OTW21- czas Sorrunia :(

[ASK@]

To pójdziemy za ciosem wieści dobrych.

Do domu poszła nasza Agrafka.
Jak wiadomo Kotka konkretna w wyglądzie i charakterze. Bardzo kontaktowa.
Ma dwoje Dużych. Dziewczynkę, z którą jest bardzo zaprzyjaźniona. Co mnie zaskoczyło bardzo. Jest do małej uważna, cierpliwa. W ogóle okazała sie byc wielkim pieszczochem.
Ma też koleżankę kocią, Lindę.
Cały dom dla siebie. I zabezpieczone okna.
Teraz ma na imię Funia od Agrafuni.

Dokocenie nie przebiegało fajnie. Czynniki ludzkie głównie miały swój w tym udział. Koty za szybko zostały połączone. Sytuacja zdaje się być opanowana ale i tak o kciuki proszę.

mimbla64 dziękuję za wizytę pa

Bądź szczęśliwa dzieciaku

[mimbla64]

A myślałam właśnie dzisiaj o Agrafce. Fajne wieści.

[Marzenia11]

Fajnie!!!

[meg11]

[ASK@]

Typowa pozycja Funieczki. Brzuchol w górze!

[Arcana]

Za przyjaźń dziewczynek

[ametyst55]

Za dziewczynki

[Gretta]

Funia ślicznie
Za przyjaźń koteczek

[FuterNiemyty]

No to za dobre wiesci, oby jak najwiecej

[MalgWroclaw]

Dobrego!

[she's a witch]

kciuki za dziewczyny!
Asiu, a Ulis jak sie czuje?

[tabo10]

Bardzo się cieszę z adopcji Agrafki ,chyba też sporawo szukała domku? Przynajmniej mnie się przeplatała i wyskakiwała w portalach jak ogłaszałam swoje i tak sobie zapamiętałam. Razem z Abnegatem,który królował wszędzie.
Ile jeszcze Twoich "starych", zasiedziałych szuka domków?

Super,że tak sporo posżło.Genialne. Ja jestem szczęśliwa absolutnie.
Pandemia ewidentnie ma swoje plusy

[MalgWroclaw]

Dobrego dnia wszystkim. W zdrowiu!

[kwiryna]

Świetne wiadomości! Oby dziewczynki się dogadały!

[ASK@]

...
Asiu, a Ulis jak sie czuje?

Ulisiek w kadrze mimbli64

...
Chciałam jeszcze pokazać Ulisia, jaki dorodny kocurek.
W obiektywie (takim o stałej ogniskowej) mi się nie mieści jak widać.

Mały bardzo zmężniał. Zrobił się z niego kawał kota. Mordziasty, z szerokim aborygeńskim nochalkiem, postawnym ciałkiem i pumiastym ogonem. Już mu nie jestem potrzebna. Czasem uwali się na mnie "po staremu". Wtedy zaczynam być podejrzliwa czy aby nic się z nim nie dzieje. Od kilku miechów nie bierze sterydu. Bardzo źle znosił zastrzyki. Jednak co kilka tygodni ma kłopoty z "zaziębieniem". Z godziny na godzinę pojawia mu się wydzielina z nosa. Gęsta i duża. Fluk odkichany aż klei się do ścian. Musi dostać wtedy antybiotyk. Wystarczy 5 dawek Unidoxu by wszystko przeszło. Nie przeszkadza mu to mieć apetytu. Jego drugą naturą jest żebranie. I to głośne. Bo głód aż wyłazi z niego. Przestałam go cichcem dokarmiać bo i tak od Janusza wyżebrze dokładkę. Na jego widok drze ryja . Wdzięczy się, omiata ogonem, w oczy zerka... i dostaje co zamierzał. Do tego robi coś czego ja nie znoszę. Musi, po prostu MSI ryja włożyć w każdą nie swoją miskę. W otwieraną puszkę. W naszykowany pojemnik dla wszystkich przed rozdziałem. Wie ,że tego nie znoszę ale to silniejsze od niego. Pilnuje mnie jednym okiem a drugim inne dania. Gdy tylko spuszczę go ze smyczki wzrokowej od razu morda chapie nie swoje. Widać to po jego sylwetce to jego chapanie. Liczne dokładki i kradziejstwa weszły w boczki. Jest królem blatów kuchennych i najważniejszym degustatorem garów.
Jest wesoły i ruchliwy. Choć już nie aż tak jak rok temu. Widać, że wydoroślał. Wszelkie zabawki są dla niego rewelką. Nie da rady z innym kotem się zabawiać, utulić... bez jego udziału.
Ulisiek jest wyjątkowo komunikatywny. Każdego przywita. Niczego się nie boi. Uwielbia gdy mu się poświęca uwagę. Jest postawny, gładki i błyszczący. Kocham go bardzo. Bardzo też się boję o niego. Musimy zrobić badania kontrolne. Ale na spokojnie to zrobimy. Gdy nasza wetka wróci z urlopu. I skończy się jazda z obcymi kotami w domu. Pojawienie się Teosia Kolonisty bardzo spokój kotów zaburzyło. Niby nawykłe są do zmian ale jego jakoś nie fajnie przyjęły. Teosiek to spokojny kot o gabarytach giganta. Ma coś w sobie co Ulisia i Rudolfa denerwuje.
Gdy jego pani wróci ze szpitala ruszymy na kujki i głodówki.