Kotków siedem+1. Kończymy seteczkę:)

[kotika]

Tobrex to antybiotyk, a naclof jest na stany zapalne.
Moim kociakom też je podaje. Naclof niestety piecze.

[Anka]

Jesteśmy po wizycie. Rana po oczku zagojona ślicznie, szwy wyjęte.
Niestety drugie oczko marnie . Jest w bardzo złym stanie, nie zamyka się, Mańka nim nic nie widzi, jest tylko potencjalnym zagrożeniem, możliwym źródłem zakażeń itd. O wymazie nawet nie rozmawiałam, bo z całej rozmowy wynikło, że po prostu stopień uszkodzenia oka jest tak duży, że ono jest zagrożeniem samo w sobie. Jak bardzo zepsuty ząb. Ostatecznie po długiej rozmowie z wetem podjęłam decyzję - za ok. 4 tygodnie usuwamy drugie oczko . Zlikwiduje się zagrożenie, a komfort życia Mani poprawi się, bo to oczko może ostro ją nie boli, ale dokucza cały czas napewno. Te 4 tygodnie po to, żeby organizm odpoczął po poprzednim zabiegu. Chyba, że odpukać, też dojdzie do pęknięcia wcześniej, co wciąż grozi. Dzisiaj Mania dostała osłonowo antybiotyk o długim działaniu, i niestety będzie nosić do następnego zabiegu kołnierz, żeby ochraniać oko przed urazem, np. przed lizaniem Bambosza (on jej w kołnierzu nie liże0

Kciuki nadal potrzebne.

A ja czuję się winna, może gdybym wcześniej pomyślała, żeby założyć Mani kołnierz, ochraniać te oczka i równocześnie w kołnierzu zakrapiać (łatwiej) to by do tego nie doszło

[JoasiaS]

Znów poważny zabieg... No cóż, ale skoro trzeba .
Za Manię cały czas nieustające

Joasia

[Anka]

Znów poważny zabieg... No cóż, ale skoro trzeba .
Za Manię cały czas nieustające

Joasia

Bardzo się boję. Ale usunięcie tego oczka i tak jest mniejszym ryzykiem niż zostawienie . Zresztą pamiętam i z forum tragiczne wypadki gdy pozostawione takie oczko było źródłem nieszczęść.

[mokkunia]

Aniu nie wiń się proszę, nie ma w tym Twojej winy.
Robisz dla Mani wszystko co w Twojej mocy
Trzymam za Was nieustająco kciuki

[JoasiaS]

Znów poważny zabieg... No cóż, ale skoro trzeba .
Za Manię cały czas nieustające

Joasia

Bardzo się boję. Ale usunięcie tego oczka i tak jest mniejszym ryzykiem niż zostawienie . Zresztą pamiętam i z forum tragiczne wypadki gdy pozostawione takie oczko było źródłem nieszczęść.

Jane, że skoro tak trzeba, to nie ma wyjścia. Wierzę, że się boisz, ale jesteśmy z Tobą, Aniu. Myślimy ciepło i mocno zaciskamy magiczne forumowe kciuki

Joasia

[Anka]

Wpadłam na moment do domu.
Mańka już całkiem wybudzona po głupim jasiu.
Powiedzcie, że będzie dobrze, proszę.

[JoasiaS]

Musi być dobrze, Aniu!

Joasia

[Siean]

Będzie dobrze
Mani ulży, gdy oczka nie będą jej bolały...

[mokkunia]

Anuś będzie dobrze

[Sin]

[Anka]

Maniusia je, je z taką rozkoszą i mruczeniem, że to mnie podtrzymuje na duchu. Przed chwilą zjadła prawie całą tackę oraz chyba z pięć czy sześć sporych gotowanych serduszek, którymi inne futerka raczej gardzą, a ona za nimi przepada.
Ale jak spojrzałam na to zarośnięte wspomnienie o oczku i pomyślałam, że i drugiego nie będzie, i że już tylko wspominać mogę piękne maniusine oczęta, takie pełne wyrazu i ogromne, to zrobiło mi się bardzo, bardzo smutno

No ale są i radośniejsze wieści. Magia robi kolejne postępy w zadamawianiu się. Koleżanka pomagającamm mi przy Maniusi zauważyła ostatnio, jak Magia zaciekawiona wyszła sprawdzić kto przyszedł - na odległość, ale takie najnormalniejsze kocie zachowanie

A Bambosza czyli mojego psa normalnie utłukę . Dosłownie na moment zostawiłam torbę z drobnymi zakupami na kolację i śniadanie, wyszłam wynieść śmieci i zapomniałam zamknąć kuchnię - i ta bestia w pół minuty zeżarła mi kostkę twarożku i kilka plasterków wędliny (czyli wszystko!), ja tak się nie bawię
Trochę się też martwię, bo zeżarł to z plastikowym woreczkiem (małym) i ser z papierem. Mam nadzieję, że drugim końcem wyjdzie

[Femka]

Aniu, przeczytałam o oczku. Po pierwsze co za pomysł z tym poczuciem winy. To oczko choruje nie dlatego, że się nie zaopiekowałaś kotką, tylko na skutek uszkodzenia. Nic nie mogłaś poradzić. To tak, jakbyś chciała brać odpowiedzialność za całe dotychczasowe życie Mani. Ja rozumiem, że poczucie winy się u Ciebie pojawia, bo to chyba mamy wszyscy niezależnie od schorzenia. Ale najczęściej nie ma to żadnego uzasadnienia w rzeczywistości, bierze się wyłącznie z faktu, że kochamy te swoje zarazy i gotowi jesteśmy świat do góry nogami przewrócić dla nich.
Ja w maju dopuściłam do zapalenia pęcherza Zosi, bo nie przewidziałam, że noce jeszcze chłodne, a na balkonie wtedy nie było jeszcze wykładziny. Też byłam na siebie wściekła za bezmyślność.

A co do samego zabiegu. Wiesz co, ja sobie na własny użytek wymyśliłam taką teorię, że koty nie wiedzą, co to inwalidztwo i wcale z tego powodu nie są nieszczęśliwe. To my płaczemy nad ich niepełnosprawnością. Tak naprawdę ważne jest, żeby nie było zagrożone życie i żeby koteczka była szczęśliwa. A przecież wiemy, co jej jest do szczęścia potrzebne Głaski Dużej, miseczka pełna przysmaków i miękki fotel do spania
Trzymaj się Aniu. Tracimy oczko, ale kotka uratowała życie. I to jakie

[Anka]

Dziękuję Femko za to co piszesz.

[puss]

Aniu, a co z Jerzykiem? co u niego słychać?