OTW20- Angelek(*)... a życie musi toczy się dalej!

Mocne kciuki! I dużo ciepłych myśli!

**Adopcje: 12 >>**

Wedzik żyje ale nie współpracuje mierzeniem temperatury. Nie je a karmienie to masakra. Prawie nie łyka. Nie oblizuje. Nie myje. Nie wiem czy nie ma gorączki. Uszka są mocno ciepłe. Choć ostatnio takie cieplusie uszydła oznaczały normalną temperaturę. Nie będę go stresować pchaniem w tyłek ciała obcego. Podgrzewałam go i tak w każdym możliwym momencie. Ciszej oddycha ale i tak ciężko. Krótko jakoś. Podałam peritol na apetyt. Może teraz zadziała ... Choć ostatnie podane NIC nie dało.
Całuję jego oczki i jego pyszczek. Szepczę jak Go kocham. Zapewniam,że ma dom i miłość. Proszę, wręcz błagam by walczył i nie dał się. By mnie nie zostawiał. Tłumaczę, że ma po co żyć. On trzepie ogonkiem ,tak po swojemu, i ucieka z kolan. Męczę go strzykawą w imię niby jego dobra. A om chce spokoju i ... spokoju.
Cieszę się ,że jest dziś. Jakieś "dziś". Kolejny żywy dzień to nadzieja.

Dzięki za kciuki i dobre myśli.
Dzięki za obecność.

Asiu z całych sił :ok:

Tak bardzo bym chciała żeby to życie Wedelka jeszcze trwało....Oby było dobrze.

Oby Wedelkowi się poprawiło...

**Adopcje: 12 >>**

Oglądam Wedelka. Fotki zrobiła mimbla64. Za co jej dziękuję prze bardzo.
Taki już ładniusi jest. Taki spokojniejszy. Choć oczy cały czas smutne.
Mój chłopczyk. Tak się o niego boję ,że aż mnie boli w środku.

https://photos.google.com/share/AF1QipN ... M3ZUVqb2l3

Tutaj moja produkcja. Gdy pierwszy raz rozciągnął się tak swobodnie

Kilka tygodni przed pogorszeniem zaczął spać z nami w łóżku. Sam nie zawsze wchodził. Ale zabrany zostawał. Którejś nocy Janusz ogarnął go ramieniem, wtulił w siebie i okrył kołdrą. Bałam się ruszyć by chwili nie spłoszyć. Myślałam,że zaraz się Wedzik odkopie i pójdzie sobie. Ale on został przywarty do TŻ-ta. Zasnął. A ja z nimi. Co się budziłam to dalej tak trwali. Czy to już był znak, że idzie gorsze?!
Brałam go też do siebie. Kładłam się z nim na piersi. Głaskałam łepinkę, całowałam nosek i gadałam do niego. Najpierw był spięty. Często schodził. Ale z każdym "numerkiem" zaczął rozluźniać się. Układać. Drzemutać. Jeśli ze mnie złaził to już nie na podłogę. Tylko polegiwał obok. Czasem całą noc tak był. Potem sam właził. Potrafiłam go zastać w barłogu zwiniętej kołdry wraz z innymi kotami. On dopiero odkrywał te fajne strony domu. Wygodę. Ciepło. Pełną miskę. Naszą miłość i starania. Zaczynał nam wierzyć. Mniej cierpieć bo leki swoje robiły. Gdzie tutaj sprawiedliwość?!

Trzymamy za kolejny dzień. Niech będzie dobry :ok:

Trzymam kciuki, żeby to był czas teraźniejszy.

**Adopcje: 12 >>**

Kiedy odejdziesz Kochany

Kiedy odejdziesz Kochany
Nie bój się drogi nieznanej proszę
Idź prosto jak ścieżka niesie
Do światła u bram w Niebiesiech

Kiedy odejdziesz Kochany
Zostaw swój ból tutaj proszę
Moim się nie przejmuj wcale
Ja swój ból serca zniosę

Kiedy odejdziesz Kochany
Pamiętaj ,że będę mocno tęskniła
Za Twymi chudymi nóżkami
i mordką co wiecznie pochmurna była

Kiedy odejdziesz Kochany
Czekaj tam na mnie proszę
Kiedyś się znowu spotkamy
Od dziś taką myśl w sercu noszę

ASK@

Wedelek, Wedzik, Weduś
[*]