Jak trafiła do nas BuraS :-)

[jaibura]

Trochę sie to kłóciło z moim wyobrażeniem zsocjalizowanego kota z hodowli, ale nalegałam na wizytę, no bo jak to tak powiedzieć "biorę" właściwie kota w worku... A nie chciałam odpuszczać, bo przecież kudłate, blisko, z hodowli więc pewnie zdrowe.

No i pojechałam. Trafiłam do eleganckiej starszej pani w zadbanym mieszkanku. Kota oczywiście nie było, więc chwilę porozmawiałyśmy. Pani nigdy wcześniej nie miała kotów, w domu zawsze był pies. Z tego jak o nim opowiadała, wywnioskowałam, że zwierzęta lubi. Kotka była prezentem od dorosłych dzieci, kiedy pani została sama. Kupiona w warszawskiej hodowli, taniej, bo miała już 7 miesięcy. Właściwie wszystko ok - kotka miała mniejsze jedno oko, na pewno nie nadawała się na wystawy ani do hodowli. A oczy widział weterynarz, zapisał jakieś kropelki i wszystko jest w porządku.
I wreszcie ją zobaczyłam na żywo - pani wyciągnęła ją z tej szafy i przez chwilę popatrzyłysmy na siebie...
Właściwie nigdy nie podobały mi się szylkretki, ale tu zobaczyłam "swojego" kota...

A potem kota znów zniknęła, a ja dalej rozmawiałam z panią. I kątem oka zobaczyłam, że ktoś chyłkiem, ukradkiem, przyszedł pod krzesło, na którym siedziałam, a potem delikatnie powąchał ostrożnie opuszczoną ręke... -taka była reakcja pani.
I już wiedziałam, że ją stamtąd zabiorę.

[jaibura]

Sierściuch baaardzo się zdziwił, kiedy zorientował się, że w stojącym w przedpokoju koszyku "coś" jest.
A my zdziwiliśmy się jeszcze bardziej, kiedy po jakimś czasie okazało się, że koszyk jest pusty... Nowy kot zniknął, nawet nie pokazawszy się domownikom Na mniej więcej trzy tygodnie zniknął zupełnie....
Tylko po zachowaniu Sierściucha domyśliłam się gdzie się zaszyła, a więc gdzie mam wstawić miski, kuwetę, gdzie sprawdzać, czy z jednych ubywa, a do drugiej przybywa, i w stronę której szafy czule przemawiać...
I tak to trwało prawie dwa miesiące. Mogłam tylko opowiadać, jak wygląda nasz nowy kot... Miała nawet zostać Nikitką - niby się dokociłam, a tu kotyani widu ani słychu ani kitki...

Potem powoli zaczynała się ośmielać, nie wiem czy bardziej 'zadziałała" nasza cierpliwość czy chęć zaprzyjaźnienia się z Sierściuchem. Ja już właściwie pogodziłam się z tym, że będę miała takiego "zdystansowanego" kota, aż kiedyś wreszcie pozwoliła się dotknąć - pogłaskałam delikatnie... i kota po maleńkim zawahaniu wywaliła się na podłogę i .... "miziaj, miziaj mnie jeszcze"

Teraz jest zdecydowanie nakolankową, dosyć wyluzowaną koteczką. Na dźwięk domofonu biegnie do przedpokoju sprawdzać, kto idzie i czy warto się z nim przywitać. Nawet to mniejsze oko właściwie przestało sie różnić od drugiego.
Tak więc historia Buraska, taka, jaką znam, nie jest właściwie wcale jakaś dramatyczna. W poprzednim domu chyba jej się krzywda nie działa... Niemniej jednak jej zachowanie tam, jej zachowanie przez długi czas u nas nie raz powodowało pytanie "kto i co zrobił temu biednemu kotu?!".

[jaibura]

Ale fajnie! Dzięki za przeniesienie

Trochę mam do nadrobienia

[jaaana]

Super!
Gdyby nie to podforum, nigdy bym do Was nie trafiła.
Koniecznie nadrabiaj, bardzo jestem ciekawa jak teraz wyglądają koty i jak się zachowują

[anulka111]

Nadrabiaj
Fajnie ,ze jest to podforum ,przeczytalam i o poprzednim kotku,ktory odszedl i o tym,ze lubisz kudlate i chcialabym wiedziec,jak sie zmienila syberyjka,ktora wybrala swego ludzia

[jaibura]

Będę nadrabiać, będę:-)
Na razie zaglądam do innych i odkrywam

[ManfredkotTusi]

Skoro masz syberyjkę i to w dodatku szylkrecię to zaznaczam i będę czytać i oglądać zdjęcia, pokaż, pokaż
Stare zdjęcia się popsuły i nic nie widać
Wygląda na to, że może być w podobnym wieku do mojej Tigry. Tym bardziej czekam na nowe wieści.
Pozdrawiam. Tusia.

[jaibura]

Witaj ManfredkotTusi Cieszę się, że do nas trafiłaś.
Śledzę po cichutku los Tigry odkąd się pojawiła - jest niesamowicie podobna do Buraska, zwłaszcza na tym zdjęciu w podpisie.
Na razie zmykam, ale obiecuję zdjęcia - i starsze i aktualne.

[zabers]

...
Trochę mam do nadrobienia

Trochę
No, ok, niech będzie, ze trochę

Cześć

(i zgadzam się z jaaana, gdyby nie te przenosiny , w życiu bym nie trafiła)

[jaibura]

Tiaa, śmiej się, śmiej, a ja sama nie wiem teraz jak "ugryźć" to nadrabianie

Przede wszystkim witam "odkrywców", cześć
Miło mi będzie gościć Was częściej

[jaibura]

To może nadrobię obrazkowo. Ponoć jeden obraz to jak tysiąc słów

Tak wyglądała w ogłoszeniu „adopcyjnym”:



No sierota taka... Widać, że miała jedno oczko “bardziej”…

A to jedne z pierwszych zdjęć, kiedy już wychodziła ze swojej kryjówki:




I wtedy mniej więcej przestałam prowadzić ten wątek….

[jaibura]

Bo wtedy niestety zachorował Fikus, zwany Sierściuchem… Kiedy okazało się, że to jednak białaczka – zaczęła się jazda – panika i poczucie winy, szybkie testy i szczepienie Burej, leczenie interferonem (oj nie lubił tego, nie lubił…). Niestety przegraliśmy. Po kilku miesiącach, kiedy wydawało się, że jest lepiej, nastało gwałtowne załamanie…

I tak Burasek – kot „na dokocenie” – została jedynaczką

Potem musieliśmy zmienić mieszkanie.

Potem Bura już się całkiem zaaklimatyzowała i dostała rujki (w poprzednim domu brała tabletki), i następnej rujki. Więc potem była sterylka; niestety nie mam ani jednego zdjęcia w gustownym kaftaniku zrobionym czym prędzej z moich „kalesonów”
Przy tej okazji zaczęłam drążyć sprawę tego jednego oczka „bardziej” i … dziwnie wyglądających opuszek – były jakby spuchnięte (poparzone ?), z czasem potrafiły pękać przy niewinnej zabawie z kartonowym pudłem.
Na oko, w którym stale bywał „śpioch”, dostała krople, pani wet użyła słowa groźnie brzmiącego słowa „małoocze?” i tyle. A o opuszkach też niewiele – że jest taka bardzo rzadka choroba immunologiczna i być może to właśnie to. Niewiele wtedy znalazłam na temat plazmocytarnego zapalenia opuszek, ale i tak mi wystarczyło! Więc jak wydobrzała po sterylce – zaczęła brać steryd. Spektakularnej poprawy nie było, ale przynajmniej skóra przestała pękać i miałam wrażenie, że łapki nie są bolesne.

Jakiś czas później zmieniłam weta – poszłam z przeziębioną Burą i poprosić o obejrzenie języka, na którym „chyba coś widzę”, i przy okazji też opuszek.

I co było dalej napiszę później, bo muszę iść nakarmić „cudze” koty;-)

[kwinta]

Jestem ciekawa, co będzie dalej ....

[anulka111]

Tez czekam i czytam

[AnnikAKrk]

Witaj jaibura - podoba mi się wątek (jest puchaty uczestnik, jest impreza ).

Fajnie, że się przenosimy, tyle ciekawych wątków można teraz odkryć

Chętnie poczytam więcej o Waszych przygodach - tych dobrych i złych. W końcu mamy podtytuł "cienie i blaski" więc to chyba do czegoś zobowiązuje