Mam na imię Marta, mam teriera rosyjskiego Dymitra, oraz od 2 sierpnia niewidomego kota, Malutkiego vel Kocio. Na swoje urodziny pojechałam na Paluch po (innego) kota, zobaczyłam w kociarni potworny szkielet koci, łysy i z dziurami zamiast oczu - i oczywiście zabrałam obydwa ! Niestety, drugiego kota nie udało się uratować, okazało się, że ma koronawirus
Ale Kocio, ten szkielet właśnie, żyje i po tych 4 m-cach wygląda jak kawał obżartucha, ma śliczną, lśniącą sierść i fantastyczne, długie wąsiska 
Zaraz po zabraniu ze schroniska zawiozłam go do dr Garncarza i okazało się, że te oczy są takie po nieleczonym herpeswirusie, nie do uratowania, niestety. Ponadto w jego ówczesnym stanie nie dało się go położyć pod nóż, bo nie dałby rady przeżyć narkozy. Tak więc na razie siedzi sobie w domu, aplikuję mu krople, bo oczywiście bez przerwy te oczy się babrzą, i odżywiam, jak mogę
Chciałam jeszcze tylko krótko dodać, że niewidzący kot radzi sobie wręcz DOSKONALE
Po paru wpadkach pt. wlecenie do wanny 
zna całe mieszkanie, szaleje czasami jak mały kociak, i w ogóle, ale to absolutnie w ogóle nikt nie powiedziałby, że cokolwiek jest z nim nie w porządku... Zamierzam nakręcić krótki filmik, jak poluje na łapy mojego psa i na piórka na patyku
Jest też najbardziej wdzięcznym kotem na świecie, śpiącym na mojej głowie i wdrapującym się na nią, kiedy leżę w wannie - wszystko, byleby być jak najbliżej człowieka
Pozdrawiam i przepraszam za dłuuugi wstęp
Ja też tutaj od niedawna i skład u mnie też podobny: pies i kot w ilości po jednej sztuce.
