H&M+L.Meo umarł. Proszę o zamknięcie wątku.

Marcelibu i chłopakom
zdrowia szczęścia i słodyczy
w czas świąteczno - noworoczny
bubor z pannicami życzy :wink:

A my życzymy spokojnych Świąt

Ja również chciałabym życzyć wszystkim Świąt szczególnych, w rodzinnej, ciepłej atmosferze, z czasem na zadumę i wyciszenie. Aby nasze kociuchy nie chorowały, znajdowały najlepsze na świecie domy i wszystkie miały pełne brzuszki.

Obrazek

Wraz z moimi ogoniastymi dziećmi życzymy Wam wszystkim cieplutkich, roziskrzonych płomykami świec, pachnących piernikami i makowcem, spokojnych, zdrowych, radosnych i rodzinnych Świąt, błogiej laby wypełnionej kocim mrrruczeniem... no i zdrowych, radosnych, NIESPOKOJNYCH (bo zdrowych :mrgreen:

a przecież to jest absolutnie najważniejsze, prawda :wink:

?), z dziką satysfakcją roznoszących w perzynę dopiero co posprzątane mieszkania kotuff :mrgreen:

Kasia & Stado Prawdziwych Drani

zyczy Aga z rodzina i kotami.

Monia, trzymajcie się!
Będzie dobrze! :ok:

Z okazji Świąt Bożego Narodzenia
życzymy Wam i zwierzakom
dużo zdrowia, szczęścia i radości
oraz wielu wspólnych chwil razem.

Niech Święta Bożego Narodzenia i wigilijny wieczór,
tak jak cały nadchodzący Nowy Rok,
upłyną Wam w szczęściu i radości.

Mru & Co.

Wszystkiego dobrego na Swięta

Monia, jak dziś u Was?
:ok:

Aby przy świątecznym stole nie zabrakło światła i ciepła rodzinnej atmosfery, a Nowy Rok niósł ze sobą szczęście i pomyślność.

Tego Wam kochani życzę z całego serca :!:

DZIĘKUJEMY NA PIĘKNE I CIEPŁE ŻYCZENIA, ZA PAMIĘĆ!!!!!!

Mnie chyba trafił odreagowany stres - przespałam całą Wigilię. Obudziłam się z godzinę temu.
Co u nas: rano, po założeniu nowej rurki (mięciutkiej), Meo sobie spokojnie oddycha: raz rurką raz nosem. Tego nie rozumie nikt. Noc była bardzo kiepska, Meo się dusił, ja mu udrożniałam dziurkę w szyi, która zalewała mu się lepkim śluzem (odkrztuszał), o godz. 3 itd. liczyłam wolno płynące minuty do rana

... Profesor skierował nas do swojego kolegi na SGGW i dr Kalinowski zmienił rurkę, przy czym w czasie wizyty zatkał dziurkę i Meo spoko oddychał przez nos, leżąc na luziku na stole. Musiałam się mocno zaklinać, że w nocy było źle :twisted:

. Doktor Kalinowski (uroczy zresztą :oops:

) bez narkozy, tylko miejscowo znieczulił.

Mam nadzieję, że się trochę ogarnę, że te cholerne nerwy się skończą, skończy się późniejsze odsypianie, bo ja już dłużej takiego trybu życia nie udźwignę.

Ściskam Was Kochani bardzo mocno, dziękujemy!!!!!!!!!!!!!! :1luvu:

Ufff...

Pozdrawiamy świątecznie! :1luvu:

Jak dobrze przeczytać w świąteczne południe dobre wieści :1luvu:

.
Życzymy razem z futramiprzede wszystkim zdrowia i możliwości tak zasłużonego odpoczynku od stresów.

Ogarnęłam się

. Spałam dobę z małymi przerwami.
No to teraz trochę technicznie: w czwartek profesor wyjął rurkę, bo było w miarę OK, a dziurka wyszyta. Po północy Meo zaczął oddychać tylko dziurką, która po wyjęciu rurki zaczęła się zamykać (zarastać). No i zaczęła się jazda: Meo wycharkiwał taki bezbarwny śluz, bardzo klejący, który zatykał mu dziurkę, a kot w ogóle nie przełączał się na oddychanie nosem. Być może, że ten śluz zatkał mu nos i ten sposób oddychania? Od godziny 3 nad ranem liczyłam minuty do kiedy zadzwonię do profesora, żeby się umówić na założenie rurki, cały czas trzymając Meonikowi udrożnioną dziurę i czyszcząc ją. Na nic byłoby pójście do weta obok, bo tam lekarki założyć rurki nie umieją. Profesor nas skierował do dra Kalinowskiego na SGGW, dokąd pojechałam taxi, bo się bałam, czy Meonika dowiozę autobusem (3 przystanki), bo przecież była kwestia udrożniania dziurki do oddychaniai. Czego oczywiście wcale nie trzeba było robić, bo kot przełączył się na nos :mrgreen:

. Doktor zatkał Meo dziurkę i pokazał, że ten oddycha nosem, na luziku leżąc sobie na stole na brzuszku z podwiniętymi po kociemu łapkami pod obojczykiem :roll:

. Musiałam się prawie zaklinać, że było naprawdę źle... :twisted:

. No więc doktor założył Meo rurkę (mięciutką), ze znieczuleniem miejscowym tylko (poprosiłam o niepodawanie Lignocainy na wszelki wypadek). No i jest OK.
Meo ładnie oddycha: czasem rurką, czasem nosem. Zjada ślicznie, ale tylko wątróbkę, którą nadal uwielbia (chyba był nią karmiony przez poprzednią, zmarłą Właścicielkę). Kurczak gotowany jest "fuj", no z bólem zjedzony, o karmach kocich nie wspominając

.
Popołudniu powlokłam się z Meo na zdjęcie ostatnich szwów pooperacyjnych - wetki oczyściły rurkę, szwy zdjęły - powiedziały, że bardzo ładnie się zagoiło.
Na razie obserwuję Meonika, uważam na oddychanie (sprawdzam), doktor Kalinowski powiedział, że kwestia tego lepiącego śluzu może być w suchości powietrza w mieszkaniu - tak więc na kaloryferach wiszą mokre ręczniki, a powinien być nawilżacz, ale teraz mnie nie stać. Powiedział też, że mogę spokojnie wstrzyknąć Meonikowi do dziurki 0,5 ml NaCl :strach:

, celem "przepłukania". Zwierzę się nie udusi (nie utopi), bo chlorek sodu natychmiast wsiąknie bez szkody dla organizmu, gdyż jest płynem fizjologicznym. Na moje o tak

wytrzeszczone oczy doktor powiedział, że tak pobiera się płyny z płuc do badania - podaje się kilka ml NaCl i potem pobiera trochę do badania. Mogę nawet rurkę przedmuchać "do środka" - Meo najwyżej się zakrztusi, ale to co przyszło ze "środka" organizmu nie zaszkodzi strasznie, jeżeli tam wpadnie z powrotem -> to tak w skrócie.
Natomiast profesor Galanty ma obawy, że to jest ślina, która, niestety, wpada przez półotwartą na stałe krtań do tchawicy

. Jeżeli faktycznie tak jest - no to dupa, bo fizjologicznie to źle...

H&M+L.Meo umarł. Proszę o zamknięcie wątku.

Kto przegląda forum