KOCIAKI Z PIOTRKOWA -wielka akcja JOPOP & co. :)

Ech..

Dobrze chociaż, że nie wyglądała źle.. :roll:

Karolek, któremu DS znalazła Marta, wraca z adopcji. Nie mam dla niego żadnego miejsca!
Proszę o pomoc! To bardzo pilne! Obecni opiekunowie chcą go oddać natychmiast!

Marta jest obecnie za granicą, wróci (mam nadzieję), za parę miesięcy!

Kto da Karolkowi dom??

A swoją drogą - dlaczego??

Pokazujemy ślicznotę!!! Do wzięcia

Happy End!!!!

Karolek znalazł cudną chatę. Ma towarzysza Tomka ze schroniska na Paluchu i bardzo się kochają.
:1luvu:

viewtopic.php?f=13&t=108708&p=6003015#p6003015
viewtopic.php?f=1&t=110492&p=5947895#p5947895

Przeczytałam sobie kilka stron z przełomu listopada i grudnia. Horror.. Co chwilę jakieś umierało..

Muszę zrobić aktualne foty Juliśki. Zobaczycie cud nad cudami.. Tfu, tfu, żeby nie zapeszyć.. Czasem cuda się zdarzają..

Jeszcze raz WIELKIE DZIĘKI za Wasze wsparcie. Było dla mnie nadzieją, bo ja już sama jej nie miałam, i trzymało przy życiu..

Ściskam Was, Kochane, najcieplej jak umiem.

Kaprys2004 pisze:Przeczytałam sobie kilka stron z przełomu listopada i grudnia. Horror.. Co chwilę jakieś umierało..

Ja też przeczytałam, teraz żałuję. Wszystko mi się przypomniało - tamten strach, bezsilność i poczucie beznadziei

Tyle dobrego, że niektórym się udało.

Tak. Nigdy więcej.

Pamiętam jak bałam się zaglądać na wątek a jednocześnie jak bardzo nie mogłam się od tego powstrzymać.
Mam nadzieję, że nigdy więcej nie będziemy musieli się żegnać z "naszymi kotami".

Dzięki temu że był taki wątek mój Czesio wygrał z pp dzięki pomocy
forum wiedziałam jak zawalczyć i wiedzialam czego mogę sie spodziewać
watek jest w sumie ku przestrodze tym co nieszczepią kociaków :ok:

No to widać czemuś te nasze lamenty się przysłużyły..

Niechcący ciąg dalszy..

Dzisiejszy dzień

Kaprys2004 pisze:Melduję, że kończę dzisiejszy koszmarny dzień. Złych wieści i emocji wystarczy mi na długo..

Zaczęłam od poranka, kiedy karmiłam jedno małe ze strzykawki (umieją jeść stały pokarm, pić wodę, a nie jarzą, że umieją pić mleko ), kiedy mój syn powiedział, że mam problem..

Miałam. Umyłam zęby, cokolwiek na siebie wrzuciłam i wskoczyłam do samochodu z małą biało-burą, która ledwo żyła.
W drodze przypomniałam sobie, że muszę niestety jechać do całodobowej kliniki, bo żadne lecznice jeszcze o 8 w sobotę nie działają. W Al. Niepodległości zajęli się malutką, zostawiłam ją w szpitalu, po kilku godzinach już było dużo lepiej.. Nie wiadomo co jej jest, ale podejrzewają zapalenie opon mózgowych. Oznacza to tyle, że muszę wszystkie od siebie izolować. Tj. moje starsze - trzy maluchy - jedną małą..

W południe byłam w Boliłapce. Nie podobał mi się katarek Kreseczki i większy brzuszek Julisi. Katarek wyleczymy pewnie za kilkanaście dni, ale jest duży problem z Julitką. Maciej pobrał płyn z jamy brzusznej. FiV-u wg niego nie ma, za to ma zapalenie otrzewnej. Słaby kot - słabe zdrowie - słabe rokowania - długo nie będzie żyła. Na razie robione są badania krwi, rodzaju bakterii i w zależności od tego jaka to bakteria, może da się zrobić jej operację, oczyścić z ropy wnętrze, zrobić sączki..

Serce mi się rozrywało, bo moja maleńka płakała na stole żałośnie, tak jak w listopadzie kiedy umierała...

Kiedy wróciłam do domu, trzy maluchy przelewały mi się przez ręce, jedno miało 36.5 st., więc w torbie ułożyłam ciepłe butle z wodą i wsiadłam do autobusu (w międzyczasie zepsuł mi się samochód). Wiozłam ledwo żywe koty do tej samej lecznicy, gdzie jest pierwsza malutka, bo znowu żadna inna "normalna" nie pracowała. W lecznicy dałam im wody i małe ożyły. Trochę rozjeżdżały się łapki małej czarnej, leżała jak sparaliżowana, więc znów się zaniepokoiłam. Podczas badania lekarka stwierdziła, że w zasadzie zachowują się jak zdrowe kociaki.. Umówiłam się na ich obserwację i ewentualny powrót, jeżeli będzie źle. Nie wiem po co się "umawiałam", bo było to oczywiste.. Pierwsza mała podobno jest stabilna i ok.. Jutro pewnie będzie do odbioru. W drodze powrotnej maluchy spały jak zabite, "utłukł" ich pomruk autobusu i chyba było im b. ciepło, bo chłopak zaczął dyszeć. W domu dałam im jeść, pić i.... zaczęły szaleć w klatce i po pokoju jak najzdrowsze koty. Później same padły i z pokoju przeniosłam je do klatki, gdzie bez problemu spały dalej. Były ze mną w drodze przez cały dzień, przez prawie 13 godzin, nie dziwota, że były zmęczone. Nie dziwcie się mi jednak że dostałam histerii, bo przelewający się przez dłonie kociak nie jest widokiem natualnym i oczywistym..

Idę spać, bo padam emocjonalnie i fizycznie. Nie wiem czy się nadaję do tego wszystkiego..

Julisia nie żyje.

Bardzo mi przykro, Kasiu. :cry:

Przykro mi Kasiu

Kasiulka, trzymaj się mocno. Jesteśmy z Tobą.

KOCIAKI Z PIOTRKOWA -wielka akcja JOPOP & co. :)

Kto przegląda forum