KOT z YT. Sprawca złapany! Kot żyje, jest w schronie w KRK!

W polsacie zapowiedzieli w głównym wydaniu "Wydarzeń" o 18.50 szczegóły dot. dziecka znęcającego się nad kotem.

Dziewczyny i czemu się kłócicie

daggie pisze:Vego, nieprawda - dziecko 3-4 letnie jeszcze nie potrafi się postawić w sytuacji innej osoby.
Przeprowadzane były testy - m. in. stawiano przed dzieckiem 3 różnej wysokości przedmioty i miało ono powiedzieć, co widzi lalka (siedząca naprzeciwko niego - a więc widząca te przedmioty w odwrotnej kolejności). Dziecko nie potrafiło tego zrobić - one nie umieją jeszcze myśleć abstrakcyjnie, przestrzennie, a co dopiero założyć, że zwierzęta i inni ludzie czują ból. Dzieciak jest tu absolutnie niewinny

Nie o tym dyskusja, ale nie do końca masz tu rację. To co bada wspomniane przez Ciebie zadanie to umiejętność przyjmowania perspektywy wzrokowej. Wyobraźnia przestrzenna i myślenie abstrakcyjne to jeszcze inne procesy i nie o nie tu chodzi. Postawienie się w sytuacji innej osoby, odczuwanych przez nią emocji czy nawet empatia (czyli współodczuwanie emocji) - o co chodzi Dziewczynom - to jeszcze nieco coś innego. Tak się składa, że jestem psychologiem i zajmuje się dziećmi. O tym chłopcu się nie wypowiem, bo co na tym filmie widać.... Zachowanie jest naganne, ale o jego rozwoju co możemy powiedzieć?? Dzieci w wieku około 2 - 3 lat zaczynają mówić o emocjach, 3-4 rok życia to rozwój empatii, przy czym początkowo dzieci są bardziej skłonne do reagowania na zmartwienia innych dzieci, z którymi maja relacje koleżeńskie. Nie można powiedzieć, że jest wszystko albo nic, że dziecko wie i rozumie wszystko albo nic. Dziecko nie jest miniaturą dorosłego, jego procesy psychiczne przebiegają w odmienny sposób niż dorosłych.

CatAngel pisze:Dziewczyny i czemu się kłócicie

no właśnie - najważniejszy jest tu przecież kociak

Carmen201 pisze:Ja nie namawiam do linczu, PRZECIWNIE! Inna rzecz, że jeśli ktoś chce kogoś linczować, niezależnie od powodu, to działając przemocą robi się coś podobnego do tego, co robił sprawca.

A to ja wręcz i dokładnie. przeciwnie :evil:

Mogę z pewnym typkiem zrobić podobnie jak pewien typek.

Od namawiania też się nie odżegnam.

Ale ja wredna jestem. I w domu karpie zabijali i mnie skrzywiło.

I bardzo dobrze,że nagłośnili, może teraz podobni gówniarze zastanowią się i zrozumieją,że jednak nie są bezkarni. Nadal twierdzę,że takie zachowania dzieci to wina rodziców, oni pokazują dziecku jak traktować innych. Niestety widzę często, jak niektorzy zachowania agresywne dzieci wobec zwierząt, kwitują slodkim" przecież to tylko zwierzę".

mamaGiny pisze:
CatAngel pisze:Dziewczyny i czemu się kłócicie

no właśnie - najważniejszy jest tu przecież kociak

I ja się przyłączam do apelu o spokój.
Największe emocje już za nami, nerwy już opadły.
Proszę...

NA POLSACIE NA ŻÓŁTYM PASKU Z DOPIESKIEM "PILNE" Wyświetlają info o zatrzymaniu sprawcy.

BRAWO ZA TAK SZYBKĄ AKCJĘ ! BRAWO DLA POLICJI! BRAWO! BRAWO! BRAWO!

vega013 pisze:
daggie pisze:
vega013 pisze:Owszem, nie potrafią myśleć abstrakcyjnie, brakuje im wyobraźni przestrzennej, ale już półtoraroczne dziecko umie świadomie zadawać ból z wyraźną chęcią zadawania go (np. w piaskownicy bije kolegę łopatką, żeby odebrać wiaderko, szarpie matkę za włosy, bo nie chce wracać do wózka itp.). Trzy- czteroletnie dzieci wiedzą, kiedy krzywdzą inne stworzenia, kiedy sprawiają ból.

Zastanawia mnie, czy w ogóle miałaś kiedykolwiek do czynienia z tak małymi dziećmi...
Bzdury pleciesz.

Owszem miałam i mam - zawodowo od kilkudziesięciu lat + kierunkowe wykształcenie i studia podyplomowe. Nie będę już wypowiadała się na temat możliwości percepcyjnych kilkulatków, bo nie zamierzam wdawać się w przepychanki słowne.

Czy mogę prosić o argument na poziomie, zamiast raczej mało kulturalnego stwierdzenia: "Bzdury pleciesz"

Jeśli mogę się wtrącić...
Dzieci potrafią być okrutne, jeśli bije, to świadomie i wie, że sprawi ból, jednak często dziecko nie wie, że robi źle (dziecko usiłuje sprawdzić granice, usiłuje coś uzyskać, obronić - wiele jest powodów takiego zachowania) W tym rola rodziców, by dziecko nauczyć, że nie wolno, bo boli, bo może się stać krzywda (a tego dziecko nie jest świadome). Jeśli zaś rodzice tych dzieci nigdy nie uczyli ich podstawowych zasad funkcjonowania w społeczeństwie, to dziecko myśli, że nie dzieje się nic złego.

CatAngel pisze:Dziewczyny i czemu się kłócicie

Bo ja się nigdy nie zgodzę na obarczanie wina trzyletniego dziecka. TO JEST OFIARA. Winien jest ten smarkacz, który to kręcił i rodzice, którzy go wychowali!!!

vega013 pisze:Owszem miałam i mam - zawodowo od kilkudziesięciu lat + kierunkowe wykształcenie i studia podyplomowe. Nie będę już wypowiadała się na temat możliwości percepcyjnych kilkulatków, bo nie zamierzam wdawać się w przepychanki słowne.

Czy mogę prosić o argument na poziomie, zamiast raczej mało kulturalnego stwierdzenia: "Bzdury pleciesz" ?

Ja się za to wypowiem. Zawodowo z dziecmi do czynienia (chwała bogu!) nie mam. Ale mam siostrę duużo młodszą w tórej wychowaniu i dorastaniu miałam czynny udział, mam też obecnie dwie ...ops, już trzy.... bratanice, jedna niewiele starsza, druga ciut młodsza. OBIE w wieku dwóch lat DOBRZE wiedziały co oznacza zadać ból w sposób CELOWY. I umiały się wczuć w osobę której się ból zadaje. NIGDY same z siebie nie maltretowały nawet lalki. Mało tego, PŁAKAŁY jak widziały coś "bolącego" w telewizji, kazały podmuchać na łapkę misiowi który spadł z wysokości i się pewnie potłukł.
Wypytywane dokładnie opisywały co się dzieje z misiem który spadł z półki i gdzie go boli.

OBIE. niezależnie od siebie.

Nie twierdzę że 3latek jest winny, w tym wieku nie można mówić o winie. Ale do pewnego stopnia NIESTETY wiedział co robi

Zofia&Sasza pisze:
CatAngel pisze:Dziewczyny i czemu się kłócicie

Wiem Zosiu dlatego Ja już wczoraj pisałam że to nie jest wina tego małego dziecka bo dziecko robi to co mu każe dorosły

Bo ja się nigdy nie zgodzę na obarczanie wina trzyletniego dziecka. TO JEST OFIARA. Winien jest ten smarkacz, który to kręcił i rodzice, którzy go wychowali!!!

Skąd ja wiedziałam, że on ma 15lat

pisałam o tym wczoraj :evil:

Ja też się wtrącę. Gołym okiem widać było, że ten dom nie jest "normalnym", zadbanym domem. Nie zawsze dzieci z takich domów wykazują takie skłonności, jakie zaprezentowali bracia. Obydwaj są uszkodzeni psychicznie i leczyć ich trzeba na zamkniętych oddziałach.

Często dzieci wobec ktorych stosuje się agresję, same odpowiadają agresją.

fiszka13 pisze:
daggie pisze:Vego, nieprawda - dziecko 3-4 letnie jeszcze nie potrafi się postawić w sytuacji innej osoby.
Przeprowadzane były testy - m. in. stawiano przed dzieckiem 3 różnej wysokości przedmioty i miało ono powiedzieć, co widzi lalka (siedząca naprzeciwko niego - a więc widząca te przedmioty w odwrotnej kolejności). Dziecko nie potrafiło tego zrobić - one nie umieją jeszcze myśleć abstrakcyjnie, przestrzennie, a co dopiero założyć, że zwierzęta i inni ludzie czują ból. Dzieciak jest tu absolutnie niewinny

Nie o tym dyskusja, ale nie do końca masz tu rację. To co bada wspomniane przez Ciebie zadanie to umiejętność przyjmowania perspektywy wzrokowej. Wyobraźnia przestrzenna i myślenie abstrakcyjne to jeszcze inne procesy i nie o nie tu chodzi. Postawienie się w sytuacji innej osoby, odczuwanych przez nią emocji czy nawet empatia (czyli współodczuwanie emocji) - o co chodzi Dziewczynom - to jeszcze nieco coś innego. Tak się składa, że jestem psychologiem i zajmuje się dziećmi. O tym chłopcu się nie wypowiem, bo co na tym filmie widać.... Zachowanie jest naganne, ale o jego rozwoju co możemy powiedzieć?? Dzieci w wieku około 2 - 3 lat zaczynają mówić o emocjach, 3-4 rok życia to rozwój empatii, przy czym początkowo dzieci są bardziej skłonne do reagowania na zmartwienia innych dzieci, z którymi maja relacje koleżeńskie. Nie można powiedzieć, że jest wszystko albo nic, że dziecko wie i rozumie wszystko albo nic. Dziecko nie jest miniaturą dorosłego, jego procesy psychiczne przebiegają w odmienny sposób niż dorosłych.

Z tego co ja wiem to procesy emocjonalne dzieci do 2 roku życia rozwijają się tylko i wyłącznie na podstawie kontaktów stricte emocjonalnych (niewerbalnych) z rodzicami/rodzeństwem (nie przypomnę sobie teraz jak to się nazywa ale mówi się o tym jako o pakiecie emocjonalnym przekazywanym przez rodziców - zapewne skojarzysz kwestię mocniejszego unerwienia lewej strony twarzy i "odruchowe" noszenie dziecka na lewym ramieniu).
Jak ma się to co napisałaś o 2 latkach (i wcześniej Vega o 1,5 rocznych dzieciach) do tzw. "amnezji dziecięcej" przypadającej na okres do 2 r.ż. ? Jak ma się zachowanie chłopca w odniesieniu do tzw. "małego buntu" - czysto instynktowego "sprawdzania" granicy, które nie można uznać za działanie celowe i w pełni świadome?

KOT z YT. Sprawca złapany! Kot żyje, jest w schronie w KRK!

Kto przegląda forum