żałoba po stracie zwierzęcia domowego - badanie do pracy mgr

[Anna2016]

Dzień dobry Wszystkim. Moja magistrantka, na psychologii, pisze pracę na temat doświadczenia żałoby po stracie zwierzęcia domowego, temat ważny, w Polsce jest on nadal niestety pomijany lub lekceważony i najczęściej niedoceniany. Stąd zakładam wątek z prośbą do Osób, które czują się na sile aby wypełnić ankietę, do której link wklejam poniżej.
I z góry dziękuję - dziękujemy Każdemu kto może i znajdzie czas na podzielenie się swoimi uczuciami w tej ankiecie. Badanie jest anonimowe, zebrane dane będą przetwarzanie zbiorowo.
Dziękuję
Ania

https://forms.gle/r9eMKnDgkV755Wtm9

[aania]

Wypełniłam

[Anna2016]

Wypełniłam

Bardzo dziękujemy
Wkleję tutaj jeszcze prośbę od Studentki

Hej! Jestem studentką psychologii i piszę pracę magisterską o żałobie po stracie zwierzęcia domowego.

Żeby moja praca się udała, bardzo potrzebuję odpowiedzi mężczyzn i kobiet którzy stracili zwierzę np królika, psa, kota maksymalnie do 2 lat wstecz.

Proszę o wypełnienie ankiety oraz o podesłanie jej dalej np do swoich partnerów, małżonków, czy innych osób pełnoletnich, które również straciły zwierzątko domowe.

Załączam link; https://docs.google.com/forms/d/e/1FAIp ... Q/viewform

Ankieta jest anonimowa. Jestem ogromnie wdzięczna za wszystkie odpowiedzi.
Dziękuję

Amelia, studentka psychologii Akademii Ateneum, V rok.

[gisha]

wysłałam

[Szymkowa]

Ja też wypełniłam ankietę.

[Anna2016]

Ja też wypełniłam ankietę.

Dziękuję

[Patmol]

tez wypełniłam
chociaż przecież na samopoczucie ma wpływ tyle innych zmiennych; chociazby to czy to było jedno z wielu zwierząt, które się posiada, czy całkiem jedyne, jakie życie się prowadzi, czy ma się obecnie zwierzęta itd, na ile jest się zajętym itd

nie żebym była jakaś nieczuła; chociaż może jestem.
smierć zwierzaka jest okropna; no ale są inne zwierzaki, które żyją i które wymagają opieki i wsparcia; czyli właściciela spokojnego, zrównoważonego, pogodnego

ale być może to jest tak, że jak ktoś jest empatyczny, to rzeczywiście przezywa bardzo / i te wszystkie elementy z ankiety wtedy występują - ma koszmary, ręcę mu się trzęsą, nie może spać, odczuwa lęk itd

no, a jak ktoś nie jest empatyczny, to myśli kilka dni nad tym co następnym razem mógłby zrobić lepiej-co by należało poprawić i oczywiście jest mu smutno / ale raczej skupia się na opiece nad pozostałymi zwierzakami niż na rozpamiętywaniu straty. Pozostałe zwierzęta/ koty czy psy / patrzą i czują jaki nastrój ma właściciel. Po co je stresować, skoro i tak rozpamiętywanie nic nie da?

mam oczywiście na myśli rozpamiętywanie w kontekście żalu/koszmarów/ lęku.
Bo zwierzak, chociaż odszedł, zostaje w człowieku i te wszystkie piękne czy zabawne wspólne chwile tez zostają w człowieku i cieszą/grzeją. Tak jakby w człowieku zostawało takie światełko. Wystarczy zamknąć oczy i już można wspominać; tak jakby się czerpało skarby ze skrzyni. Te skarby, które się zbierało przez cały czas zycia zwierzaka.
i chociaz zwierzak odchodzi, co jest oczywiście smutne, chociaż często nieuchronne, zostaje się z wielka skrzynią wspomnień, którymi można się cieszyć nawet wiele lat później.

[Anna2016]

Dziękuję Patmol
pięknie napisane to o światełku i skarbach ze skrzyni....
Tak, zgadza się, uczucia po stracie zależą od bardzo wielu czynników, tak jak piszesz, od siły przywiązania do zwierzęcia przede wszystkim chyba, od sytuacji życiowej w tym innych trudnych wydarzeń, od osobowości...każdy jest inny, to zrozumiałe, że każdy przeżywa stratę na swój sposób...