. Przewróciła, powąchała, i... nic. Okruszka wstała, otrząsnęła się, chyba zobaczyła, że nic się nie stało i od tej pory było tylko lepiej. Chociaż nigdy się nie zaprzyjaźniły. Podejrzewam, że Kajtusia raczej nie lubi kotów, ale mnie kocha, więc z miłości godzi się na wszystko, na koty też. Bambosz koty kochał i je szanował. Mopsia Aśka o tyle lubi koty, o ile chcą się z nią bawić. W przeciwnym razie jest obojętna. Koty się po prostu przyzwyczają. Nie martw się. Ważne, że z tego co piszesz wygląda, że nikt Fionki nie szczuł na koty, wtedy byłoby trudniej, chociaż też nie beznadziejnie. Bywa, że pies poza domem koty goni , chociaż też przeważnie nie w celach morderczych (vide moja Kajtusia), a w domu swoje koty przyjmuje jako część stada. To szef (człowiek) decyduje, kogo chce mieć w stadzie.
W wychowaniu psa bardzo dużo zawdzięczam na początku książce Briana Kilcommonsa "Mój pies świadczy o mnie", niestety nie wiem, czy jeszcze można ją gdzieś dostać. Ktoś tu wspomniał książki Corena, wg. mnie fantastyczne, mam chyba wszystkie wydane po polsku, ale w nich jest mniej takich praktycznych wskazówek przydatnych na początku, a taka właśnie jest książka Kilcommonsa.
Ale ciągle zerka ciekawie na dół.
