Ludwiczek ma się bardzo dobrze
jest coraz odważniejszy.
Tzn. nie stresuje się obecnością człowieka, choć dotykać za bardzo się nie daje.
Ale wchodzi już wszędzie, leży bardzo blisko człowieka, lub siedzi blisko.
Tylko na wyciągniętą rękę reaguje ucieczką.
ale bawić się piłeczką siedząc bardzo blisko, wręcz dotykając kolanem jego łapek - można śmiało.
Gdy w tej zabawie uda się go dotknąć a on nie ucieknie, to można już głaskać bez przeszkód
Mam nadzieję, że z czasem on jednak przekona się, że ta ręka nic złego nie zrobi.
Gdy szykuję jedzenie, Ludwiczek siedzi razem z moimi kotami w kuchni przy moich nogach, a jak do niego mówię, to próbuje neiśmiało ogonek w antenkę postawić, ale rezygnuje - to jeszcze nie ten etap zaufania
jest kochanym puchatkiem
? Ja myślę, że to Ludwiś uczy Was pożądanych zachowań! Z Kotami i Dużymi tak jest często, tylko nie zawsze Duzi o tym wiedzą 
No i to zakopywanie - mam już drugiego kota-górnika i tez zakopuje nie tylko żwirkiem ale "kuwetką, podłogą, ścianą" itp. 
chyba właśnie się pierą wieczorową porą, lecę sprawdzić 
(też nas to czeka, pewnie za tydzień już).
bo już by miał domek 
