Proszę Państwa, oto Krzyś i Pozostali ['] s.126 pytanie mocz

[jolabuk5]

Jak dobrze, że zdołałaś mimo wszystko pomóc! Ale gdyby nie Twoja determinacja - nie udało by się.

[mir.ka]

Dobrze, że udało się pomóc

[Katia K.]

Ale ile nerwów mnie to kosztowało...
Wiem, że idealnie byłoby wziąć go do domu i leczyć, ludzie tak robią. Ale nie, nie mam zupełnie doświadczenia. Zawsze woziłam potrzebujące ptaki (kilka sytuacji opisałam tutaj, chyba głównie w pierwszej części) na Kliniki Weterynaryjne na UP, kiedy można jeszcze było. Teraz już od dłuższego czasu nie przyjmują. I właśnie miałam próbkę, jak to jest teraz Kurczę, fajnie byłoby dysponować samochodem, czasem i zawieźć potrzebujące zwierzę tam, gdzie pomocy udzielają, u nas do Skrzynic, do Leśnego Przytuliska. A jeśli nie ma takiej możliwości? Pozostaje taka "droga przez mękę". Nawet zdjęcia nie zrobiłam, bo telefon prawie mi padł, tak go wyeksploatowałam próbami szukania pomocy
A tymczasem Straż Miejska z Biłgoraja:
https://www.facebook.com/LesnePrzytulis ... SWwmoddvml

Strażnicy Miejscy z Biłgoraja to ludzie z ogromnymi serduchami i wielką empatią. Nie ma tygodnia, żeby nie przyjechali do nas z potrzebującym pomocy zwierzakiem i nie ważne, czy to maciupki jeż, jerzyk, czy wczorajszy pacjent -kobuz z urazem skrzydła. Czasem jeszcz wałówkę ze sobą zabiorą.

Może panowie z Biłgoraja powinni zorganizować szybkie przeszkolenie z empatii dla naszych strażników z miasta wojewódzkiego...

EDIT Żeby nie było, że na Naszych Kotach piszę o wszystkim, tylko nie o "naszych kotach". Nemezjusz:

[Katia K.]

[...]
EDIT Tym razem poszukujemy najlepszego domu dla takiego schroniskowego biedaka, w styczniu stuknęły mu 3 lata w schronie. Ileż perypetii miał z oczami w tym czasie Niedawno trafił do DT (drugiego już, w zeszłym roku albo 2 lata temu, nie pamiętam, był krótko w DT, który szybko zrezygnował, gdy rezydent zaczął chorować) i wreszcie doszło do enukleacji, podjął się tego lekarz w schronisku przy zwykłej narkozie, nie wziewce. Ale wszystko się udało, w abażurku chodził niezbyt długo. Teraz "tylko" znaleźć mu w końcu DS...
Oto Sebiks aktualnie:

Post pod postem i do tego autocytat, ale muszę donieść, że Sebiks już w swoim domu.
Zlitowali się rodzice jednej z kocich wolontariuszek, już w marcu adoptowali kaleką Jabłonkę, która na swoją szansę czekała prawie 4 lata, trafiła do Schroniska niedługo przed naszym Kokoszkiem. Kotka w boksie była niewidzialna, żyła sobie cichutko, prawie bez aktywności, zdawała się być obojętna na współtowarzyszy niedoli, wolontariuszy. Kiedy byśmy nie byli na kociarni, zawsze w kąciku w jakiejś budce albo na kocyku, zwykle odwrócona pleckami do wejścia. Jej adopcja była jednym z cudów schroniskowych, w swoim domu jest szczęśliwa i wreszcie odważyła się żyć normalnie, jak kot. Mam nadzieję, że zakumplują się z Sebiksem, on czekał dokładnie 3,5 roku, dobrze, że od wiosny w DT, do którego trafił po operacji.

[mir.ka]

[...]
EDIT Tym razem poszukujemy najlepszego domu dla takiego schroniskowego biedaka, w styczniu stuknęły mu 3 lata w schronie. Ileż perypetii miał z oczami w tym czasie Niedawno trafił do DT (drugiego już, w zeszłym roku albo 2 lata temu, nie pamiętam, był krótko w DT, który szybko zrezygnował, gdy rezydent zaczął chorować) i wreszcie doszło do enukleacji, podjął się tego lekarz w schronisku przy zwykłej narkozie, nie wziewce. Ale wszystko się udało, w abażurku chodził niezbyt długo. Teraz "tylko" znaleźć mu w końcu DS...
Oto Sebiks aktualnie:

Post pod postem i do tego autocytat, ale muszę donieść, że Sebiks już w swoim domu.
Zlitowali się rodzice jednej z kocich wolontariuszek, już w marcu adoptowali kaleką Jabłonkę, która na swoją szansę czekała prawie 4 lata, trafiła do Schroniska niedługo przed naszym Kokoszkiem. Kotka w boksie była niewidzialna, żyła sobie cichutko, prawie bez aktywności, zdawała się być obojętna na współtowarzyszy niedoli, wolontariuszy. Kiedy byśmy nie byli na kociarni, zawsze w kąciku w jakiejś budce albo na kocyku, zwykle odwrócona pleckami do wejścia. Jej adopcja była jednym z cudów schroniskowych, w swoim domu jest szczęśliwa i wreszcie odważyła się żyć normalnie, jak kot. Mam nadzieję, że zakumplują się z Sebiksem, on czekał dokładnie 3,5 roku, dobrze, że od wiosny w DT, do którego trafił po operacji.

Powodzenia kocie w swoim domku

[jolabuk5]

Uff, jaka dobra wiadomość! Oby adopcja przebiegła szczęśliwie, a koty się zaprzyjaźniły!!!

[Katia K.]

Chyba się zaprzyjaźnią Nosek-nosek już był Są sobą zainteresowani, ale na razie na dystans:



Bardzo się cieszę

Zdjęcie oczywiście nie moje, dostałam od wolontariuszki, pozwoliłam sobie wykorzystać.

[mir.ka]

Chyba się zaprzyjaźnią Nosek-nosek już był Są sobą zainteresowani, ale na razie na dystans:



Bardzo się cieszę

Zdjęcie oczywiście nie moje, dostałam od wolontariuszki, pozwoliłam sobie wykorzystać.

Koty nie muszą się kochać, byle się tolerowały.

[jolabuk5]

Chyba się zaprzyjaźnią Nosek-nosek już był Są sobą zainteresowani, ale na razie na dystans:



Bardzo się cieszę

Zdjęcie oczywiście nie moje, dostałam od wolontariuszki, pozwoliłam sobie wykorzystać.

Super! Tak, najważniejsze, żeby się tolerowały, ale może nawet się polubią? Fajnie jest obserwować kocią przyjaźń!

[Atta]

Taki kocio-ptasi wątek U nas coraz bardziej wycinają las i mamy wokół więcej ptaków, ćwierkanie około nocne, bo ledwie świt A to ludziom przeszkadza. Gdy podczas gadek sąsiedzkich powiedziałam,że mnie to przeszkadza, ale szczekanie piesków koło 5 rano albo o północy, bo wtedy to ja chcę w spokoju spać, to usłyszała,że ze zwierzęciem przecież trzeba wyjść na spacer. Ciekawe, to wyprowadzanie musi byc wszystkim obwieszczane? A cierkanie ptaków jest nieznośne??! Momentami mam wrażenie,że na osiedlu jest więcej psów niż ptaków W koovno można wdepnąć nie tylko na trawie ale i betonie.

[Atta]

Chyba się zaprzyjaźnią Nosek-nosek już był Są sobą zainteresowani, ale na razie na dystans:



Bardzo się cieszę

Zdjęcie oczywiście nie moje, dostałam od wolontariuszki, pozwoliłam sobie wykorzystać.

Super! Tak, najważniejsze, żeby się tolerowały, ale może nawet się polubią? Fajnie jest obserwować kocią przyjaźń!

Co dwa to nie jeden! Na pewno doceniają

[Atta]

EDIT Żeby nie było, że na Naszych Kotach piszę o wszystkim, tylko nie o "naszych kotach". Nemezjusz:

Na takie brzuszki mogę liczyć jedynie podglądając cudze, bo nasza tak nie umie. Zaczynam podejrzewać,że ma problem z kręgosłupem

[jolabuk5]

EDIT Żeby nie było, że na Naszych Kotach piszę o wszystkim, tylko nie o "naszych kotach". Nemezjusz:

Na takie brzuszki mogę liczyć jedynie podglądając cudze, bo nasza tak nie umie. Zaczynam podejrzewać,że ma problem z kręgosłupem

Nemcio rozkoszny

[Katia K.]

[...]
Na takie brzuszki mogę liczyć jedynie podglądając cudze, bo nasza tak nie umie. Zaczynam podejrzewać,że ma problem z kręgosłupem

Powiem Ci, że dla mnie to też jest nowość, żaden z naszych czy rodzinnych kotów nie robił takich cudów. Chrapek czasem pokazywał czarny brzuch, ale żeby do niego dotknąć - zapomnij. A Nemezjusza można drapać, tarmosić, nawet jeżdżę mu takim prymitywnym przyrządem do masażu na składanej rączce Wydaje mi się, że właśnie prędzej taki cudak ma coś nie tak z kręgosłupem (Nemek po tym wypadku, po którym trafił do schronu, może faktycznie coś mieć, nie będę specjalnie go prześwietlać, oczywiście, Chrapkowi jego dodatkowy kręg i połamany ogon wyszły na rtg przy okazji.)

Taki kocio-ptasi wątek U nas coraz bardziej wycinają las i mamy wokół więcej ptaków, ćwierkanie około nocne, bo ledwie świt A to ludziom przeszkadza. Gdy podczas gadek sąsiedzkich powiedziałam,że mnie to przeszkadza, ale szczekanie piesków koło 5 rano albo o północy, bo wtedy to ja chcę w spokoju spać, to usłyszała,że ze zwierzęciem przecież trzeba wyjść na spacer. Ciekawe, to wyprowadzanie musi byc wszystkim obwieszczane? A cierkanie ptaków jest nieznośne??! Momentami mam wrażenie,że na osiedlu jest więcej psów niż ptaków W koovno można wdepnąć nie tylko na trawie ale i betonie.

Mnóstwo ludzi nie lubi przyrody, przekonuję się o tym co chwilę, choć nie zrozumiem nigdy Drzewa przeszkadzają, bo "zagrażają" (najlepiej wyrżnąć wszystkie kilkudziesięcioletnie, a posadzić 3-metrowe ozdobne klony kuliste, co to ani cienia nie dadzą, ani ptaki nie pogniazdują za bardzo), ptaki przeszkadzają, bo brudzą i śpiewają nad ranem, koty... o tym można pisać dużo. Ale już syfić można, szczury już nie przeszkadzają... Kiedy mieszkaliśmy w Parku, napatrzyłam się na takie patologie, że aż wspominać się nie chce Polewanie drzew farbami z puszek, rzucanie kamieniami w wiewiórki, niszczenie mojego poidełka, z którego korzystały oprócz stada przeróżnych ptaków też wiewiórki, jeże, gady, pewnie nocami koty, może łasice, bo były itd. Przykro wspominać. Co dziwne, wszystkie wymienione dywersje to sprawka dzieci... nie, to nie dzieci, to rozwydrzone niewychowywane bachory. Nie chcę nikogo urazić, ale tak uważam: bachory. Dorośli to "tylko" gadają. Teraz mam takiego pięknego jesiona za oknem od podwórka, o którego drżę, bo wiem, że jednemu takiemu dorosłemu fagasowi przeszkadza
A ujadanie psów o północy i nam przeszkadza, potrafi obudzić, Krzysiek zaśnie ponownie szybko, a ja się tłukę Ale tutaj, gdzie mieszkamy, bardzo się zmieniło, mieszkałam od urodzenia 2 bloki dalej, później 13 lat w Parku i rok na "próbnym" wygnaniu w zupełnie innej dzielnicy, nie miałam pojęcia, że tutaj tak się zmieniło. Kiedyś spokojne osiedle, dzisiaj - szkoda gadać. W dużym stopniu odpowiada za to pojawienie się marketów (Kaufland i Biedronka, zwłaszcza ta druga jest bardzo uciążliwa ) i rozbudowa starego powojennego niskiego osiedla o wysokościowce To ostatnie sądzę, że nie odbyło się do końca czysto. Mieszkańcy mojej ulicy, głównie 2 (a w naszym skrajnym bloku 3 i 4) piętra mieli widok na Stare Miasto, całe, Zamek, wieże, kościoły. A nastawiali drapaczy, bez konsultacji społecznych, bez jakiegoś myślenia. Ale deweloperka u nas ma się dobrze, "patodeweloperka" jeszcze lepiej, to straszne, ale nie na pisanie tutaj To samo z wynajmem. Kiedyś sąsiedzi, dziś zmieniający się co kilka miesięcy "najemcy", którym wydaje się, że mieszkają w akademiku Źle sie dzieje, oj, źle

[Katia K.]

Chyba się zaprzyjaźnią Nosek-nosek już był Są sobą zainteresowani, ale na razie na dystans:



Bardzo się cieszę

Zdjęcie oczywiście nie moje, dostałam od wolontariuszki, pozwoliłam sobie wykorzystać.

Koty nie muszą się kochać, byle się tolerowały.

I chyba tak jest najczęściej, prawda?
Kiedy u nas mieszkała trójka, było różnie, Chrapek jednak do końca życia rządził twardą łapą. Kiedy jakoś przez ostatnie ponad pół roku Niuni i Chrapka nie pisałam na forum, bywało kiepsko. Jego ataki może nie były częstsze, ale intensywniejsze. Albo Niunia intensywniej reagowała, siusiała pod siebie ze strachu. Dobrze, jak było się w domu, żeby interweniować, ale często wracałam, a tam plamy moczu i kłęby futra. Tak było, stare dzieje. Ostatni raz tak bardzo Chrapek Niunię poturbował 10 stycznia, pamiętam, dokładnie 2 tygodnie przed dniem jej odejścia. Chrapek miał za uszami, ale też jest powiedzenie o łobuzie i kochaniu...
Mam nadzieję, że Jabłonka i Sebiks będą stanowić bardziej zgraną parę. Na pewno