Jednak odkąd mieszka z nami Rima, jest jeszcze weselej. Właściwie nie ma dnia bez atrakcji. Rima to trochę pies, a trochę kot-kiedy inne kociaste śpią mając głęboko gdzieś wszystko i wszystkich, ona niestrudzenie pomyka za mną-towarzyszy mi prawie we wszystkim, co robię. Jeśli tylko usłyszy, że weszłam do łazienki, to wygramoli się z najciemniejszego kąta,żeby tylko popatrzeć jak robię tam różne ciekawe rzeczy-ciekawe dla niej oczywiście.
Od jakiegoś czasu aportuje zabawki-głównie swoją ukochaną, mocno już zmaltretowaną myszkę i gumową piłeczkę. Jak pies zupełnie-przynosi zabawkę, kładzie i znacząco patrzy, żeby jej rzucić. Potem biegnie za piłką, przynosi i od nowa. Mam wrażenie, że mogłaby tak bez końca, ta zabawa w ogóle jej się nie nudzi.
Parę dni temu obudziło mnie w nocy poczucie, że coś zimnego i mokrego mam na plecach. Nie myliłam się-Rima przyniosła w nocy zmywak z kuchni i położyła mi go na plecach. Wstałam, żeby go wynieśc i schować-tak, tak, wszystkie zmywaki i gąbki muszą być pochowane
-i poślizgnęłam się na kałuży wody, która wyciekła ze zmywaka. Nabiłam sobie przy tym wielkiego siniaka na kolanie. Jak widać, Rima dostarcza radości i wrażeń.
pozdrawiamy serdecznie wszystkich naszych wielbicieli
Ja ją ciągle pamiętam tak:
Jej broda jest wyleczona, po antybiotykach strupy, które miała zniknęły i skóra jest już zdrowa i czysta, ale został ciemniejszy kolor sierści w tym miejscu.
Z jednej strony cieszę się, że moge na nią patrzec a z drugiej tak mi smutno.Ale radość mi przynosi to, że taka Tomiczkowa Rima ma się dobrze i rośnie i jest szczęśliwa 
