H&M+L.Meo umarł. Proszę o zamknięcie wątku.

Też podpytuję?

Meonik wczoraj poszedł na noc do lecznicy do inkubatora, pod tlen. Co krótki czas rurka się blokowała i wokół rany rurki się paskudziło, jakieś gluty leciały, co mu przeszkadzało w oddychaniu. Ja bym sobie nie dala rady z trzymaniem, czyszczeniem - nie mam nawet odpowiedniego sprzętu i wiedzy. W lecznicy Meo zaczął się krztusić i tą raną, obok rurki wycharczał spory kawał zielonego gluta (Meośko aż zrobił się siny

).
Nadal nie je, nie pije, dostaje kroplówki dożylne 2 razy dziennie. W gardle jest opuchlizna pooperacyjna (obrzęk), u podstawy języka również. Wczoraj wieczorem próbowałam mu podać ciut wody strzykawką to zaczął się krztusić. Zaraz do niego lecę, spróbujemy może podać mu ciutek Conva na rzadko, bo inaczej trzeba będzie założyć sondę do karmienia.
Generalnie mam złe myśli, że źle zrobiłam decydując się na tę operację, że go skrzywdziłam, matka mówi ciągle, że on umiera, nie wspiera mnie tylko wali i wali i wali w głowę, w myśli, w uczucia :cry:

. Poprosiłam ją, że jeżeli mnie nie wspiera, to żeby chociaż nie przeszkadzała (choć przeszkadzała, to bardzo łagodne słowo).
Będę jeszcze musiała zostawić Meo w lecznicy do południa, bo muszę pojechać do pracy, zostać chociaż do godz. 12, a matka tym bardziej nie da sobie z nim rady.

Najcieplejsze mysli!

Monia, nie myśl tak!
Zrobiłać to, co było konieczne!
A rana się zagoi :ok:

Głaski dla Meośka :1luvu:

Zanim będzie dobrze, musi być gorzej przez moment - i tego sie trzymajmy. Bo przecież parę dni minie zanim mu się wygoi.

Za Meosia :ok:

Monia, tak to już bywa, że własni rodzice bywają bardzo daleko od naszych uczuć, lęków, wartości... Też tak mam, jedyną bliską mi Osobą jest stara, chora Babcia - zresztą przecież wiesz... Nic na to nie poradzisz, możesz sobie do oporu gadać, tłumaczyć, prosić

Po prostu trzeba machnąć na to ręką i szczelniej otulić się 'pancerzem' z uczuć tych istot (ludzkich i kocich), które naprawdę nas kochają, wtedy jest się silniejszą...

Twoja Mama jest jedna, a nas tutaj, regularnie czytających Wasz wątek i myślących o Was, codziennie przesyłających Meonikowi najcieplejsze myśli, jest co najmniej kilkadziesiąt osób - to chyba ważne, prawda :wink:

...?

Dzięki za wsparcie. Rano tak się spłakałam, że nie mogłam się umalować do pracy.
Rozmawiałam z profesorem - on te z zaczyna mieć wyrzuty, że mnie do tej operacji namówił. Ale przeciez nie było innego wyjścia. Powiedział też, że w razie czego on może zdjąć ten szew. No i że 3-5 doba to czas najgorszy, a dziś druga-trzecia. Powiedział, ze będziemy o Meonika walczyć.
Na razie, mimo glutów, zostajemy na Ceporexie, rano podana została kroplówka dożylna i p/bólowy. Przy odbiorze poproszę o podania Duphalate - zestaw witamin z grupy B plus kwasy. Mimo, że jest to bolesne - trudno. Musze kończyć, bo mi znowu łzy lecą. a w pracy jestem.

Trzymam kciuki.
Musi być dobrze!

Sama piszesz, że nie było innego wyjścia.

Szansa dla Meonika jest, i tego się trzymaj :ok:

Kasia dobrze pisze! :ok:

Trzymaj się Monia! :ok:

I za Meo mocne :ok:

Monika

Zrobilas operacje, bo Meo bez niej nie mialby szans na normalne zycie. Wiec nie wyrzucaj sobie. To silny kot mimo wieku. Tak duzo juz przeszedl to i teraz da rade. Ty musisz byc dzielna.

Trzymajcie sie.

Byłam w lecznicy. Meo sika, ale nie je i nie pije. Próbowałyśmy dać mi kilka kropel wody strzykawką, z trudem, ale przełknął, zaczął się też oblizywać (do wczoraj języczek był w ogóle wystający z pysia). To ucieszyło profesora. Wetka powiedziała, żeby jeszcze zostawić Meonika do wieczora w lecznicy w ciepłym inkubatorze i pod tlenem, bo i tak muszę wrócić na kroplówkę - więc lepiej go nie szarpać przy takim mrozie raz w jedną raz w drugą stronę.
Po wyjęciu go z inkubatora, czyli po poruszeniu okolic szyi wycharchał tą dziurką gdzie jest rurka, wydzielinę, ale już nie zieloną, tylko przezroczystą. No to mamy małe ufff - bardzo bałam się, że jest już nadkażenie. No i oblizywanie to dobry znak. Pójdę do lecznicy na godz. 17 z antybiotykiem, podamy kroplówkę i spróbujemy wymazać pysio płynnym jedzeniem. Niech chociaż pozlizuje.

No widzisz, będzie dobrze! :ok:

Podrap Meonika za uszkami ode mnie :1luvu:

Chciałam Wam wszystkim podziękować za wsparcie :1luvu:

. Jest mi ono bardzo potrzebne. Bo już zaczęłam żałować, że w ogóle go nie uśpiłam, tylko męczę. Moja córka jest za mała, żeby ze mną rozmawiać o tym, matka tylko co chwilę sieknie mi tekstem, że go zabijam, że trzeba było uśpić. Pomogło mi dziś rano wypłakanie się, ciśnienie czasem trzeba upuścić. Ale brzuch mam nadal ściśnięty, nie mogę jeść. Na razie, od miesiąca mam 5 kg mniej. W sumie nie ma złego, co by na dobre nie wyszło

.

Kochani, chyba idzie lepiej. Ja już oczywiście zrobiłam akcję dywersyjną (zawsze muszę mieć plan B) i już na jutro uruchomiona jest nasza dr Małgosia Ściskalska, dr Igor Bissenik i dr Monika Januchta (niesamowita anestezjolog). Ale Meo - zaczął jeść :dance:

. Zlizał mi z palca Recovery. Na początku miał smarowane pysio, po ciuteczku, po odrobince, potem zaczął zlizywać sam. Meo krztusi się , bo musi się nauczyć inaczej jeść. W ciągu 10 minut płaska łyżeczka od herbaty była w kocie. Pani dr powiedziała, że wystarczy na razie, żeby się nie porzygał. Po godz. 20 jeszcze idę do lecznicy na kolację, bo obydwie pani dr powiedziały, że jeszcze odkrztusza mocno dziurką od rurki, mocno się zalewa, aż do rurki wpada, w nocy mogę sama nie dać sobie rady. Profesor tak bardzo się ucieszył

. A ja zjadłam kanapkę.

H&M+L.Meo umarł. Proszę o zamknięcie wątku.

Kto przegląda forum