Śródborów czyli JOKOT w lesie

Starowinka Rudka od Boni:

Kolejny hicior adopcyjny czyli neurologiczna Lotta:

Konwalia. Do niedoczynności tarczycy jeszcze jej brakowało herpesa (Venta sprzedaje) :evil:

Czesław w kąpielach słonecznych:

Aurelia:

i Aurora:

Ostróżka:

(tak, tak, ta czarna szmata obok kota to Franek przed goleniem :wink:

)

i jej dzika a przepiękna siostra Goryczka:

Pablo:

Pankracy upasiony:

jak i jego braciszek Nurek, dyżurny rozchlapywacz :evil:

Fajnie popatrzeć na koty na zdjęciach

Szczególnie, że trochę z nich nie kojarzę, a na pewno nie po wyglądzie.
Całkiem kolorowo u Ciebie. Żeby to jeszcze im pomogło w znalezieniu odpowiednich domów :ok:

Czasami kolorowe i śliczne mają "pod górkę". Aurelia i Aurora miały dziesiątki zainteresowanych. Bo takie ładne i oryginalne. A ja jestem wciąż podła i nie oddaję kotów do domów wychodzących gdzie indziej niż na zadupiu i bez zapewnienia bezpieczeństwa w domu. :evil:

Staruszek Krowa ma mniej wystraszone ślepia. Już mnie kojarzy z michą. Wystarczy, że wejdę do łazienki, a on skrzeczy - głośno potrafi, głośno - przy misce. Że pusta. Bo dzielnie wymiata i miska przez większość czasu jest pusta.
Apetyt ma nie jak stary kot, nie jak krowa, ale jak młody koń. :wink:

A że jest duży i chudy, to chłopakowi nie żałuję.

fajne one takie - wszystkie bez wyjątku.
A neurologiczny - pogubiłam się - kto to i co mu?

Taaa, niestety wielbicieli ładnych przedmiotów ciągnie do takich kotów, jak muchy do miodu :roll:

Nieustannie życzę, by telefony były tylko od mądrych i myślących ludzi. Gdzieś te domy są, ci ludzie dla tych kotów. Niech się tylko szybko znajdą :ok:

czarno-czarni pisze:fajne one takie - wszystkie bez wyjątku.
A neurologiczny - pogubiłam się - kto to i co mu?

E tam, nie wszystkie są fajne. Niektóre są wredne i złośliwe. :mrgreen:

Lotta jest z interwencji na warszawskiej Woli, OKI nawet bloga założyła

https://50kotow.wordpress.com/2015/09/1 ... -50-kotow/
Lotta podobno jest powypadkowa. Nie wiadomo jaki wypadek i kiedy się przytrafił, ale kicia ma momenty lepsze i gorsze. Jak jest lepiej, to wygląda prawie normalnie. Pierwszy jej atak wystraszył mnie, chodziła praktycznie w kółko, przewracała się. Przebadana neurologicznie, laryngologicznie, internistycznie. Żadnego zaleconego leczenia, tylko trzeba kochać, dopieszczać i cieszyć się z każdego dnia. Jest urocza, nawet kiedyś potencjalny DS wizytujący mnie zakochał się w niej i staruszce Rudce, ale ostatecznie nie zdecydował się na żaden 'trudny przypadek'. I tak śliczne, urocze, kochające, ale 'nie rokujące na zbyt długo' koteczki żyją wciąż w DT. :evil:

Aia pisze:Taaa, niestety wielbicieli ładnych przedmiotów ciągnie do takich kotów, jak muchy do miodu Nieustannie życzę, by telefony były tylko od mądrych i myślących ludzi. Gdzieś te domy są, ci ludzie dla tych kotów. Niech się tylko szybko znajdą

Wierzę, że są gdzieś ci ludzie. Przecież adopcje - chociaż zbyt rzadko - wciąż są.
Dlatego odbieram setki (przez lata to tysiące się nazbierało) kretyńskich i chamskich telefonów. Tracę czas, osłabiam mój system nerwowy. Marnuję siły na edukację niewyuczalnych. Ale co któryś telefon to jest "właśnie ten dom". I o to chodzi. :ok:

Miałam inne plany na sobotę. Tym razem Fartulek je zmienił. Trzy ataki padaczki w ciągu pół godziny, nie widziałam takich nigdy wcześniej (chociaż to już kilka lat z padaczką), ostatni z okropnym krzykiem. W lecznicy kolejny atak. Jest na prochach, cały dzień go obserwuję czy się wyciszy i nie będzie kolejnych ataków. Obydwoje jestesmy zmęczeni, boję się o niego.

W sypialni mam szpital: Rudy znowu gorzej, Geira po usunięciu wrastających pazurów i Joyka po sterylce. Ech.