwiało), ale zaraza w stosunku do innych bywa z niego okropna.
Jego specjalnością są chamskie zagrywki osiedlowego dresa typu gryzienie Dyzia po uszach każdorazowo przy czekaniu na jedzenie

. Dyziek, mimo swoich ponad 7-miu kilo jest cielęciną niewaleczną i stoi jak sierota, gdy tamten wpija mu się z zapamiętaniem w małżowinę. Mając ręce zajęte szykowaniem żarcia nie bardzo mogę czynnie zareagować, więc tylko lżę ich pospołu: Kajtka za chamskie zachowanie, a Dyzia za dupowatość :evil:

.
Ponadto w ramach rozrywek wieczornych Kajtuś uwielbia cichaczem podbiegać i pacać po tyłku (zwłaszcza Dropsa) i uciekać, a gdy tamten sprowokowany zwróci się w jego stronę ze swoją imponującą klatą, zapędzi w kozi róg i zamachnie umięśnionym łapskiem, to Kajtek wyje jak zarzynany w duchu "ojojoj, Drops mnie biiiijeeeee, Duża ratuuuunkuuu". Duża jeszcze do niedawna w naiwności biegła ratować kotecka i opitalać Dropsa - ale teraz wiem, kto tu rozróby zaczyna i reaguję tylko w przypadku jakiś kwików Kajtkowych o wyjątkowym poziomie decybeli.

Z zapałem robi co może by zwrócić uwagę. Samobójczo posuwa się do zachowań, które skutkują duszeniem kota, ale kocisko jest i tak wniebowięte, bo skutek został osiągnięty - Duża zwóciła uwagę

. I wiadomo, że w takich sytuacjach kobita najpierw najpierw się nawrzeszczy, potem jak zdąży dopaść to dusi, ale na koniec i tak całuje, mizia i ukocha

.
I o to chodziło, yes, yes, yes :piwa:

.

Sprytny Kajtuś :ok:

Nooooo!!! Znaczy, że wszyscy zdrowi!!

Nareszcie się odezwałaś Aniu.

Wybacz prowokacje z mojej strony, ale się stęskniłam! :mrgreen:

Beztemperamentny Dyzio rozbawił mnie do łez. :lol:

Ania, dzieki za spotkanko

Bylo mi super milo i obiecuje nastepnym razem dluzej

pisiokot pisze:Oj, pokażę, pokażę Już nawet jakieś trzy tygodnie temu obfociłam towarzystwo w celu popromowania pisiokotów w wątku. Tak że fotki mamy, teraz tylko kwestia usiądnięcia i wrzucenia
Ale nie powiem Kajtkowi, że ma ciociofanki, bo już mu się zupełnie w głowie poprzewraca to siano, które tam ma zamiast szarych komórek

Waniu, a ja mam dzisiaj na sobie Twoją spódniczkę. Zaprasowałam ją w gustowne fałdy i nawet sobie nie wyobrażasz jak fajnie i aligancko wygląda w takim wydaniu

Obiecanki - cacanki......... :roll:

To ostatnie zdjęcie Kici jakie mam. Z Kacperkiem, kilka tygodni temu.

Więcej zdjęć już nie będzie, dzisiaj malutka zasnęła.

Dwa lata walczyła z pnn.
W kwietniu miała okropny kryzys, kolejny, myślałam, że już nie damy rady jej pomóc.
Ale los darował jej jeszcze całe lato, mogła nacieszyć się słońcem, które tak uwielbiała.

Pojawiła się u nas pod koniec lipca pięć lat temu. Przyjechała razem z Rudziem z Katowic od pani Halinki. Halince zawaliły się różne sprawy osobiste - musiała szukać domu dla swoich podopiecznych, którym dała dom i serce. Jedynak Dyzio przyjął nowych domowników bardzo ciepło i tak zostało do końca. Ta trójka zawsze trzymała się razem.

Nie wiem, czy była do końca szczęśliwa z nami. Wśród naszych ekstrawertycznych, kontaktowych kotów była zawsze tą inną - chyba zbyt delikatna na tak wielką gromadę, wrażliwa, osobna. Zawsze z boku, cichutka.
Mam wielką nadzieję, że wiedziała, że ją kochamy. To, że nie wkraczaliśmy zbyt ostentacyjnie w jej świat nie oznaczało braku uczuć czy zainteresowanie, ale poszanowanie dla jej odrębności.

Cieszę się, że miał swoich przyjaciół przez duże P - Dyzia i Rudzia. Mam nadzieję, że nadrabiali to, czego my nie potrafiliśmy jej dać.