Buro-biało-bure szczęście

ja to jestem pewna, że oni na nowo się pokochają :ok:

miłości to tam nie było, raczej takie męskie kumplowanie, chłodne, w porywach do letniego

. ja to już będę szczęśliwa, żeby żyli spokojnie na jednym terenie, a dla nich na pewno - im cieplej tym lepiej. Będziemy o to dbać!

rybcie pisze: Teraz się jeszcze bardziej zbliżyliśmy. Kiedyś trochę myślałam, że kotki nasze są bo są. Tak trochę łatwo szło, więc się mniej doceniało. Oczywiście zawsze je bardzo kochaliśmy i oba były zawsze NAJ, ale takie problemy uświadomiły nam jeszcze bardziej jakie mamy szczęście i jak bardzo musimy o nie dbać. I będziemy .

Oj, tak, tak.
Jak człowiek się naprzeżywa różnych trudnych chwil, jak walczy o zdrowie czy samopoczucie kociastego to bardzo go to ewmocjonalnie wiąże i zbliża z kociastym. Powstaje zupełnie inna więź, mocniejsza.

Dlatego ja nie mogłam oddać Truśka nikomu jak go w końcu połatałam i poskładałam :oops:

ani Kimisi niewidomej, ani Dropsa, którego dłuuugo wyprowadzałam z traumy poschroniskowej aż w końcu się wyprostował emocjonalnie i zaufał nam na zawsze ...

pisiokot pisze:
rybcie pisze: Teraz się jeszcze bardziej zbliżyliśmy. Kiedyś trochę myślałam, że kotki nasze są bo są. Tak trochę łatwo szło, więc się mniej doceniało. Oczywiście zawsze je bardzo kochaliśmy i oba były zawsze NAJ, ale takie problemy uświadomiły nam jeszcze bardziej jakie mamy szczęście i jak bardzo musimy o nie dbać. I będziemy .

Oj, tak, tak.
Jak człowiek się naprzeżywa różnych trudnych chwil, jak walczy o zdrowie czy samopoczucie kociastego to bardzo go to ewmocjonalnie wiąże i zbliża z kociastym. Powstaje zupełnie inna więź, mocniejsza.

Dlatego ja nie mogłam oddać Truśka nikomu jak go w końcu połatałam i poskładałam ani Kimisi niewidomej, ani Dropsa, którego dłuuugo wyprowadzałam z traumy poschroniskowej aż w końcu się wyprostował emocjonalnie i zaufał nam na zawsze ...

teraz to doskonale rozumiem

.

Gosiu, kciuki trzymam, żeby się wszystko dobrze skończyło!!!! :ok:

Niech zyja specjalisci-behawiorysci

ech... cudowny poniedziałkowy poranek, jak nigdy :1luvu:

. Obudziłam się taka szczęśliwa mając w pamięci wczorajszy wieczór, że rozpoczynający się tydzień pracy ani nic innego tego nie popsuje.

Wczoraj nasze koty spędziły 3 godziny razem, czyli jakieś 2,5 godziny swobodnie korzystając z mieszkania

. Po zabawie podjęliśmy trudną decyzję puszczenia ich luzem. Trudną, bo rozpoczęte od piątku puszenie ogona napawało mnie pewnym lękiem. Bonifacy próbował niejednokrotnie naskoczyć na Antka, wiedziałam, że dojdzie do starcia. Miałam wrażenie, że chcą się od nowa zmierzyć, ustawić. Ale uspokoiła mnie pani doktor, poza tym ani razu nie były agresywne, więc trzymanie ich w takim zawieszeniu niczego by nie zmieniło i zaryzykowaliśmy. Bonifcio puszył się kiedy patrzyły sobie w oczy. Antek szukał tego spojrzenia, parę razy udało nam się rozproszyć koty, ale w końcu doszło do sparingu. Koty się pokotłowały, poleciało futro ale nawet żaden prawie nie pisnął. Nie było ani jednego syku ani tym bardziej wycia

. Wyglądało to tak jak kiedyś. Chcieliśmy je rozproszyć, ale pomyślałam, że dopóki Antoś nie da sygnału, że odpuszcza i się nie ustawią - i tak będzie wisiało to w powietrzu. I faktycznie za chwilę przeszło im

. Przez cały wieczór trochę się podchodziły, mierzyły, Antoś generalnie ustępował - odbiegał, robił uniki ale nie był przestraszony. Nawet sam zasadzał się na zad Bonifcia kila razy

. Na końcu Antek położył się na najwyższej półce drapaka i zasnął. Bonifcio podszedł do niego raz, wycofał się, za drugim razem wszedł i został przez Antka przegoniony

.
To był najwspanialszy wieczór i pierwszy normalny od 1,5 m-ca. Koty razem łaziły, 3 x zrobiły nosek nosek, Bonifcio podczas tego spotkania ani razu nie wskoczył na stół mimo, że TŻ jadł kolację

. Patrząc na nie odnosiłam wrażenie, że cieszyły się z tego, że są razem, że cała ta sytuacja dała im autentyczną przyjemność.

Na noc kotki jeszcze rozdzieliliśmy. Jeżeli wszystko będzie przebiegać pozytywnie- wkrótce zostawimy je na noc. Nie mogę się już doczekać powrotu z pracy i ponownego połączenia :1luvu:

oj jak cudownie!!!
Może one się po prostu za sobą stęskniły????????
Oby tak dalej!!

Trzymam kciuki wielkie :ok:

Fajnie Gosiu

Trzymam kciuki, aby było coraz lepiej :ok:

Super wieści, i powtórzę, oby tak dalej :ok:

I jak tam kotusie?

Chłopcy mają się bardzo dobrze. Wczoraj po raz pierwszy zostały same pod naszą nieobecność :ok:

i wszystko jest w najlepszym porządku. W nocy słyszymy tuptanie i bieganie, polowanie na plastikową zakrętkę od butelki :evil:

, rano spadają nam z hukiem na głowę albumy ze zdjęciami, po których Antek próbuje wspinać się na szafę :evil:

. Zaliczył też półkę z płytami TŻ, która się urwała i upadła na jego kask rowerowy (Antoś cały uff). Ale tak bardzo się cieszymy, że jest dobrze, że nawet fochy są mniejsze i kociaste mają taryfę ulgową

. Kotki bawią się, dokazują, czasem pokotłują, ale wszystko w ramach męskiej przyjaźni, nic tu nie ma niepokojącego

. My już wiemy, że trzeba im poświęcać dużo czasu i staramy się z nimi codziennie bawić

. Jak tylko są razem - chciałam na nich zapolować i pokazać efekty naszych zmagań z emocjami, ale wtedy, jak na złość - rozłażą się. Więc jest króciusieńki filmik http://www.youtube.com/watch?v=0gFx7piImxA.

A taką obciachową :oops:

laurkę wysłaliśmy dziś pani doktor z podziękowaniami

:

Po kociastych naprawdę widać, że są szczęśliwsze, że jest im lepiej tak razem. Mimo, że podczas izolacji miały do dyspozycji mieszkanie, to w zasadzie się nie bawiły, nie mówiąc już o tych szalonych gonitwach lub gruchającym biegu Antka z cyklu zobaczyłem ducha

. Nie wiem czy nie jest nawet cieplej między nimi niż wcześniej :love:

. A Bonifacy rozgadał się przy Karmelce i póki co mu tak zostało, więc częściej z nami rozmawia. Kiedyś zdarzało się to tylko Antkowi

.

Dziękujemy pięknie wszystkim Kibicującym i Sprzyjającym ponieważ Wasza pomoc bardzo nam pomogła przetrwać trudne chwile :love:

.

Szczególnie dziękujemy też Sis :1luvu:

za przejęcie opieki nad Karmelką i magdaradek :1luvu:

za opiekę podczas planowanego urlopu.

Ależ się cieszę!! Naprawdę fantastycznie, że kotki znowu się przyjaźnią :1luvu:

O rany, łezka mi się zakręciła w oku ... :kotek:

Cieszę się ogromnie :wink:

Dopiero doczytałam - wspaniałe wieści! Strasznie się cieszę i pozdrawiam Was i kociastych przyjaciół!!!

I jest faktycznie coraz cieplej :love:

. Kotki są szczęśliwsze i bliżej siebie niż przed całym zajściem. Widocznie te trudne przeżycia zbliżyły nie tylko nas do nich ale i je nawzajem. To największa radość i nagroda za te trudy i stres, które wszyscy przeżywaliśmy :1luvu:

. Dziś po powrocie wydawało nam się, że chyba spały w jednym koszyku... nigdy wcześniej się to nie zdarzyło aby do małego ciasnego czegoś weszły razem i spały. Zwiedzały, poznawały klatkę Minki i Karotki, sypiały koło siebie, ale zawsze dookoła była przestrzeń... Dziś przyłapaliśmy je niedługo po powrocie razem w koszyku. Pierwszy ułożył się do snu Antoś, ale tak z boku koszyka, jak gdyby powiedział choć stary, dla ciebie też jest miejsce gdybyś chciał. I po chwili Bonifcio też się tam ułożył. Pierwszy raz widzieliśmy ich a aż tak blisko

.

A to scenki z porannej zabawy przy ścieleniu łóżka i filmik

i filmik z zabawy

http://www.youtube.com/watch?v=e2QB4Hv2FaY

Buro-biało-bure szczęście

Kto przegląda forum