MEMO Level 2Drugi poziom MEMO może być realizowany, jeżeli strategie MEMO poziomu 1 nie dały dostatecznego efektu w terapii FIC. W tym momencie ważne jest przedyskutowanie z opiekunem jakie zmiany zostały dokonane, w jaki sposób zostały wdrożone, która pracowała, a która zawiodłą. Alternatywne podejścia do poziomu 1 MEMO mogą być dyskutowane, a opiekun może chcieć wprowadzić dodatkowe próby. Można też rozpocząć MEMO Level 2.
A. Ekspozycja na wolnym powietrzu przez kilka godzin każdego dnia daje dramatyczną poprawę u niektórych kotów. Zamknięte dziedzińce, podwórza, lub inne kontrolowane obszary mogą zapewnić kotu bezpieczny dostęp na zewnątrz.B. Zapewnienie bezpiecznego schronienia (azylu) bardzo wrażliwym kotom z FIC. Zapewni to kotu poczucie bezpieczeństwa, a wiele kotów będzie korzystać z bezpiecznego schronienia,tylko wtedy, gdy czują się zagrożone przez zmiany w ich środowisku:1. bezpiecznym schronieniem może być pokój, buda psa, piwnica lub coś innego zapewniającego kotu prywatność.
2. umieść w tym miejscu ulubione przedmioty kota (np. łóżko, zabawki, żywność, okonie).
3. umieść dyfuzor Feliway w pobliżu.
4. rozważ dodanie spokojnej muzyki lub materiałów wideo.
5. w zależności od wielkości schronienia, kuwety można umieścić w nim lub w pobliżu poza nim.
6. w azylu winno być ciemno i cicho.
7. kot przebywający w azylu nie powinien być niepokojony z jakiegokolwiek powodu (np. podawania leków).
8. inne zwierzęta domowe i dzieci nie powinny mieć dostępu do kociego azylu.
9. pozostaw kota w azylu, jeśli nastąpił atak FIC, by uniknąć nadmiernej stymulacji. Rozwiązanie aktualnego epizodu FIC często następuje w ciągu kilku dni.
10. Bezpłatne szkolenie (FACT) jest dostępne na stronie internetowej
http://www.mmilani.com dla opiekunów, którzy chcą ustanowić bezpieczne schronienie za pomocą skrzyni (crate).
C. Poza analgezją i sedacją, nie zalecamy stosowania leków do czasu wdrożenia wszystkich zmian środowiskowych, opisanych powyżej (Poziom 1 i Poziom MEMO 2). Leki stosowane w terapii z FIC są wymienione w tabeli 10-1.D. Leki:1. Trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne (TCA).
˙(a) TCA są klasyfikowane jako inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny.
˙(B) TCA może zmniejszyć objawy kliniczne u kotów z ciężkimi, nawracającymi FIC.
˙(c) Amitriptyline jest TCA, który został najlepiej przebadany u kotów z FIC.
˙˙(I) Stabilizuje komórki tuczne, które mogą przedostać się do pęcherza moczowego u kotów z FIC.
˙˙(Ii) Zmniejsza skurcze mięśnia wypieracza przez działanie antycholinergiczne.
˙˙(Iii) zmniejszenie aktywność czuciowych włókien nerwowych w pęcherzu.
˙˙(Iv) ogranicza nadprodukcję noradrenaliny w mózgu.
˙(d) W badaniu kotów z nawracającymi FIC, amitryptylina w ciągu roku wyleczyła 60% przypadków. Dawka 10 mg na dobę dopyszcznie podawana wieczorem.
˙(e) Alternatywnie, dawka dopyszczna 5 mg/24h godziny może być początkową i może być stopniowo zwiększana o 2,5 mg do maksymalnej dawki 12,5 mg.
˙(f) Amitriptyline (lub innych TCA) nie należy przerywać nagle, ponieważ tak zwany "zespół nagłego odstawienia" może spowodować nasilenie objawów FIC.
˙(g) Nie obserwowano poprawy wyglądu pęcherza moczowego podczas stosowania TCA, mimo ustąpieniu objawów klinicznych.
˙(h) Inne badania nie wykazały korzyści z TCA podawanym kotom z ostrym FIC.
˙(i) niepożądane efekty.
˙˙(I) Senność może wystąpić po rozpoczęciu leczenia, ale znika z czasem i zwykle nie jest problemem, jeśli lek podaje się w godzinach wieczornych.
˙˙(Ii) zmiany w zachowaniu takie jak redukcja pielęgnacji mogą wystąpić.
˙˙(Iii) wzrost masy ciała.
˙˙(Iv) mogą wystąpić zmiany aktywności enzymów wątrobowych w surowicy, biochemia powinna być monitorowany, gdy kot bierze amitryptyline.
˙˙(V) Długotrwałe stosowanie może powodować niekiedy neutropenie lub małopłytkowość. ,orfologia powinna być okresowo monitorowana.
˙˙(Vi) TCA może powodować zaburzenia rytmu serca. należy stosować ostrożnie u kotów z rozpoznaną chorobą serca.
˙(j) Klomipramina (Clomicalm) jest kolejnym TCA, którą można podać kotom z nawracającym FIC w dawce 0,25 do 0,5 mg / kg PO co 24 godziny.
2. Fluoksetyna (Prozac) jest selektywnym inhibitorem wychwytu zwrotnego serotoniny, które mogą być podawane w dawce 0,5 do 1,0 mg / kg PO co 24 godziny futrzakom opornym na leczenie FIC.
3. U kotów z FIC Nie wykazano korzyści z suplementacji GAG.
˙(a) nie wykazano korzystnego wpływu polisiarczanu glukozaminy i pentozanów (PPS) pomimo faktu, że zarejestrowano zmiejszenie wydalania GAG.
˙(b) Negatywnymi skutkami suplementacji GAG są: biegunka (w niskich dawkach) i potencjalnie koagulopatie (w dużych dawkach). My zaobserwowalismy biegunki, ale nie koagulopatie.
˙(c) W wieloośrodkowym badaniu z FIC koty traktowane PPS lub placebo, nie wykazano istotnej różnicy w obu obserwowanych grupach. Co ciekawe, u wszystkich leczonych kotów (PPS i placebo) wykazano znaczną poprawę objawów klinicznych. Ta obserwacja podkreśla znaczenie środowiska w leczeniu FIC. Korzystne skutki mogły wyniknąć z pozytywnej zmiany w relacji kotów z opiekunami, które doprowadziły do mniejszenia stresu.
˙(d) Bakterie nie odgrywają roli w patogenezie FIC i antybiotyki nie mają wartości leczniczych u kotów z FIC, chyba że wynika to z innych czynników (np. skłonność do UTI spowodowana cewnikowaniem w przeszłosci lub innych).
E. Skierowanie do behawiorysty zwierząt nie powinno być traktowane jako ostateczność:˙˙(1) Weterynarze pierwszego kontaktu winni dostarczyć informacji, które mogą pomóc opiekunom lepiej zrozumieć zagadnienia opieki nad kotami (jak opisano wcześniej dla MEMO), ale może czasem być trudno odróżnić stan zapalny, taki jak FIC z problemem behawioralnym.
˙˙(2) Ponadto, FIC i problemy behawioralne mogą współistnieć w tym samym kocie.
˙˙(3)
Wykluczenie UTI, kamicy, anatomicznych nieprawidłowości i nowotworów powinno być wykonane przed skierowaniem do behaworysty.˙˙(4) Behawioryści mają doświadczenie w radzeniu sobie z trudnymi klientami. Wiedza ta obejmuje kwestie problemów w relacjach człowiek - kot i zagadnienia niestabilności w gospodarstwie domowym.
Niektórym kotom z ciężkim i opornym FIC nie udaje się pomóc, mimo zastosowania MEMO i leków. Te koty są często poddawane eutanazji z powodu ich cierpienia i frustracji opiekuna.
Autorzy:
DENNIS J. CHEW, DVM, DACVIM. Professor of Veterinary Clinical Sciences College of Veterinary Medicine The Ohio State University Columbus, Ohio
STEPHEN P. DIBARTOLA, DVM, DACVIM. Professor of Medicine Associate Dean for Administration and Curriculum Department of Veterinary Clinical Sciences and Veterinary Administration College of Veterinary Medicine The Ohio State University Columbus, Ohio
PATRICIA A. SCHENCK, DVM, PHD. Endocrine Section Diagnostic Center for Population and Animal Health Michigan State University Lansing, Michigan