Jestem mamą wspaniałego rocznego kociaka
o wdzięcznym imieniu Montego. Futerko czarno - białe, znaki wyróżniające spośród innych mruczących piękności to plamka na nosku i śliczna czarna krawatka.
Wzięłam go od pani w Wieliczce. Wybór padł akurat na to miejsce ze względu na historię, której wysłuchałam przez telefon. A mianowicie zostało pięć kociątek do wzięcia, sześciotygodniowych, jak najszybciej ponieważ ich mamę zabiło auto. I co? Po takim tekście nie wybralibyście się po jednego z nich do Wieliczki?...
W pierwszej wersji miałam zabrać czarną kotkę ale jak zobaczyłam tego nieszczęśnika nie miałam sumienia zostawić go na pastwę losu tej stodoły w które spał.
Po przywiezieniu do Krakowa i po pierwszej wizycie u weterynarza okazało się że jest kompletnie zarobaczony a pcheł na nim było bez liku.
Natomiast po pierwszym kąpaniu wszystkie one znalazły się na czubku jego głowy i rozpierzchły po całym mieszkaniu. A i myślicie że tak od razu wiedziałam że mam czarno-białego kota?... Otóż nie ! 
Myślałam że jest szaro-szary. Dopiero w zetknięciu z wodą i szarym mydłem subtelność barwy kolorów jego futerka wyszła na jaw.
Że jest słodki, kochany pieszczoch to chyba nie muszę wspominać.
Dodam jedynie że był ostatni z tego miotu i podejrzewam że gdybym go nie wzięła wtedy to nie przeżyłby kolejnych kilku dni. 
W każdym razie od roku jest nowym domownikiem. Teraz gdy piszę ten post siedzi na stole i asystuje mi.
W ogóle uwielbia przebywać tam gdzie aktualnie ja jestem a szczególnie obserwować mnie w łazience jak się kąpię. Zajmuje wtedy swoje miejsce (jest to toaleta bądź częściej pralka) i stamtąd uważnie śledzi moje poczynania. 
To taki ogólny zarys mojego mruczka. Oczywiście wszystkim zwizualizuje jak najszybciej jego postać muszę jedynie zeskanować zdjęcia.
Pozdrawiam
mruuuuuuuuuuuu
Małgosia
Masz moze w komputerze jakies jego zdjecia? Musi byc sliczny 
Tango 