Tymczasy u horacy7. Basia walczy, koty szukają domów.

Basiu, a ja Ciebie najmocniej przepraszam, ze się nie odzywam! Mysle ciagle o Tobie i modle sie, ale mam taki czas, ze urwanie glowy...

Ja też trzymam kciuki i ZDROWIA życzę :ok:

Basiu, trzymaj się :ok:

Wysłałam fotki jedna to moje dzieło uczę się robić na szydełku może później jak się naumiem będę mogła coś robić na bazarki.Troszkę się boję leczenia lecz cóż trzeba.

Wysłałam fotki jedna to moje dzieło uczę się robić na szydełku może później jak się naumiem będę mogła coś robić na bazarki.Troszkę się boję leczenia lecz cóż trzeba.

raiya pisze:Basiu, a ja Ciebie najmocniej przepraszam, ze się nie odzywam! Mysle ciagle o Tobie i modle sie, ale mam taki czas, ze urwanie glowy...

Rozumiem tak myślałam ,że masz pewnie urwanie głowy. :wink:

Basiu, niech Ci pobyt w szpitalu jak najszybciej zleci. Czy wiesz, ile potrwa Twój pobyt tam?

Trzymaj się Basiu cieplutko i zdrowiej

Horaś

to ja w międzyczasie wstawię fotki, o których wspomniała Basia

dzieło rąk

a tutaj całe towarzystwo :mrgreen:

Hehehe...
Nie wiem,który kociasty śmiszniejszy... :mrgreen:

Pozdrawiamy mocno i jak najmocniej

Kacperek [*] 02.12.2016 r.

Basiu, trzymaj się w tym szpitalu i niech Cię szybko leczą i wracaj do nas :ok:

Basiu, jak zobaczyłam te zdjęcia kociastych, to sobie pomyślałam, że szybko muszą Ci tam w szpitalu zrobić co trzeba, bo towarzystwo będzie na Ciebie czekać (nie tylko kocie zresztą). I przypomniało mi się, jak przed porodem trafiłam na oddział patologii. I było nas tam kilka babek, a obok była porodówka, z której dzień i noc słyszałyśmy krzyki. Wieczorem dołączyła do nas młoda babeczka przed porodem (pierwsza jej ciąża), która spojrzała na nas z kroplówami, ktg i innymi cudami, usłyszała krzyki zza ściany i mówi: "A co one się tam tak drą?". Na co my chórem odpowiedziałyśmy: "rodzą". Babeczka zmierzyła nas wzrokiem, spojrzała na drzwi i mówi: "Ale po co się tak drą? I ile wy już tu leżycie? Ja nie mam czasu na takie rzeczy. Ja tu przyszłam rodzić raz dwa, bez żadnych znieczuleń i szybko muszę stąd wychodzić, bo mam dużo pracy".
Basiu... ona naprawdę zrobiła tak, jak mówiła. Następnego dnia przed południem poszła rodzić, po 3h było już po wszystkim (bez panicznego wrzasku), a 2 dni później, podczas gdy ja chodziłam zgięta po cesarce, ona już pomykała radośnie z tym szpitalnym wózeczkiem, z uroczym maleństwem w środku, i dopytywała cały czas, czy mogłaby już iść do domu.
Basiu, piszę to teraz po pierwsze dlatego, że akurat mi się przypomniało, a po drugie dlatego, że to jest właśnie siła pozytywnego nastawienia. Nigdy tej babeczki nie zapomnę.
Myśl Basiu pozytywnie (tak jak my tu o Twoim leczeniu myślimy) :ok: