Kot chyba po wypadku. Nie udało się ['] Wetka bez serca.

[mama007]

Nie udało się. Umarł.

Więcej na Lencewicza się nie pojawię.

co sie stalo?

[sibia]

Bardzo mi przykro.
Jana, przykro mi też, że to Ciebie to wszystko spotyka. Sciskam.

[ariel]

zdążyłam doczytać.
Bardzo mi przykro.

[smil]

Napisałam już w wątku Kotów Kołowych i tu powtórzę - nie obarczaj się winą za to, że sie nie udało. Proszę z całego serca.
Opis całej sytuacji w lecznicy niestety potwierdził nasze obawy To są rzeczy, na które nie mamy wpływu, niestety, mimo najlepszych chęci. Wiem, że poczucie bezradności w takiej chwili jest dołujące.
I wiem, że to żadna pociecha, ale przynajmniej dzięki Wam ten biedny kotek nie umierał na ulicy a jego ciałko po śmierci będzie potraktowane z godnością. NIkt go niebędzie rozjeżdżał, kopał dziobał...

[Ivette]

przykro czytac takie rzeczy, kolejnemu bezimiennemu kotu sie nie udało ...przynajmniej dostał szansę i nie umierał na ulicy

[Jana]

Nie udało się. Umarł.

Więcej na Lencewicza się nie pojawię.

co sie stalo?

Przeklejam z wątku "dramat na Kole":

Umarł kot, którego miałam uratować. Umarł być może dlatego, że nie zwolniłam się z pracy i nie pojechałam po niego. Umarł jakieś dziesięć minut po dowiezieniu do lecznicy. Nie miałam dostatecznych informacji o jego stanie, p. Iza podkreślała, że ma coś z łapami i dlatego nie ucieka. A on umierał cały dzień w łazience jej sąsiadki. Pewnie uderzył go samochód, pewnie obrażenia wewnętrzne, nie wiem. Nie dowiemy się już.

I kolejne rozczarowanie jeśli chodzi o ludzi. Byłam z nim w innej lecznicy. Wetka rzucała umierającym kotem jak brudną szmatą, czekała aż kot przestanie reagować, bo nie chciało jej się pomęczyć, żeby założyć wenflon. Nie chciała podać morbitalu, chociaż serce jeszcze biło. Po kilku ostrych słowach zgodziła się podać, ale wyniosła kota do innego pomieszczenia i wróciła już z nieżywym. Sądzę, że po prostu przeczekała gdzieś obok.

Obie z gallą zdenerwowałyśmy się strasznie, zabrałyśmy ciało i zawiozłyśmy na Białobrzeską. Tam tech wet była delikatna, upewniła się, że kot nie żyje, przekładała z transporterka do folii delikatnie, wręcz czule - jakby tylko spał. Pogłaskała. Dziękuję.

Dla kota było już za późno i pewnie "moje" wetki też nie dały by rady go uratować, ale przynajmniej starałaby się z całych sił, tak jak przy Szyjastym i z szacunkiem traktowały chudego zapchlonego buraska, który nie miał swojego domu i człowieka, który by się nim opiekował.

Na Lencewicza są weci bez serca.

[Jana]

przykro czytac takie rzeczy, kolejnemu bezimiennemu kotu sie nie udało ...przynajmniej dostał szansę i nie umierał na ulicy

Dostał imię od galli, już po śmierci. Ja z tego wszystkiego nie zapamiętałam, ale galla przypomni.

[Zakocona]

Okropne

[O-l-g-a]

bardzo brzydkie slowa cisna mi sie na usta
Jana, Galla wspolczuje

[galla]

Moja ciocia, jak byłam mała, nazywała mnie Pyzikiem. Nic innego mi nie przyszło do głowy i kotek został Pyzikiem.
Tak sobie przypomniałam, że ta dziewczyna, która odbierała Pyzika od nas na Białobrzeskiej zdjęła całą górę od kontenerka, żeby go nie wyciągąc przez te drzwiczki i jak go położyła na stole, to jeszcze pchłeę mu zdjęła z pysia.
Takie zachowania przywracają wiarę, ale niestety tych gorszych nie da się wymazać...

Pyziku, gdybyśmy wiedziały, co naprawdę z Tobą jest, to stanęłybyśmy na głowie, żeby Ci pomóc wcześniej, choćby pomóc odejść...

[']

[Funia]

Współczuję dziewczyny.
Jana, możesz napisać mi na pw, kim była ta "lekarka"?

[Jana]

Nie wiem jak ta wetka się nazywa, nie chcę pisać nazwiska z grafiku, bo to może nie być ona. Zadzwonię do lecznicy i dopytam, a potem napiszę. W wątku wetów polecanych (i nie) też napiszę.

Miałam dobre zdanie o lecznicy, wiem, że pomagają bezdomniakom. Dlatego wybrałam to miejsce. Może to jakiś straszny pech, nie wiem, ale zapewniam Was, że przeżyłam szok, a szczegóły docierają do mnie dopiero dziś.

Kiedy już zabierałyśmy ciałko w kontenerku, wetka nam stanowczo "podziękowała" - czyli po prostu wyrzuciła z gabinetu. Za wolno zabierałam kontenerek ze stołu...


I cały czas przypomina się dr Blanc próbująca ratować Szyjastego, biegająca wokół niego. Kot też umierający, brudny i śmierdzący, z potworną raną na szyi. Natychmiast położony na poduszce elektrycznej, wenflon założony w sekundę mimo niemierzalnej temperatury, zastrzyki, jego agonia i chyba już nawet śmierć, a mimo to podany morbital. I smutek wetki, że się nie dało mu pomóc.

I wczoraj delikatna tech wet (chyba p. Agnieszka) czule zajmująca się ciałem Pyzika...

Takie małe porównanie.

Na Lencewicza wetka wyciągająca brutalnie żyjącego jeszcze kota, za kark, przez drzwiczki kontenerka. Na Białobrzeskiej kontenerek został otwarty od góry, żeby wyjąć ciało.

[Dorota]

Jano, serdecznie wspolczuje takich przejsc...

[Anka]

Pamiętam jak wet usypiał konającą już Sierotka, z jaką delikatnością i wręcz szacunkiem do niej się odnosił. Kiedyś zaniosłam do obcej zupełnie lecznicy (była po prostu najbliżej) konającego gołębia, też spotkałam się z delikatnością weta w stosunku do niego.
Ech, niektórzy mijają się zdecydowanie z powołaniem - bardzo to wszystko smutne

[ryśka]

Bardzo Wam współczuję