Nolina - z Palucha dziewczyna. Koniec części 1.

[madrugada]

Dwa koty miauczące pod drzwiami to zdecydownie więcej hałasu. Podziwiam, jak to wytrzymujesz.
Dobrze, że mają ogródek. Mojej musi wystarczyć balkon.

A czy wypuszczasz koty na dwór zimą? Zawsze zmykałam sezon balkonowy w końcu października i ignorowałam skargi kota pod oknem balkonowym.
Ale słyszałam, że krótkie, kilkuminutowe spacery zimowe nie powinny kotom zaszkodzić, a wręcz są wskazane, ze względu na przegrzanie w naszych domach.

moje na śnieg nie chcą wychodzić, zimą mam spokój


pora uaktualnić tytuł watku, żeby nie zapeszać

Dzięki, zmieniłam, ale na razie ostrożnie.

[mir.ka]

Dwa koty miauczące pod drzwiami to zdecydownie więcej hałasu. Podziwiam, jak to wytrzymujesz.
Dobrze, że mają ogródek. Mojej musi wystarczyć balkon.

A czy wypuszczasz koty na dwór zimą? Zawsze zmykałam sezon balkonowy w końcu października i ignorowałam skargi kota pod oknem balkonowym.
Ale słyszałam, że krótkie, kilkuminutowe spacery zimowe nie powinny kotom zaszkodzić, a wręcz są wskazane, ze względu na przegrzanie w naszych domach.

moje na śnieg nie chcą wychodzić, zimą mam spokój


pora uaktualnić tytuł watku, żeby nie zapeszać

Dzięki, zmieniłam, ale na razie ostrożnie.

znacznie lepiej

[Nul]

Nie zapeszajmy, ale już się będę nieśmiało cieszyć, że jest dobrze Kiciu, bądź zdrowa!

[madrugada]

Nie zapeszajmy, ale już się będę nieśmiało cieszyć, że jest dobrze Kiciu, bądź zdrowa!

Dzięki, Nul.

[madrugada]

A jednak nie upilnowałam. Wracając ze sklepu uchyliłam lekko drzwi, Nolina sprytnie wybiegła na korytarz, a ja mogłam tylko bezradnie na to patrzeć. Odwiedziła wycieraczki sąsiadów, z dłuższym postojem pod drzwiami kociolubnej sąsiadki, po czym udało mi się namówić ją do powrotu do domu. Jak to dobrze, że korytarz jest oddzielony od schodów drzwiami z domykiem. Ta kotka to wielkie wyzwanie dla opiekuna.

[jolabuk5]

Uff, trzeba bardzo uważać. Mnie kiedyś Sabcia tak wyszła na korytarz, kiedy szłam wieczorem nakarmić koty, że nawet nie zauważyłam jak przemknęła. Zamknęłam drzwi na klucz, zrobiłam krok w stronę windy i nagle patrzę - Sabcia stoi obok mnie przed drzwiami! Aż mi się ręce trzęsły, kiedy otwierałam zamek. Na szczęście kicia nigdzie nie poszła, od razu chciała wrócić do domu. Ale jak wyszła - do dziś nie wiem.

[madrugada]

Uff, trzeba bardzo uważać. Mnie kiedyś Sabcia tak wyszła na korytarz, kiedy szłam wieczorem nakarmić koty, że nawet nie zauważyłam jak przemknęła. Zamknęłam drzwi na klucz, zrobiłam krok w stronę windy i nagle patrzę - Sabcia stoi obok mnie przed drzwiami! Aż mi się ręce trzęsły, kiedy otwierałam zamek. Na szczęście kicia nigdzie nie poszła, od razu chciała wrócić do domu. Ale jak wyszła - do dziś nie wiem.

Jolu, miałaś szczęście, że nie chciała iść dalej.
Fiolka i Freya też czasem wychodziły na korytarz, ale odbywało się to zupełnie inaczej. Wychodziły powoli, raczej na ugiętych łapkach, wystarczyło przymknąć drzwi, a biegiem wracały. A przede wszystkim odważyły się wychodzić po kilku latach pobytu u mnie.
Nolina mieszka ze mną niecały miesiąc. I sposób w jaki wybiegła pozwala mi sądzić, że jest do tego przyzwyczajona.

[jolabuk5]

Moja pierwsza kotka, Pusia, wychodziła na krótki spacer na korytarz, oczywiście razem ze mną. Ale bardzo się stresowałam, że nie zdążę zareagować i w końcu przestałam jej na te wycieczki pozwalać, chociaż była podczas nich bardzo grzeczna.

[madrugada]

Wiemy czym może się zakończyć taka wycieczka, dlatego się stresujemy.
Ktoś bez takiej wiedzy i wyobraźni pozwala kotu na zwiedzanie i potem znajdujemy biedy w schronisku.

[mir.ka]

A jednak nie upilnowałam. Wracając ze sklepu uchyliłam lekko drzwi, Nolina sprytnie wybiegła na korytarz, a ja mogłam tylko bezradnie na to patrzeć. Odwiedziła wycieraczki sąsiadów, z dłuższym postojem pod drzwiami kociolubnej sąsiadki, po czym udało mi się namówić ją do powrotu do domu. Jak to dobrze, że korytarz jest oddzielony od schodów drzwiami z domykiem. Ta kotka to wielkie wyzwanie dla opiekuna.

wiem jak to jest, bo mam takie dwa koty
Tofik to taki sprytny, że jak byłe jeszcze z nami psy i wracały ze spaceru to potafił nad nimi przeskoczyć i wymknąć sie do ogródka
dobrze, że masz w miarę bezpiecznie za drzwiami mieszkania i Nolinka daleko nie pójdzie

[maczkowa]

u mnie jest 5 takich uciekinierów, wykorzystają klażdą szczelinę, wystarczy, że mam więcej toreb, musze nieco szerzej otworzyć drzwi,a ręce zajete, już któryś jak torpeda wyskakuje na korytarz i pędzi w dół. Na szczęscie takie zapędy mają głownie wieczorem, nocnie, gdy drzwi od klatki i wiatrołapu są zamknięte plus 3 piętra do pokonania, więc zdązę wyskoczyć. W tej 5 dodatkowo jest otwieracz drzwi, drzwi mam już zryte jego pazurkami- wskakuje na klamkę, wiesza się na niej i w 3 sek drzwi z klamki owolnione, potem szybki ruch łapką i otwiera sobie ( i reszcie ucieczkowiczów ) okno na świat. Całe życie nie zamykałam drzwi na klucz- on mnie nauczył tego skutecznie. A jest tak zacięty, że wystarczy, że usłyszy dzwięk przekręcanego klucza, a ja na sekunde się odwróce/cofnę po cokolwiek, to już drzwi są odbezpieczone. Jest w tym tak wkurzający, jak komicznowzruszający Nie potrafie sięna tego małego głupka gniewać, chociaż bieganie za kotami z zgarnianie całego stada z klatki jest irytujące okrutnie

Z Nolina moze być ciężko, bo ona swoje lata, swoje nawyki ma, ale życzę powodzenia

[Nul]

Ja teraz tak będę miała tam, gdzie będę się kotami wakacyjnie opiekować - jedna może próbować wybywania, na szczęście są jeszcze jedne drzwi na klatkę, więc daleko nie pobiegnie na szczęście.

[Gosiagosia]

Moje na szczęście nie uciekają. Drzwi mam obecnie otwarte, siedzą na progu lub usiądę na tarasie ale blisko drzwi.

[Myszorek]

Moje tez nie bardzo chca wychodzic, te dwa bezdomniaczki, matka raz wyszła i od razu weszła w te pędy. Jednak koteczka druga, przez moją głupotę , bo parę razy wyniosłam ja na zewnątrz, teraz kreci się obok drzwi i czuwa, a na dodatek z parapetu za klamke naciska, a to juz nie przelewki, bo może otworzyc cwaniara jedna. Nolinka pewno tez bedzie próbowała

[Gretta]

A jednak nie upilnowałam. Wracając ze sklepu uchyliłam lekko drzwi, Nolina sprytnie wybiegła na korytarz, a ja mogłam tylko bezradnie na to patrzeć. Odwiedziła wycieraczki sąsiadów, z dłuższym postojem pod drzwiami kociolubnej sąsiadki, po czym udało mi się namówić ją do powrotu do domu. Jak to dobrze, że korytarz jest oddzielony od schodów drzwiami z domykiem. Ta kotka to wielkie wyzwanie dla opiekuna.

Pewnie nie masz zamykanego przedpokoju?