W nocy wstawałam do Pana Kota trzy razy, żeby zobaczyć, czy wszystko ok. Próbowałam podsuwać mu jedzonko, ale wzgardził. Za każdym razem jego bracia wyłazili z koszyczka, do miski, do kuwety, albo żeby zapolować na mój palec u nogi, a on nie.
Ale rano kiedy wstałam i poszłam do łazienki Pan Kot spojrzał na mnie z koszyczka wielkimi slepiami, po czym pomalutku wstał i poszedł do michy
Słaby jest bardzo, dupką mu zarzuca, nie biega jak jego bracia, ale poszedł do miski, nawet się przepchnął, więc nie musiałam interweniować i trochę zjadł chrupek,
Potem popił sobie wodą, wlazł mi na stopę i zaczął sie domagać, żebym go wzięła na ręce, a kiedy to uczyniłam ułożył się szczęśliwy na mojej szyi i rozmruczał.
Chyba czuje się lepiej, ale do tego weta jednak pójdę. Wczoraj mnie okropnie wystraszył - myślałam, że umiera. Zwłaszcza, jak był taki gorący, miał dreszcze i tak szybko oddychał z głowa schowaną między łapkami.
U mnie są otoczone opieką, miłością, mają ciepło, mają dobre jedzonko i indywidualną opiekę weterynaryjną, są dopieszczone - są kotami domowymi. Jeśli miały by umrzeć, to nie jako bezdomne i niepotrzebne numerki w schronisku. No a poza tym w warunkach domowych ich szanse na przeżycie wielokrotnie wzrastają 
Musi się udać i koniec! 
Trzymam kciuki aby tymczasowanie obeszło się bez poważniejszych wizyt u weta.