BORYS i YOKO czyli Galimatias Krakowski - dołączył SZANDOR

[Kociara82]

Wszystkiego co najlepsze
na Święta Wielkiejnocy,
wiosennych nastrojów,
ciepłej, radosnej atmosfery,
miłych spotkań z Najbliższymi
oraz smacznego jajka
i mokrego Lanego Poniedziałku

[ewar]

Nie umiem wklejać takich obrazków, ale życzenia przesyłam.WESOŁYCH ŚWIĄT !!!

[Monika_Krk]

Serdecznie dziękujemy za życzenia od Ewar i Kociara82.

[Myszolandia]

Monia ,nawet nie wiesz jak ja CIę kocham za to poprawianie mi humora
obśmiałam sie do łezów

[Monika_Krk]

Monia ,nawet nie wiesz jak ja CIę kocham za to poprawianie mi humora
obśmiałam sie do łezów

bardzo proszę



"(...)cześć i czołem pytacie skąd się wziąłem ,
jestem wesoły Romek ,
mam na przedmieściu domek-
a w domku wodę światło, gaz ,
powtarzam zatem jeszcze raz...(...)"

[Kociara82]

a ja slyszalam wersje "jestem wesoly Bronek"

[Kotina]

Moniko
Zdrowych, radosnych i pogodnych Świąt Wielkanocnych,
smacznego jajka, udanego dyngusa oraz nadejścia wiosny
życzy Kotina ze swoim zwierzyńcem

[Lillua]

Zdrowych, radosnych Świąt życzy lillua z ogonkami

[kalair]

[Myszolandia]

[kalair]

Witajcie Kochane!

[Monika_Krk]

Bardzo dziękuję za życzenia Kotino i Lilua - nie było mnie na forum wcześniej więc podziękowania opóźnione.


Święta, święta i po świętach ...
A śniegu nadal w bród

Koty moje mają przestawiony zegar biologiczny na wiosnę/lato i są bardzo tym wszystkim zdziwione.
Miało być słoneczko, wygrzewanie na parapetach, idy marcowe- a tu co?
Trąbka, dupka i pikuś - czyli nic z tego.
Koty senne się zrobiły z tego wszystkiego, nic tylko jedzą na potęgę i śpią.
Jak nie śpią, skradam się i próbuje je rozruszać oraz namówić do zabawy.

Borys do zabaw wszelakich stracił coś rezon, no chyba że jest to zabawa w spanie lub jedzenie.
Uznał, że będzie teraz żył w rytm piosenki pt. "Cysorz" - A.Waligórskiego.
Szczególnie pierwszy fragment przypadł mu do gustu :

"Cysorz to ma klawe życie
Oraz wyżywienie klawe !(...)"



Jak widać na załączonym obrazku - Borys - lubi się wczuwać w słowa piosenki


Yoko niemrawo ale jednak próbuje go namówić do zabaw :



Co on bardzo uprzejmie i taktownie olewa :



Czasem nawet dwa dni - co widać na datowniku :




Pudełko, szuflada, półka w garderobie - wszędzie gdzie można mieć święty spokój
tam na pewno "zadekował" się Borys.
Na wszelkie pytania w stylu: "Kiedy Ci przejdzie? Wiesz że to nie moja wina, że nie ma wiosny?
Idziesz się bawić ?" - odpowiedzią jest mina numer 9551 czyli tzw. pokerowa "twarz" :



Taaaaa... trochę go rozumiem.

Na koniec pozwolę sobie na małą dygresję :



Idę zakupić jakąś broszurę z instruktażem : Jak zbudować igloo...

[kalair]

Całujemy!

[Kotina]

Hejka

przednia zabawa dla kocistych z tym pudełkiem

Muszę też wykorzystać karton z zooplusa i zafundować swoim taką zabawę

[Monika_Krk]

Zastanawiałam się odkąd tu jestem czy zdradzić wam pewną historię, która kładzie się cieniem na blaski jestestwa borysowego.
Dotyczy to kwestii "łowności kota" - mojej ulubionej .
Zawsze nieodmiennie przypomina mi o tym Yoko, która w szale zabawy w polowanie, wygląda jak pomieszanie
kobry królewskiej z ninją , co daje nam obraz kota nad wyraz szybko poruszającego się zrywnymi, krótkimi susami i zamierającego tuż nad "ofiarą" - by z prędkością pocisku zadać cios ostateczny :" A ciaaaaa - giń kulko z foliiii "

No ale do rzeczy, do rzeczy - muszę się cofnąć o dobre dwa lata i wrócić do poprzedniego mieszkania.
Stan kotów w domu : sztuk jedna - Borys.
Pora roku zima, na końcówce.
Piętro drugie - bardzo wysokie.

Ważną rzeczą jest opisać w tym miejscu, że w ścianie tegoż mieszkania była wywiercona dziura na zewnątrz , którą "szła" sobie spokojnie rura od klimatyzacji.

Ponieważ klima w zimie nie działa, a mnie ręce zawsze świerzbią , wymyśliłam sobie taddaaam , że w dziurze w zimie urządzę karmnik dla ptaszyn.
Rura na chwilę siup na bok.
Nakupiłam ziarna i innych przysmaków i gęsto zasiałam w czeluściach.
Błogi stan dobrze spełnionego obowiązku i to, że dziura nie leży odłogiem jak głupia, a jest ku dobremu wykorzystana, napełniły mnie dumą .
Rura z powrotem hop na miejsce i śladu nie ma, a misja spełniona.
Mało nie pękłam z tej dumy pławiąc się w poczuciu gienijalności.

No i fajnie było, trwało to jakiś czas.
Nawet się dziwiłam, że ptaszyny w ścianie tak chroboczą, skrobią i szeleszczą - ale niech tam mają ucztę. Dosypywałam gęsto.
Przez myśl mi nie przyszło i mojemu kotu też... że tam...

Nadejszło przedwiośnie byliśmy wszyscy w domu i mój TŻ zaczął sprawdzać co tak skrobie w rurze od klimatyzacji.
W końcu ja wyciągnął z otworu i wytrząsnął z niej w domu...

Aaaaa -łłłaaaa MYSZ ! - udarłam się regulaminowo, wskakując na fotel stojący na środku.

Przecież Ty się myszy nie boisz kochanie, pamiętasz ?- jak zawsze ze stoickim spokojem, mój TŻ przypomniał mi
o tym i owym - zupełnie jak zawsze słusznie, zresztą.

No, nie boję ? - odparłam lekko pytająco, złażąc z fotela i przyglądając się tejże

Mysz okazała się małym szczurem , albo gigantyczną myszorą - nie znamy się, więc pewne nie jest do dziś, ale z gabarytów tak nam wychodziło. Długość ręki miała sporej - z ogonkiem, a wyglądała jak szczurki ze sklepu. No to chyba szczur ?
Nieźle się w każdym razie toto upasło na naszym wikcie.
I wylazło na wysokie drugie piętro po tynku jak SpiderMan !
Zmyślne toto , że ho ho - w końcu na moim wikcie.

KOT - my mamy KOTA ! - oświadczyłam, tryumfalnie szukając mej tajnej broni, mej ślepej furii, mego consigliere.
A ooo , tam siedzi i się boi - machnął ręką mój spokojny do bólu TŻ i wskazał na Borysa , który z wielkimi oczami siedział na górnej półce, wpatrzony ze strachem w Myszozaura Straszliwego.

Myszoszczur chyba uznał, że jesteśmy jej/go rodziną .
Dokarmialiśmy i w ogóle. Patrzyliśmy wszyscy na siebie jak zaczarowani.
W końcu mój TŻ przypomniał sobie film "Dorwać Małego" i zaczął regularne łowy.

Boooryss bieeerz go - krzykoszepnęłam rozdzierająco, miałam na myśli Myszoszczura oczywiście.

Kot nasz w życiu nie widział gryzonia żywego, a z mego zachowania wysnuł teorię, że może toto jadowite.
Pańcia skrzeczy, trzyma się z daleka, wariuje - a co on kot poradzi na jadowite bydle ?

W końcu zachęcony zachowaniem TŻ-a zlazł z wysokości i stanął nieśmiało na podłodze.

W życiu nie widziałam piękniejszej sceny :
Szczuromysz uciekający od goniącego go TŻ-a wprost pod nogi kota, który
ucieka z kolei szybko przed myszą.
Scena powtórzyła się kilkukrotnie.

Żal mi się zrobiło gryzonia, zadyszał się od ganiania , a schować się u nas nie miał gdzie, grubas spasiony jeden
Z płaczem uprosiłam TŻ-a aby go puścić wolno.

DARUJMY MU, DARUJMY - beczałam.
Chyba- daruj mu, daruj ? - poprawił mnie spokojnie TŻ ...

Otworzyliśmy drzwi i kukułcze jajo na szczurzych, tłustych łapkach uciekło na klatkę schodową

Kot nasz udał się do misek - spożył, popił oraz w poczuciu dobrze spełnionego obowiązku poszedł spać.

Szczuromysza odtąd nikt nie widział.
To było jak dotąd jedyne spotkanie Borysa z gryzoniem.

Tak sobie myślę, że przy Yoko ten scenariusz byłby zgoła inny, rodem z filmu "Śmiercionośna Ślicznotka" niestety

PS
Wszystkie powyższe zdarzenia miały miejsce a bohaterowie są prawdziwi .