Buro-biało-bure szczęście

kurcze, teraz chodzę po mieszkaniu i oczyma wyobraźni widzę półki, schodki, domki... a TŻ od świrusów wymyśla

. Ale jak już kiedyś zdecydujemy się na remont - będzie się działo:ok:. Pomysły świetne, dzięki szybenka! :1luvu:

a tu proszę - link do filmiku z czułościami Antosia i Bonifcia. Były filmiki z Minką i z siostrzyczkami... kto by pomyślał, że ukochani chłopcy zdobędą się na taką wylewność w stosunku do siebie nazwzajem

!? Bonifcio zawsze jest ten liżący. Antoś często główkę nadstawia a na końcu czasem z niesmakiem ucieka

, ale co tam, chwilę na rozczulanie się dostajemy :ok:

. Filmik przyciemny, ale uwierzcie mi na słowo - Antoś przymykał oczka z zadowolenia :love:

. Aż taka wylewność była raz tylko, ale krótsze czułości zdarzają się nierzadko :1luvu:

ale super

i to Bonifcio myje Antosia

to cudownie, że taka harmonia między chlopcami nastala :kotek:

Mi też ten filmik baaaardzo się podoba. Chłopaki kochane :love:

I całe szczęście, Dużych już nie martwią, tylko rozczulają

A o takich schodkach i schowkach dla kiciuni, też marzę...

Wczoraj po szalonych miziankach Antek wystraszył się nagle czegoś. Coś go wyraźnie zaniepokoiło i zupełnie nie mam pojęcia co to mogło być. Spiął się cały, najpierw napuszył kitę a potem trochę odpuścił. Ale ze 20 min. chodził po mieszkaniu ze spuszczonym, drgającym ogonem. Cały napięty, skupiony, strzygący uszami, rozglądający się nerwowo i drgający na najdrobniejszy odgłos. I 2 razy z Bonifciem bardzo spięte patrzyły na siebie powoli krocząc w swoim kierunku. Rozpraszałam je próbując rozładować atmosferę, po chwili podeszły do siebie i zbarankowały się. Ale za jakieś 5 min. znowu patrzyły sobie w oczy z wielkim napięciem. Przy czym Bonifcio poza tym zachowywał się generalnie normalnie. To Antek był nerwowy. Być może jego zachowanie wzbudziło niepokój Bonifacego i dlatego takie napięcie "się urodziło". Być może dawniej takie zachowania bywały pomiędzy nimi, ale nieświadoma wielu sygnałów nie zauważałam ich. Teraz jestem trochę wy/prze-czulona a do tego po rozmowie z panią doktor i lekturze kilku książek nt. kocich zachowań więcej sygnałów zauważam. Mimo kilku prób odwrócenia uwagi i rozprężenia Antka zabawami nie udało mi się go wyluzować. Coś go wyraźnie zaniepokoiło ale na szczęście wszystko samoczynnie ustąpiło.

Czasem zauważam jednak, że gdy gwałtowny dźwięk wystraszy Antka albo oba koty, to Antoś zerka od razu na Bonifcia szukając jakby potwierdzenia czy należy się tego bać czy nie. Tak jak gdyby widział w nim oparcie. Czasem wystraszony, podchodzi do Bonifacego i barankują się jak gdyby wzajemnie się uspokajając. Na szczęście ta wersja wydarzeń jest częściej spotykana. Nie wiem więc od czego zależą te zachowania. Ale to pokazuje jak bardzo są złożone i jak fascynujące bywają kocie relacje.

a to zabawka, o której wspominałam kiedyś na wątku siostrzyczek, które bardzo ją lubiły. Pudełko po chusteczkach i piłeczka albo myszka w środku. Marzy mi się zabawka z piłeczkami turlającymi się po okręgu jak ta z serii Petstages albo taka jak ma chyba Niki u szybenki, ale póki co moje koty mają wersję uproszczoną

:
http://www.youtube.com/watch?v=PbkPwQj2YPc

Szybenko, czy Nikusia lubi tę zabawkę? Wydaje mi się, że się nią fajnie bawiła? Kiedyś bym sprezentowała ją kociastym

dziś odchodziły gonitwy po całej długości mieszkania. Uwielbiam te szaleńcze nastroje. Najpierw jeden drugiego, potem drugi pierwszego. W podskokach i z półobrotami. Nam nad głowami. Teraz po kolacji i wybrykach leżą zmęczone. Lubię taaakie wieczory :ok:

.

Jakie myju-myju w wykonaniu Bonifacego :1luvu:

poprosimy o więcej takich filmików

rybcie pisze:dziś odchodziły gonitwy po całej długości mieszkania. Uwielbiam te szaleńcze nastroje. Najpierw jeden drugiego, potem drugi pierwszego. W podskokach i z półobrotami. Nam nad głowami. Teraz po kolacji i wybrykach leżą zmęczone. Lubię taaakie wieczory .

Zazdroszczę...

Niki ma taką zabawkę - kręcąca się myszkę (na Youtube jest film). Zabawka kosztowała 16 zł. Szał był przez jakiś miesiąc, a teraz chowam ją, by nie zajmowała na darmo miejsca. Dziś Rybcie przypomniałaś o niej, więc wyciągnęłam i paniusia pobawiła się raptem z 5 min, albo i to nie. Jej chyba wszystko po pewnym czasie się nudzi - może i ja kiedyś się jej znudzę

Ale nie żałuję zakupu, bo nawet ten m-c fajnie było patrzeć na te zabawy. No i może jeszcze paniusi się odmieni i znów będzie szalała.
A taką zabawkę jak Ty zrobiłaś, tez warto stworzyć, co nie omieszkam uczynić.

A co tu tak cicho? Koty na urlopie?

no to żeby wątek nie umarł - kilka kocich zdjęć co u nas. W zasadzie to po staremu, spokojnie, nic szczególnego się nie dzieje, czyli wszystko w najlepszym porządku

Koty dokazują, Bonifacy wiecznie szuka jedzenia. To bliższe jest wychodzeniu na żer niż polowaniu. Na dźwięk nienaoliwionych skrzypiących drzwi w kuchni zrywa się z każdego kąta mieszkania, w którym się aktualnie znajduje i żeruje. Znaczy chodzi, węszy i sprawdza dosłownie wszystko czy da się zjeść. My jesteśmy strasznymi bałaganiażami więc okruszków i zapachów w kuchni mu nie brakuje :roll:

. Rozrywa foliówki i nadgryza wszystko co jest w środku - grahamki, warzywa

. No nie ma znaczenia co jest w środku, byle zjeść :roll:

. To jakiś patologiczny głodomór.

a oto efekt

czy to budka się skurczyła czy ja może troszeczkę urosłem :oops:

wrażliwej duszy kocio poczuł się dotknięty i odwrócił się obrażony takim postawieniem sprawy:

tak serio, to żartuję, ale gdyby nie nasza kontrola i wydzielanie stałych porcji to ten kot by zjadł wszystko co tylko możliwe i rozmiar budek drapakowych trzeba by dwukrotnie powiększyć. Do takiego rozmiaru, jaki kocurki miały do dyspozycji przez kilka dni. Nie wiem z czego to wynika, że jest taki żarty :roll:

.

półka w przedpokoju to nadal jedno z ulubionych m-c Antosia. Taki widok główki witającej po powrocie z pracy rozwiewa wszystkie troski :love:

czasem zdarza się przyłapać chłopaków razem na wspólnym leniuchowaniu :love:

ale najczęściej każdy śpi "na swoim". Bonifcio uwielbia kłaść się na nas w nogach

taką sielankę lubimy

Napółkowy Antoś :1luvu:

I Bonifcio kocykowy :1luvu:

Śliczne chłopaki

Jak fajnie, że się odezwałaś Gosiu :1luvu:

i że z chłopakami wszystko ok :ok:

Kociaki słodkie :1luvu:

Jak Antoś wskakuje na tą półkę, przecież ona tak wysoko :roll:

Bonifacy w budce :ryk:

szybenka pisze:Jak fajnie, że się odezwałaś Gosiu i że z chłopakami wszystko ok
Kociaki słodkie Jak Antoś wskakuje na tą półkę, przecież ona tak wysoko
Bonifacy w budce

ano wysoko :roll:

.

Też się kiedyś zastanawialiśmy z TŻ. Bonifacy próbował piąc się po płaszczach :ryk:

ale będąc pod półką nie mógł się tam dostać. I chyba jej nie zdobył. Antoś wynalazł szafkę z boku (widać jej kant na zdjęciu), która kończąc się jakieś 80cm nad ziemią daje już dobrą "odskocznię" do półki. Niestety zeskakuje już wprost na ziemię co zawsze budzi moje obawy :strach:

. Gdybyśmy kiedyś wzięli się za remont koniecznie zrobię tam jakąś dodatkową półeczkę asekuracyjną.

a to jeszcze śpiący Bonifcio:

Antoś preferuje wtulanie się w górne kończyny

. W ogóle to niesamowity przytulak z niego. Biegnie z podniesionym ogonkiem wołając "mrau" i jak ja mu odpowiem "mrau" to już mam go na kolanach :love:

. Barankuje, całuje i tak słodko patrzy w oczy...

O rany, Gosia, jakie słodkie foty :1luvu:

.
Bosko chłopaki wyglądają :1luvu:

A Antoś to niezły kaskader :wink:

. Pamiętam, że zawsze lubił najwyższą półkę drapaka

.

Buro-biało-bure szczęście

Kto przegląda forum