I pewnie już tego nie ogarniemy, chyba, że wreszcie odezwą się jacyś mińszczanie podczytujący forum i zechcą nam pomóc...
Na jednym z osiedli, w gęstych krzakach od ok. 2 lat (wiem od jednego z mieszkańców bloku) mieszka bajecznie kolorowa kocia rodzina. Podobno zaczęło się od jednej kolorowej kotki. Koty mnożą się tam ciągle, są pół-dzikie, podchodzą do człowieka, ale na wyciągnięcie ręki robią uniki.
Stadko jest bajecznie kolorowe i zdrowe, oprócz ostatniego miotu, 5 maleńkich kociątek, dość zakatarzonych: trikolorka prawie bez jednego oka, ślepy na 1 oko rudy biszkopcik, dwie krówki i czarnulka.
Na nich skupiłyśmy z Kalinuwką nasze starania, chcemy uratować je przed zimą, znaleźć im domy. To kropla w morzu potrzeb, pewnie na wiosnę będzie tam wysyp kociąt, bo są tam co najmniej 3 dojrzałe kotki.
Ponieważ nie miałyśmy możliwości wziąć ich do domu, Kalinuwce udało się przekonać ciocię, która mieszka po sąsiedzku, aby wynajęła jeden z nieużywanych pokoików (właściwie taką graciarnię) i pozwoliła nam wstawić tam klatkę wystawową.
No i zaczęły się problemy z wyłapaniem malców...Dzień przed łapanką wstawiłyśmy im w krzaki ciepłą budkę. Kociaki szybko załapały o co chodzi i na drugi dzień rano siedziały już w budce. Kalinuwka wyjęła bezpośrednio z budki 2 malce, reszta nawiała
To było 4 grudnia. Od tej pory zacząła się zabawa w kotka i myszkę. Na drugi dzień całe stado się gdzieś wyniosło...Chodziłyśmy tam codziennie. Po kilku dniach wróciły. Uzbroiłyśmy się w podbierak, klatkę łapkę, i wszystkie niezbędne akcesoria, niestety, na marne, małe są ostrożne, nie wychodzą spod krzaków. Koty są bardzo dobrze dokarmiane przez mieszkańców i nie kusi je nawet tuńczyk. Próbowałyśmy wszystkiego, co chyba niestety znowu zniechęciło koty, bo na drugi dzień znowu nie było żadnego z nich...Pewnie mają jeszcze gdzieś jakąś metę, wiem na pewno, że nie mają dostępu do piwnicy, bo ta spółdzielnia mieszkaniowa kratuje okienka.
Obawiam się, że już nie uratujemy tych maleństw....Może przeżyją zimę, może nie...
Na razie mamy w klatce cudną czarną dziewczynkę (Neskę), na początku wyglądała strasznie, miała zlepione ropą oczka, wyglądała tak (po zmyciu ropki), pyszczek jest udziubdziany w kaszce:
Kliknij w miniaturki.
Natomiast trikolorka, Inka, ma okropne, zniszczone oczko, drugie zdrowe:
Koteczki dostają codziennie kropelki tobrex i bioaron C na odporność, mają ogromny apetyt, oswoiły się szybko, są maleńkie, ważą teraz po 70 dkg (waga z przedwczoraj).
Neska włącza traktory jak tylko wchodzimy do pokoju, kocha się przytulać i wystarczy ją dotknąć, by była w ekstazie. Inka jest bardziej na dystans, z kolei kocha wszystkie zabawki, mordowanie myszki, piłeczki, itp.
Po kilku dniach panienki wyglądały już lepiej (zdjęcia z wczoraj):
Nesca jedno z oczek ma leciutko zamglone, ale z każdym dniem coraz mniej. Natomiast oczko Inki - możliwe, że pójdzie na straty...
Do złapania koteczek zmobilizowała nas jedna z forumek z Łodzi, po zaszczepieniu i 2 tygodniach kwarantanny miały trafić do niej na tymczas. Jednak stan ich zdrowia nie pozwalał na szczepienie - Neska nadal kicha, Inka nie, może będą mogły być zaszczepione za parę dni. Teraz pilnie szukamy koteczkom domu. One nie mogą być u tej ciotki za długo, wstępnie zgodziła sie na 2 tygodnie, a mamy je już tydzień...
Fajnie, jakby się znalazł dla nich wspólny dom, ale oczywiście to nie jest warunek. To maleństwa i szybko się pogodzą z rozstaniem.
A reszta stadka, w tym koteczki, które się nie złapały, wygląda tak:
Mam nadzieję, że żadna z tych kotek nie jest aktualnie w ciąży
Aktualizacja z 22 grudnia: Nesca ma już super dom, a Inka czeka w domu tymczasowym w Łodzi, reszta malców się nie złapała
tel. 0-606-450-268
w tej sytuacji pójdziemy znowu do weta i wymusimy jakiś inny antybiotyk.
