wątek Lao i Malagi. DO ZAMKNIĘCIA

Podobno wczoraj Morelka już wystawiała brzuszek do głaskania

Dzielna morelka - super ją zsocjalizowałaś :1luvu:

W ogóle to ciężka sprawa z tym tymczasowaniem.
Przesiaduje człowiek w źle oświetlonej łazience, wciśnięty w kącik, i czyta książkę w towarzystwie jakiejś futrzastej kupki nieszczęścia łypiącej podejrzliwie spod wanny, narażając się na skurcze, skrzywienia kręgosłupa i wady wzroku. Futrzaste nieszczęście trzeba co jakiś czas wygarnąć spod wanny i zaaplikować mu lekarstwa, co owocuje ranami kłutymi i ciętymi. Po pewnym czasie udaje się trochę opanować sytuację, futrzak kwalifikuje się do wypuszczenia na pokoje - nocne atrakcje, zrzucanie przedmiotów, gonitwy z rezydentami gwarantowane. A kiedy z pokraki ze sterczącymi kłakami stworzenie zamienia się w lśniącego, aksamitnego, mruczącego kotka, zaprzyjaźnionego z domownikami, spokojnie wylegującego się na łóżku, trzeba go oddać jakimś obcym ludziom, którzy na pewno nie będą umieli o niego zadbać tak dobrze, jak ja.
I zawsze postanawiam, że to koniec, że nie chcę już więcej rozstawać się z kotem. Ale za chwilę jest to samo, jakaś zasmarkana bieda pilnie potrzebuje mojej łazienki.

heh... wiem coś o tym

neverending story... i ciężko się wycofać tak całkiem i na zawsze i zaprzeć się nogami. Ale z drugiej strony jak się dostaje potem po 2-3 latach wiadomości, że kocio szczęśliwe, widzi się na zdjęciach jak pięknieje, jak jeszcze bardziej się zmienia... to widać, że jednak "własny dom" to "własny dom" i że tam po kolejnych skrzywieniach kręgosłupa u opiekuna wychodzi na jeszcze większego przylepę niż kiedykolwiek był u nas

a czasami po takich budujących wiadomościach trafia się na deser na jakiegoś "miłośnika zwierząt", który dopiero "szuka kota" i który uważa, że jego dom jest najlepszy, że wszystko wie i że ma do czynienia z psychicznie zwichniętymi ludźmi, którzy uważają że jest inaczej i którzy szukają dalej zamiast rzucić się w ramiona i bić pokłony, że w ogóle "miłośnik" raczył rzucić okiem na kociego podopiecznego... Wczoraj miałam taką "przyjemność mailową" :evil:

Czasami mam ochotę tych wszystkich "miłośników" zapakować do jednej armaty i wystrzelić w kosmos. Nie kumają, że DT różni się troszkę od schroniska. Że jednak opiekun kota w DT ma prawo wiedzieć dużo o swoim podopiecznym i ma prawo zadać pytanie o warunki... heh... I po takim deserze właśnie najbardziej mi się odechciewa wszystkiego... bo tracę resztki nadwątlonej wiary w ludzi :evil: