ja nie potrafię się oprzeć przekładaniu chłopaka. Uwielbiam go miętolić a pozycja jaką przyjął na prawdę była bardzo szokująca. No i ja go nie przekładam, żeby mu było wygodniej tylko no nie mogę się powstrzymać przed miętoleniem głupotki mojej. A moja głupotka nie ucieka, królewicz najczęściej zaczyna głośno mrukolić z takim ewidentnym zadowoleniem.... ja nigdy nie twierdziłam, że z nim jest wszystko ok!
Oburzony jest dopiero jak sobie idę.
A wczoraj w Warszawie była ogromna burza, ze straszliwym deszczem. Siedząc w pracy jak tylko się zerwała, pierwsza myśl była taka jak zniesie to chłopak. Kiedy wróciłam do domu dowiedziałam się jak zniósł to. Mała Biała Beza wybiegła i zaczęła na mnie wrzeszczeć, nie to, że krzyczeć, nie to że robić wyrzuty. To był pełen oburzenia wrzask i krzyk, że jak to on tak sam musiał bronić domu przed straszliwym deszczem, że on wcale nie chciał, a dodatkowo ma pustego brzunia. Bo Qua się zbuntował i nie lubi Hillsa, mam w domu dwie paczki (małe) i żadna kotu nie pasuje. Po drodze całe szczęście kupiłam Royala, który okazał się pycha, pycha. Qua zamknął mordkę i zaczął zapychać się jedzonkiem pozwalając mi pobyć w ciszy. A później już uspokojony, zadowolony, z pełnym brzuchem przyszedł do mnie mizianki. Po miziankach poganialiśmy za piłką, bo piłkę (w liczbie więcej niż 1) też kupiłam. Mamy w domu gdzieś około 15 piłek upchniętych tak, że nawet nie mam pomysłu w jakiej okolicy ich szukać.
Po odpoczynku ode mnie chłopczyk troszkę się naprawił, w nocy całkiem nieźle mnie prześladował, oczywiście zajął poduchę. Wpierw wszedł na jaśka, spróbował się ułożyć, spojrzał na mnie z takim niedowierzaniem, to odruchowo zmieniłam mu jaśka na poduchę tzn. nie to, że go połozyłam tylko się wzięłam usunęłam z poduszki tak, że mógł sobie wybrać. Nad ranem oczywiście chłopak mnie budził, rozbudzał, jakieś ciekawe rozmowy się toczyły ale nie pamiętam bo mocno walczyłam o to, żeby jednak spać. Dzisiaj miałam zamiar przespać się przynajmniej do godziny 10
tak nieprzyzwoicie długo (no poszłam spać po 2, tak ostatnio mi się cały czas zdarza). Wstałam o 8.30 z przekonaniem, że skoro tyle razy Qua już mnie obudził to musi być strasznie późno.
Ale mogę poprosić chłopaka, żeby zrobił jakiś przewodnik po kocich zagrywkach pedagogicznych.
Qua ogólnie jest rozkoszniakiem jak nie wiem kto. W nocy łaził za mną, później podzielił się poduchami i sobie tak spaliśmy. Nad ranem co się budziłam to obok widziałam kotełka, wpierw na podusiach, później już pakował się na mnie mrucząc przy tym wielce zadowolony. Sama nie wiem co się dzieje ale to miłe jak on ma takie dni, czy raczej noce. I dzielny Królewicz, wiercił się, skakał, zaglądał pod kołdrę ale wytrzymał ze mną dopóki nie wstałam.
