Monostra pisze:Jak się jest nieprzygotowanym to prawie zwala. Jak pierwszy raz zobaczyłam, że się rozpędza i wybija do skoku (był o połowę lżejszy), to mnie zamurowało i pewnie dlatego ustałam. Jednak jak się nie widzi i skoczy znienacka, to się człowiek odruchowo uchyli albo go przygnie z lekka. Ale Sybirek naprawdę idealnie balansuje i łapie równowagę na ramieniu. Jak się nie może utrzymać, bo się za bardzo ruszyłam, nigdy nie próbuje się zaczepić pazurami - zawsze odskakuje jak piłeczka. Niesamowity z tym jest, przecież nikt go tego nie uczył.
Dochodzi jeszcze siła rozpędu
Masz talent, że ustoisz 
Mój 8 kilogramowy Rudi czasem skacze z komody na łóżko, często z międzylądowaniem na mnie 
Dech zapiera a filigranowa nie jestem 
. Po południu padłam i przysnęłam na wznak pod kocykiem. Poczułam mizianie noska, pogłaskałam prawie przez sen i odpłynęłam. Obudziłam się po 2 godzinach z lekka przyduszona. Trykot opracował metodę jak nie spaść. Spał na mnie, wyciągnięty na całą długość na brzuchu "na żabę" - tylne nóżki wisiały po moich bokach, przednie na ramionach, a łebek przytulony z boku do szyi 
.
że o długości kota nie wspomnę 
.