Kupiłam kurczaka i gotuję rosołek. Indyk będzie innym razem. Kupy nie ma. Legowisko sprzątam co parę godzin, bo Boluś leje jak sikawka strażacka.
Podanie mu gerbarka jest NIEWYKONALNE
Zgrzałam się, spociłam, sklęłam w duchu na czym świat stoi żółtą barwę mazi - i nie dałam rady. Bolek budzi się tak wściekle głodny i tak przeraźliwie drący, że o jakimkolwiek zlizywaniu czegokolwiek nie mogło być mowy. Owszem possał mi palce, ale za ćwierć sekundy już konkurował z jerychońskimi trąbami, a gerberek był wszędzie: w oczkach, nosie, uszkach - wszędzie. Mleko robiłam w tempie ekspresowym, przy wtórze wściekłych wrzasków zagerberkowanego potworka. Strzykawką gerberka podać się nie da, bo za gęsty. Rozrobię go najwyżej z wodą przegotowaną i podam za godzinę, chociaż parę kresek, żeby ruszyć to trawienie. Ale czuję, że samej mi przyjdzie jeść to przepaskudne paskudztwo. Żaden z moich niebieściuchów (ŻADEN - powtórzę) po kastracji nie chciał jeść okropnej mazi i sama musiałam dokańczać, według zasady: mydło nie-mydło, zapłacone - trzeba zjeść.
Bolek wywraca się na brzuch i każe miziać. Zalał mi ostatnie spodnie. Brzuchol ma nadal miękki. Do wetów wolałabym go wieźć w ostatecznej ostateczności, bo mój brak zaufania po tym, co mi ostatnio powiedzieli: "ewidentny brak witamin lub porażenie neurologiczne" odstręczyło mnie całkiem. Mój porażony neurologicznie kocurek zaczyna fest dupkę dźwigać i urządza sobie coraz dalsze wędrówki.
i że takie maluchy nie mają żadnych szans na przeżycie. . Skoro nie ma matki to należy uśpić i tyle .
Niebawem zresztą spróbuję mu ten rosół podać.
