Pewnie nikt, ale może jednak.. kicia już u koty7 [']

» Czw lip 20, 2006 19:12

Stanowczo nie lubię natury...
Biedne maleństwo

» Czw lip 20, 2006 19:19

ech

» Czw lip 20, 2006 19:20

» Czw lip 20, 2006 19:20

Nie wiem, co napisać. Nie znałam jej, nie zdążyłam. Wiem, że była śliczna, że wyrosłaby na piękną i czarującą kocicę. Widziałam, jak piękne miała oczy, jak rezolutnie i z ciekawością rozglądała się wokół, mimo choroby i osłabienia. Widziałam i czułam, jak cudowną ma sierść, czarną, błyszczącą. Lekarka mówiła, że dziś, kiedy przyszła do pracy, maleńka nadstawiała główkę do pieszczot. I wtedy pomyślała, że będzie dobrze.

A potem nagle się wszystko zmieniło. Widziałam Amelkę w tych ostatnich minutach i to już nie była prawdziwa Amelka.

Postaram się ją zapamiętać taką, jaka była przedtem.

Kolejny kot, któremu się nie udało. Wiem, że życie nie jest sprawiedliwe, sama często to powtarzam innym, ale czasami aż się chce wyć, krzyczeć, gryźć i kopać.

Amelko, skarbie, nie udało nam się. Bardzo Cię przepraszam.

» Czw lip 20, 2006 19:44

Bardzo mi przykro, że się nie udało :cry:

» Czw lip 20, 2006 19:55

Głupstwa już piszę z tego wszystkiego... Natury nie cierpię z powodu chorób i śmierci (a głównie doskonałej obojętności wobec nich), ale w przypadku Amelki zawinił człowiek. Najsmutniejsze jest to, że choroba dopadła ją w chwili, gdy pojawiła się dla niej szansa na lepsze życie...