Fasolki wątek optymistyczno-pokojowy. Łazienka zajęta

Chodziłam po podwórku i chodziłam, czekałam. Żaden kot nie czekał na śniadanie. Przeraziła je kanonada. W końcu doczekałam się kilku wystraszonych biedaków.
Nie toleruję strzelania. I milczącego przyzwolenia wielu ludzi na strzelanie ("bo to raz w roku").
Nie zgadzam się na to i nigdy nie zgodzę.

Ja też tego nienawidzę - widziałam z okna jak jeden czarny biedak skrył się pod samochodem ..jak wyszłam na dół i otwarłam drzwi z klatki to go niestety już nie było -porobili u nas nowe okienka do piwnic, tylko jedno jest uchylone..
u nas kanonada trwała może z 15 no max pół godziny, ale za to z reguły z takich samych petard -widać, że była promocja w Biedronce..rzęsisty deszcz spadający z wysoka..sama się bałam wyjść
i miałam nocnego lokatora na strychu -koty warczały mi pół nocy
dobrze, że ciepło na dworze

u nas jak na Sylwestra to było mało ludu, ze 4 grupki - wcześniej to cała ulica debili stała. Obserwowałam sobie z okna i nie rozumiem jednego - stoją chłopaki 3m od śmietnika, a opakowania i butelki zostawili mi pod oknem na trawniku. Byli na tyle trzeźwi, żeby wsadzić kij w butelkę i podpalić, a na tyle pijani, żeby zobaczyć kosz? Do tego jeszcze zostawili mi na półpiętrze worek ze śmieciami bo im się o jedno piętro już nie chciało iść, zaniosę im go zaraz na górę i na klamce powieszę :evil:

Mieszkam w cichej i spokojnej okolicy. Ale dziś w nocy było po prostu jasno od petard świetlnych. Wszędzie naokoło, na wszystkich wzgórzach, od Krakowa po Myślenice, Świątniki i Skawinę.
Może byłoby pięknie... ale myśl o tych wszystkich biedakach w lasach ...
ech... ludzie to egoiści i tyle.

Kwestia priorytetów, c'nie?
Bieda, Panie, bieda... Nie ma co do garnka włożyć... ale na hałasująco- święcae z przewagą hałasujacego wydamy a co...
A do sprzątania też się nikt zniżać nie będzie.
U mnie zabudowa jest bardzo rozproszona. Hałas był ale krótko. Nowi "sąsiedzi", których nie znamy (bo dom po prostu widzimy na horyzoncie podpalili własny płot fajerwerkami.
Wcale mi ich nie było szkoda :evil:

meksykanka pisze:Kwestia priorytetów, c'nie?
Nowi "sąsiedzi", których nie znamy (bo dom po prostu widzimy na horyzoncie podpalili własny płot fajerwerkami.
Wcale mi ich nie było szkoda

Szkoda, że se chałupy nie podpalili :evil:

No, jesteśmy na granicy rezerwatu i tu naprawdę (jeszcze) żyje sporo dzikich zwierząt.
Gdzie one się miały pochować, skoro ludzie mieszkają teraz wszędzie i muszą sobie pohałasować?
Teraz jest błoga cisza...

Karolek, mam nadzieję, że powiesiłaś im te śmieci na klamce.
Meksykanko, tym od spalonego płotu gratuluję. I aż żal, że swojej chałupy nie spalili. Pewnie się przeprowadzili na skraj rezerwatu, żeby mieć spokój i ciszę, no, ale "raz w roku można". I aż dziwne, że koło rezerwatu nikt nie zakazał całkowicie używania tych środków.

Hałasy będą jeszcze na owsiakowisku :evil:

W Zosinie względny spokój.
Najwyraźniej wszyscy wybyli do miast świetować.
Troche z Bełżyc było słychać, ale nie jakos bardzo głośno.
Kociszcza przeżyły, ale Ringo bał się bardzo, dygotał na całym ciele, a dzis rano wogóle nie chciał wyjść sie załatwić

.
Pozdrawiamy wszystkie siostrzyczki w strączku

.

Operacja szczeniaka kosztuje. "To lepiej go uśpić"
Marek Kruczek, Gazeta Wyborcza
Karat, wychudzony żółty bokser, został znaleziony w lesie. Swojego wybawcę doprowadził do bramy... cmentarza. Inne dwa duże psy były przywiązane do drzewa nieopodal schroniska. Kochamy je na zabój, tolerujemy, boimy się ich, nienawidzimy - psy budzą w ludziach wszystkie możliwe uczucia i emocje.
Najgorzej jest jednak, gdy człowiekowi tylko wydaje się, że kocha psy. On na pewno weźmie zwierzę, ale traktuje je jak zabawkę, chwilową przyjemność. Kiedy to mija, jest zdolny skazać psa na cierpienie, przywiązać do drzewa, podrzucić, a nawet zabić. Bo się znudził. Albo zachorował. Albo pies jest przeszkodą w realizacji życiowych celów - mówi Halina Derwisz, szefowa Rzeszowskiego Stowarzyszenia Ochrony Zwierząt.
Przewrotna ludzka natura
Historia niebieskookiego husky jest bolesnym potwierdzeniem jej słów. 3,5-miesięcznego szczeniaka do jednej z rzeszowskich lecznic przynieśli dwaj młodzi ludzie. - Mieli około 20-25 lat. Wydawałoby się, że przyjechali do lecznicy, aby ratować życie i leczyć swojego małego przyjaciela. Pojawiły się nawet łzy - opowiada Halina Derwisz.
Pies wpadł pod samochód. Obie tylne nogi miał połamane. Złamania były skomplikowane, konieczna była operacja. To oznacza jednak koszty. Gdy to dotarło do właścicieli niebieskookiego, łez już nie było. Mężczyźni zaczęli się zastanawiać nad... eutanazją. Lekarz oczywiście odmówił. Pies trafił do schroniska Kundelek. - Ta historia pokazuje przewrotne oblicze ludzkiej natury, brak odpowiedzialności, wyobraźni, konsekwencji, egoizm, łatwość w rezygnowaniu z życia istoty, za którą jest się odpowiedzialnym. A przecież zawsze można znaleźć inne, lepsze rozwiązanie, ale to wiąże się z dojrzałością i odwagą w zmierzeniu się z problemem. Niestety, w tym przypadku, jak i w wielu podobnych, kolejny raz zawiodło człowieczeństwo - komentuje Halina Derwisz.
Gdyby Karat umiał mówić
Karat to żółty bokser, z którym los obszedł się bardzo brutalnie. Został znaleziony na terenie jednej z podrzeszowskich gmin. Wychudzony, leżał zwinięty w kłębek pod drzewem. Stowarzyszenie interweniowało w gminie. Okazało się, że gmina miała zamiar umieścić go w betonowym kojcu, w nieocieplonej budzie. Nie konsultowała tego z weterynarzem. Ostatecznie pies został więc zabrany przez inspektora stowarzyszenia ochrony zwierząt. - Szukaj - powiedział wolontariusz stowarzyszenia i zapiął Karatowi smycz. Pies zareagował. Poprowadził kilkaset metrów. Zatrzymał się przed bramą pobliskiego cmentarza.
- Pokręcił się, węsząc ziemię, po czym położył się w tym miejscu. Tu skończyło się jego stare życie, a zaczęło nowe. Nie wiemy, czy jego pan został na tym cmentarzu pochowany. Nie sprawdzaliśmy tego. Bardziej jednak prawdopodobny jest scenariusz, że pies został tu przewieziony i porzucony. Czekał więc w pobliżu. I czekałby aż do śmierci głodowej - mówi Halina Derwisz. Karat miał szczęście. Trafił do Kundelka, a stąd do domu zastępczego znalezionego przez Fundację SOS Bokserom.
Wrócę po nie za dwa miesiące
Kilka dni temu pracownicy Kundelka znaleźli przed bramą w kartonowym pudełku dwa koty. Na dołączonej kartce właściciel napisał: "Nie będzie mnie, wyjeżdżam. Za dwa miesiące wrócę, zabiorę".
- Ten ktoś potraktował zwierzęta jak przedmioty, a schronisko jak przechowalnię. Oczywiście koty zabraliśmy, ale na pewno nie oddamy, nawet jeżeli ten człowiek się do nas zgłosi. Bo to zwykły egoista, który nie zdaje sobie sprawy, że zwierzęta czują, kochają, tęsknią i cierpią, gdy zostają porzucone - słyszymy w schronisku.
Do Kundelka trafiły także bernardyn i duży kundel, które wolontariusze znaleźli przywiązane do drzewa nieopodal schroniska. - Były przywiązane linami, ale nikt nas o tym nie poinformował. Nie dość, że egoista, to jeszcze zupełnie pozbawiony odwagi - wolontariusze surowo oceniają właściciela psów.
Potrzebujemy byle jakiej suki
Latem tego roku w Kundelku zjawiły się dwie młode kobiety. - Potrzebujemy jakiejś suki, byle jakiej, ale żeby była duża - zagaiły.
- Zawsze przeprowadzamy wywiad z ludźmi, którzy chcą adoptować psa. Wielu odmawiamy, bo nie są zupełnie przygotowani do tego, by zaopiekować się psem. Tak było i w tym przypadku, ale tym razem argumentacja obu kobiet była porażająca - opowiada Halina Derwisz.
Na pytanie, po co im duża suka, kobiety opowiedziały historię, że mają owczarka podhalańskiego, który... bardzo potrzebuje suki. - Co!? - zdziwiły się panie ze schroniska. Ciągnęły jednak rozmowę. - A co zrobicie ze szczeniętami? - dopytywały. - Rozdamy - padła odpowiedź. - A z kolejnym miotem?
- Nasz dziadek się nimi zajmie - padła odpowiedź.
- Najprawdopodobniej miały na myśli, że ich dziadek te psy zabije. Podziękowaliśmy tym paniom, a mieliśmy je ochotę poszczuć psami albo jeszcze gorzej - mówią wolontariusze.
Podobnych przypadków zdarza się w Kundelku sporo. - Niektórzy ludzie uważają, że pies ze schroniska to przedmiot, który można wziąć, jak się zechce, i zrobić z nim, co się chce. Np. po jakimś czasie porzucić - denerwuje się Halina Derwisz. - A tak nie jest. Każdy, kto chce od nas psa, może być pewny, że zostanie dokładnie przepytany i sprawdzony - podkreśla.
Kilka dni temu zadzwonił do Kundelka mieszkaniec Radomia, który pytał, czy psy ze schroniska są dowożone do nowych domów, bo chciał zrobić rodzinie prezent świąteczny. - Jakby to był łańcuszek na choinkę zamówiony przez internet. Takim ludziom też odmawiamy - mówią wolontariusze.
A tych chętnie witamy
Wolontariuszom w Kundelku przyda się każda pomoc. Przyznają, że w Rzeszowie jest kilka osób, które przyjeżdżają do schroniska, bo bardzo chcą mieć psa, ale nie mają na to czasu. - Pracują po 10-12 godzin na dobę i nie mogłyby poświęcić psu wystarczająco dużo czasu - tłumaczy Halina Derwisz. Przychodzą do schroniska, by pobyć jakiś czas z psami. Zabierają je na spacery.
Tu potrzeba zmiany świadomości
RSOZ od trzynastu lat organizuje akcje edukacyjne "Pomóżmy zwierzakom". - Bo to jedyna droga, żeby kiedyś w przyszłości przypadki, o których mówiliśmy, nie zdarzały się albo żeby było ich mniej. Odwiedzamy także szkoły i przedszkola - słyszymy w stowarzyszeniu.
Co roku w Kundelku organizowane są lekcje dla dzieci i młodzieży z podkarpackich szkół. - Uczymy wrażliwości i odpowiedzialności - mówi Derwisz.
Rocznie przez schronisko przewija się około trzech tysięcy młodych ludzi. Widzą tu, jak kończy się nieodpowiedzialność ludzi wobec zwierząt. - I mamy w pracy z młodzieżą fantastyczne efekty. Bo młodzież bardzo się angażuje. Ludzie ci organizują zbiórki karmy, pieniędzy. Mają fantastyczne pomysły. Np. pieką pączki i sprzedają za symboliczne pieniądze, organizują dyskoteki, malują obrazy i sprzedają na aukcjach. Im więcej takich ludzi wychowamy, tym mniej będzie w przyszłości krzywdy zwierząt, które przecież kochają bezinteresownie i bezkrytycznie, a same zdolne są do największych wyrzeczeń - kończy Halina Derwisz.

U nas nie ma piwnic, ale wrzucamy z dużą, dla przypomnienia, że jest zima i zły czas dla kotków, i prosimy.

Fasolka

Mam podobne obserwacje-cala okolica zawalkona resztkami petard........balagan ma nie wiadomo kto posprzatac, koty sploszone -widzialam tylko jednego od wczoraj :roll:

Ciąg dalszy braku kotów, niestety. Choć przyszła kotka, którą ekstremalnie sterylizowana w maju, bardzo głodna, a widziałam ją ostatni raz przed mrozami. Nie było wielu kotów.
I nieudana łapanka za mną: kot, którego chcę złapać, nie przyszedł (bardzo Was proszę o ciepłe myśli w sprawie tego kota), a kotka, którą też bardzo chcę złapać - kolejny raz, już przestałam liczyć, który - na sterylizację, na sam widok Ewy zwiała i tyle ją dziś widziałam.

Duża nie mogła dzisiaj spać, a mnie Frania rano pogoniła i duża jest smutna.
To, że ja jestem smutna, to wiadomo

Fasolka

A ja nie jestem i o co ta afera
Frania

**Adopcje: 9 >>**

Sąmocne kciuki za łapanki i za powrót kotów.
One siedzą gdzieś schowane i mocno wystraszone.

Małgoś, niech ten rok będzie dla Ciebie i Twoich Bliskich rokiem spokojnym, zdrowym i finansowo dostatnim.
:1luvu:

Tutaj szukają małego kota-Wrocław
viewtopic.php?f=13&t=149534

Fasolki wątek optymistyczno-pokojowy. Łazienka zajęta

Kto przegląda forum