Mały Toffik [']

[gagucia]

[Maryla]

Kid, bardzo współczuję
nie próbuj tego zrozumieć
Toffiku [']

[Blond Tornado]

Zamknij oczy i wsłuchaj się w swoje serce. On tam jest i zawsze zostanie. Żal ściska gardło, łzy płyną po policzkach- im mocniej się kocha, tym bardziej boli. Nie mogłaś wygrać z jego chorobą Kid, ale wygrałaś z jego samotnością. Odchodził Twój i uwierz mi- wiedział o Twojej miłości.

[kasia_l]

Kid, bardzo mi przykro

[zania]

Kid... Zrobiłaś wszystko co było można...

Dzięki Tobie on zaznał miłości, ciepła... W tym ostatnich dniach nie był sam. Kochałas go dlatego on zawsze pozostanie w Twoim sercu. I teraz On za tęczowym mostem patrzy na Ciebie i cieszy się że spotkał kogoś takiego. Że nie był sam. Nie wygrał z choroba ale wygral... Wygrał w tych ostatnich chwilach Ciebie... Pomogłas mu. Ja wiem że on nigdy... Choć teraz za teczowym mostem... Że nigdy Cię nie zapomni... Wiem że brakuje Ci jego miłości, szorstkiego języczka, ciepłego futerka które miałaś przy sobie i delikatnego miauczenia ale on zawsze przy Tobie bedzie. Niezaleznie od tego co się stanie. Teraz i zawsze...

Tęsknisz za nim a on zapewne za Tobą ale Toffik wierzył i Ty wierzyłaś. i ta wiara pozostanie choć Toffika już nie ma. Przejdzie ona na kolejne małe, duze kotki którym pomożesz. Bo pomoże Ci Toffik. I wierz mi za parę lat, być może miesięcy będziesz wspominac Toffika i myślec jak to dobrze że go spotkałaś. Że choć trochę mu pomogłaś...

A wierz mi zrobilas to, bo pewnie gdybys tego nie zrobila jego nie bylo by tutaj z nami juz pare tygodni temu...

A to do Ciebie Toffiku. Wierze ze Ty widzisz co pisze:
Twoja Pani bardzo Cię kochała i napewno będzie za tobą tesknic. Tak jak my wszyscy bo choc cialem nie byo cie przy nas to czasem o Tobie myslalysmy... Nawet dosyc czesto. Twoja Pani lub jak wole powiedziec Twoja Duża Mamusia Cię kochałą.. I to bardzo...
A Ty śpij spokojnie za Tęczowym mostem i nich nigdy nic Cię już nie boli... [*]

[Falka]

Wierzyłam, że Toffikowi się uda. Czytałam wątek - widziałam, że Toffik jest niestabilny ale byłam przekonana, że da sobie radę i że wyrośnie na pięknego kotucha. Cieżko przyjać jego odejście Współczuję Kid

[Funia]

Tak mi przykro

[Kocurro]

Ja też wierzyłam, że się uda. To niesprawiedliwe. Ciężko się z tym pogodzić.

[Anka]

Parę dni prawie nie zaglšdałam na forum. Ostatnie wieœci, które czytałam o Toffiku dawały nadzieję. Wierzyłam, że zaraz przeczytam o jego dalszych postępach. A tu
Kid, tulę mocno. Zrobiłaœ wszystko co możliwe i więcej jeszcze.

[Kid]

Ja też nie mogę uwierzyć, że to się stało. Przecież jeszcze przedwczoraj, jeszcze trzy dni temu się bawił, łapał na miziający go po brzuszku ołówek, chwytał za myjące go ręce (tak, tak, ręce to był straszny przeciwnik !), zaczął nawet zlizywać wodę z palca! Aż tu nagle odszedł. I tak naprawdę chyba się tego nie spodziewałam. Co z tego, że oddychał gorzej? To się już zdarzało. Tyle tylko, że leki pomagały, a teraz już nie. Co się stało? Przecież przed północą podczas wizyty nie było płynu w płuckach, ani nie wydawało się, że jest aż tak źle.
Że chciał spać na poduszce? Lubił tak zasypiać.
Wyrzucam sobie, że go włożyłam z powrotem do budki, że nie pozwoliłam mu spać ze mną. Ale bałam sie, że może się obudzi podczas gdy ja zasnę, spadnie i zrobi sobie krzywdę. Kładł się na chwilkę, a potem wstawał i wędrował. Kiedy zasnął na poduszce przeniosłam go na jego posłanko włąsnie ze względu na moje obawy. Może powinnam wogóle się nie kłaść. Ale głowa sama opadała, zasypiałam bezwiednie.
Dlaczego wcześniej się nie obudziłam?? Kwadrans być może uratowałby mu życie. A ja wstałam gdy już prawie odszedł. Nic nie słyszałam, a powinnam. Zasnęłam ! I dlaczego nie wzięłam go od razu na ręce?? Czy myślał, że jest sam? A może obudził mnie swoim gawronim miaukaniem, żeby się pożegnać? Tak się boję, że cierpiał . Ale o 4 rano było jeszcze w miarę normalnie. Dlaczego nie wstałam wcześniej????
Tofik nie miauczał. On skrzeczał jak gwaron właśnie, ewentualnie popiskiwał. Może to była jakaś wada układu oddechowego? Może infekcja gardziołka, która utrudniała mu oddychanie. Lekarze mówili, że u takiego maleństwa trudno podczas osłuchiwania określić, w którym miejscu dokładnie jest coś nie tak.


Moja kruszynka kochana.
Zawsze już będziesz moim kotem. Bo zacząłeś nim być. Odsuwałam myśl o adopcji, nie tylko dlatego, że byłeś chory. Ale także dlatego, że coraz trudniej było mi wyobrazić sobie, że cię komuś oddaję. Starałam się, próbowałam cię nie pokochać aż tak mocno, żeby rozstanie nie bolało. Nie udało i jestem z tego powodu szczęśliwa . Co z tego, że byłam zmęczona, że ciągle żyłam w niepewności, że moje życie się zmieniło, bo trzeba było się tobą zająć. To było coś wielkiego. Dziękuję ci, że się pojawiłeś. Jesteś Moim Kotem. Czekaj na mnie razem z Puszkiem i moim tatą za Tęczowym Mostem. Kocham cię.

[Mysza]

Kid zobacz ilu osobom zalezalo na Toffiku
Nie byl kolejnym bezimiennym kotem ze schroniska
nie umarl z glodu w baraku pelnym misek bo nie umial jesc
nie zagryzly go psy
mial dwa tygodnie prawdziwego zycia
pokochala go duza grupa ludzi
zawsze bedzie w naszej pamieci
A ty bylas dla niegonajlepsza kocia mama
zrobilas wszytko co moglas
wiecej niz niejeden czlowiek

zegnaj Toffiku [i]

[Frankie]

Tak Toffiku, wiedzialo o Tobie i martwilo sie o Ciebie duzo ludzi.
Tak mi przykro Kid

[Thien]

Siedzę i ryczę... jest mi tak strasznie strasznie smutno...
Brak mi słów...
Kid przytulam mocno.
Toffik [']

[Kid]

Dziękuję wszystkim, którzy byli z nami, trzymali kciuki za Tofika, płakali, gdy odszedł. To bardzo ważne dla nas. Pamiętajcie o malutkim kotku, który tak dzielnie walczył o życie. Cudownym, czekoladowym, zabawnie skrzeczącym maleństwie, dziarsko wędrującym po podłodze, majtającym ogonkiem podczas mycia, "mordującego" rękę, która uparcie chciała myc mu dupinkę, maluszka o ogonku jak zamoczonym w śmietance.
Zobaczymy się za Tęczowym Mostem, kruszyno.

[Kid]

Dziękuję wszystkim, którzy byli z nami, trzymali kciuki za Tofika, płakali, gdy odszedł. To bardzo ważne dla nas. Pamiętajcie o malutkim kotku, który tak dzielnie walczył o życie. Cudownym, czekoladowym, zabawnie skrzeczącym maleństwie, dziarsko wędrującym po podłodze, majtającym ogonkiem podczas mycia, "mordującego" rękę, która uparcie chciała myc mu dupinkę, maluszka o ogonku jak zamoczonym w śmietance.
Zobaczymy się za Tęczowym Mostem, kruszyno.