YennaM pisze:pytanie: co mozna zrobic, zeby takie sytuacje sie nie powtarzaly?
petycja czy przepychanka na forum to troche malawo
jakies propozycje?
Witam.
Pozwolę sobie odpowiedzieć na poziomie ogólnym: problemem jest system prawny jako taki, który bardziej dba o samopoczucie przestępcy, niż jego ofiary. Jeżeli takie rzeczy dzieją się w sytuacji gdy ofiarą jest człowiek, to naprawdę nie ma jak dziwić się, że to samo dzieje się w przypadku ofiary-zwierzęcia.
Problemem nie jest ta konkretna patologiczna rodzina (bo nie czarujmy się - jest ich o wiele więcej i zawsze będą), tylko to, co nasze państwo z tym zrobi.
Ponieważ zaś III RP nie słynie z wydolności oraz inicjatywy, należy jej "pomagać".
Jeśli macie państwo kontakt z prawnikiem, proszę się dowiedzieć, czy można w sprawie wystąpić jako oskarżyciel posiłkowy. Jeśli sprawcy będą mieć na podorędziu psychologów, którzy będą udowadniać ich "niewinność", warto, żeby na rozprawie wystąpiła osoba związana z jakąś organizacją prozwierzęcą. Prokurator nadczłowiekiem nie jest, na zwierzętach znać się nie musi.
Po drugie: sugerowałbym pisanie listów do posłów. Ale nie do abstrakcyjnych posłów z jakiegoś tam "klubu miłośników futrzaków", tylko do posłów wybieranych z okręgów z których pochodzą osoby listy piszące. Tutaj chodzi o konkrety: podaje się konkretną sprawę i pyta o konkretne rozstrzygnięcia tak, żeby odpowiedź musiałaby być równie konkretna. Poseł musi mieć świadomość, że "rozmawia" z własnymi wyborcami, którzy patrzą mu na ręce. Jeden list, choćby podpisany przez tysiąc osób nie zrobi wrażenia. Tysiąc listów, wysyłanych regularnych - i owszem. Choćby dlatego, że będą "męczące".
P.S. Psychologiem nie jestem, ale 3-latka trzeba ratować. Dziecko w tym wieku, które tak się zachowuje zostało skrzywione przez rodzinę. Ale sądzę, że jeszcze w tym wieku można takie rzeczy odkręcić. Wniosek o odebranie praw rodzicielskich i rodzina zastępcza. 15-latek - poprawczak; na więcej prawo nie zezwala. A szkoda, bo to idealny materiał na szeregowca w karnym batalionie w Afganistanie.
Pozdrawiam.
.
) i spotkanie się w 2011 w bardziej konstruktywnym nastroju.
