właśnie mija 2 lata jak Lili stała się szczęśliwą, ukochaną koteczką Wiele osób pewnie pamięta tragiczną historię Lili - domowej kotki wywiezionej na stację benzynową w lesie i porzuconej. Kotka mieszkała w lesie i tam przydarzył jej się okropny wypadek, najprawdopodobniej zaatakował ją lis. Miała urwaną łapkę, z kikuta sterczały kości, całkowicie zniszczone oko pływało w ropie, urwany kawałek ogona. Tak, taką cenę zapłaciła Lili za bezduszność jakiegoś (pewnie kiedyś jej ukochanego) "człowieka". Tak wtedy wyglądała Lili...
(a to jej wcześniejszy wątek viewtopic.php?f=1&t=97937 )
Dzięki zainteresowaniu się osoby (która akurat tamtędy przejeżdżała) kotem bez nogi kręcącym się na stacji benzynowej w poszukiwaniu pożywienia oraz dzięki gorącym sercom wielu forumowiczów Lili została uratowana. W ostaniej chwili! Bo ona nie miała już zbyt wiele czasu...
Pamiętam, kiedy jechałam po kicię, to całą drogę błagałam ją, żeby wytrzymała jeszcze chwilę, żeby była. Kotka była ... zagłodzona, wyniszczona, mimo że na tej stacji benzynowej był bar (czyli chociażby resztki jedzenia). Panie tam pracujące nie zrobiły NIC, żeby pomóc temu kotu. Zobaczyłam tylko oko, tragiczne oko na wierzchu, kota capnęłam nawet nie sprawdzając czy faktycznie to ten kot po którego jechałam, kot bez nogi. Sprawdziłam dopiero w domu...
Udało nam się. Lili miała wielką wolę życia, dlatego nam się udało. Dzięki Wam też, dzięki wsparciom, dzięki kciukom, dzięki podnoszeniu na duchu, dzięki temu, że tak wiele osób było po prostu z nami...
Potem były jeszcze problemy przy szukaniu Liluni domu, pewna kłamliwa osoba ( o dziwo, nawet forumowiczka, to antoninasniezka1, nie waham się podać nicka, bo również wiele osób pamięta, jak perfidnie się wtedy zachowała ta pani) oszukała Lili blokując wiele ciepłych, wspaniałych domów, które w tym czasie się zgłosiły po kicię, a którym odmawiałam...
Ale teraz jestem szczęśliwa, że Lili nie pojechała do tego domu, bo nie wiem, jaki los zgotowałabym tej bardzo wrażliwej koteczce.
Więź wytworzona między nami podczas ratowania Lili była tak silna, że w końcu kicia została z nami na zawsze, została rezydentką! Teraz już rozumiem, jak bardzo kocha się dzieci kalekie, że kocha się je bardziej niż te pełnosprawne... Lili jest tego dowodem.
Lili jest bardzo szczęśliwą koteczką. Biega, wskakuje na wysokości, zaczepia inne koty, zyskała nawet ksywkę "zakapiorek". Kalectwo w niczym jej nie przeszkadza. Tylko czasami jeszcze wracają koszmary z przeszłości... nagle Lili zaczyna gdzieś biec, miauczy. Wtedy biorę ją na ręce, mocno przytulam i szepczę jej do uszka, że jest już na zawsze bezpieczna...i Lili się uspokaja...
A tak wygląda szczęśliwa Lilunia
PS 1: A teraz Lilusia oczekuje na życzenia
PS 2: Alusia po kolejnym zastrzyku ze sterydu czuje się zdecydowanie lepiej, szyja zaczyna się goić. Antybiotyk został jeszcze utrzymany, ale już inny, w tabletkach.
