Bezpieczna Przystań - bikolorek Apsik ze Szmulek

Apsik ur. 03.2006

Apsik jest cudownym młodym kocurem (był jeszcze pełnowartościowy), którego w drodze do pracy na Szmulkach napotkała Maryla. Kot podchodził do każdego przechodnia miaucząc i ocierając się o jego nogi, a zapędzeni ludzie mijali go obojętnie, czasem ktoś rzucił mu kawałek kiełbasy czy chleba. Maryla dowiedziała się, że kot do niedawna miał opiekuna - starszego pana, który umarł - jego pies został zabrany do schroniska Na Paluchu, a kot pozostawiony sam sobie przy zrujnowanej posesji zmarłego pana.

02.04
Maryla przywiozła Apsika taksówką "luzem" - kot był strasznie brudny - zamiast białego futra miał futro szare, łupież i piasek na całym futerku. Apsik trafił do mnie - na razie mieszka w izolatce - w przedpokoju - jest chory - ma zapalenie tchawicy: kaszle i pokichuje - robię mu codziennie zastrzyki i podaję preparat podnoszący odporność, rozpoczęłam odrobaczanie, kot został odpchlony. Na szczęście ma bardzo dobry apetyt. Apsik jest przystojnym czarno - białym kocurkiem, który bardzo pragnie towarzystwa człowieka, jest bardzo rozmowny i żądny pieszczot. Jest szczególnie gadatliwym kotem w porze karmienia.

05.07
Apsik jest już zdrowy, wykastrowany i zaszczepiony. Czeka na super dom.

Anna Wydra - Fundacja "Bezpieczna Przystań" tel.: 835-64-38

Warunki adopcij -> zajrzyj koniecznie:
http://www.bezpiecznaprzystan.org.pl/ad ... r_adop.htm

» Sob maja 19, 2007 23:18

Kot w pustym mieszkaniu
Wisława Szymborska

Umrzeć - tego nie robi się kotu.
Bo co ma począć kot
w pustym mieszkaniu.
Wdrapywać się na ściany.
Ocierać między meblami.
Nic niby tu nie zmienione,
a jednak pozamieniane.
Niby nie przesunięte,
a jednak porozsuwane.
I wieczorami lampa już nie świeci.

Słychać kroki na schodach,
ale to nie te.
Ręka, co kładzie rybę na talerzyk,
także nie ta, co kładła.

Coś się tu nie zaczyna
w swojej zwykłej porze.
Coś się tu nie odbywa
jak powinno.
Ktoś tutaj był i był,
a potem nagle zniknął
i uporczywie go nie ma.

Do wszystkich szaf się zajrzało.
Przez półki przebiegło.
Wcisnęło się pod dywan i sprawdziło.
Nawet złamało zakaz
i rozrzuciło papiery.
Co więcej jest do zrobienia.
Spać i czekać.

Niech no on tylko wróci,
niech no się pokaże.
Już on się dowie,
że tak z kotem nie można.
Będzie się szło w jego stronę
jakby się wcale nie chciało,
pomalutku,
na bardzo obrażonych łapach.
I żadnych skoków pisków na początek.