wątek likaoński czyli dwa psy, Sudety i inne futrzaki

Nie, no są tereny spacerowe. Tylko, że muszę brać samochód żeby tam dojechać, tarabanić się przez zalane żarem miasto, a i tam nie jest tak, jak w Sudetach. :1luvu:

Z wiekiem coraz bardziej mi źle w dużym mieście, jakoś tak szybko czas ucieka, wszędzie daleko, no i lato... Lato w mieście to dla mnie mordęga, od zawsze, to nie kwestia wieku.

Poczekam na tę recenzję ile trzeba. Od czasu do czasu Cię pomolestuję. :mrgreen:

ciekawa jestem na ile zwierzęta, psy i koty, sa w stanie przystosować się do wymuszonej sytuacji
np do życia w zamkniętej grupie kotów w mieszkaniu, jak u mnie
i na ile można im to ułatwiać i jak

jest taka książka "tak zwane zło" Lorenca http://lubimyczytac.pl/ksiazka/95335/tak-zwane-zlo
bardzo dobra, nie wiem czy czytałaś
o agresji wewnatrz gatunkowej, czyli tez o tym, że w naturze koty które się nie dogadują nie męczą się razem na jednym terytorium, po prostu silniejszy, fizycznie czy psychicznie zostaje, a słabszy szuka sobie lepszego miejsca
a w mieszkaniu nie ma gdzie odejść - cały świat jest ograniczony tylko do mieszkania, i wtedy człowiek, który stworzył taką sytuację musi tez rozwiązać taki problem
a nie czekać, aż koty się dogadają (albo zabiją) -czyli same to rozwiążą

nie mam takiej sytuacji , koty się lubią , ewentualnie tolerują (takie mam dwa, ale potrafią jeśc razem czy polować razem na muchę)
ale zawsze lepiej wiedzieć wcześniej niz później - i budować tak teren i warunki, żeby to sie nie zmieniło

Nie, nie czytałam tej książki.

A tak mało naukowo, a bardziej praktycznie, to mam takie doświadczenie, że psy są szczęśliwe w stadzie, pies w pojedynkę żyje połową psiego szczęścia. :wink:

To są zachowania na zupełnie innym poziomie, jak jest jeden pies, a jak są dwa, trzy, czy więcej.
To niesamowite, ale psa dołączającego do dorosłego, zrównoważonego stada, nie trzeba uczyć specjalnie poleceń, chłoną jak gąbka od pozostałych członków, niestety i te dobre zachowania i mniej pożądane.

czy ja wiem? z tymi psami
moje psy sie lubią, ale i tak człowiek najważniejszy dla każdej z nich, wiec mimo, że się lubią to i konkurencja miedzy nimi jest i współpraca, zalezy w jakiej sprawie
pewnie wszystko zależy od psa, od jego ludzi i od warunków zycia

Nasz pies jest zadowolony z takiego stada, jakie ma (a przynajmniej tak mi się wydaje

).
Nie stać mnie na drugiego psa, pod każdym względem.

(Kiedyś zamarzyło mi się takie małe białe psiątko, jakie Kora miała. Poczytałam o charakterze rasy: nieee, ratunku! To psi stalker, ruszyć się nie można bez niego, a ja mam koty, z nimi też chcę pobyć. :lol:

)

Dwa psy są fajne, z jednej strony. Ale z drugiej, przy takich warunkach jakie mam nie zdecydowałabym sie teraz świadomie na dwa psy. nie wiem nawet czy na jednego bym się zdecydowała.
Bo na pewno pies nie potrzebuje domu z ogródkiem, może mieszkać w bloku, ale dla właściciela, który mieszka na wysokim 4 pietrze w kamienicy, czyli tak jakby na 6 w nowym budownictwie, bez windy , to brak tego ogrodu w którymś momencie wychodzi bokiem.
Bo np wracam z pracy, w upał, z zakupami, wtaszczam się na 4 piętro i mam naprawdę dośc. No ale trzeba jeszcze wyjść z jednym psem chociaz na siku, czyli schody dwa razy, a potem i z drugim też. I znowu schody dwa razy.
a czym innym jest spacer po parku, a czym innym chodzenie w dół i w gorę po schodach w starej kamienicy. Trzy razy pod rząd.

Jak w sierpniu skręciłam(chyba) nogę w kostce i chodziłam dziwnie - to w ogóle była masakra, i wtedy uczyłam psa, że co dwa schodki ma usiąść i czekać, żebym dokuśtykała. A szłam tylko na siku, wiec gdyby był ogród - no to sytuacja bez porównania. A tak -to kuśtykałam po schodach/ schody były najgorsze/ najpierw 4 pietra z jednym, a potem z drugim. Kiepsko trzymałam pion, wiec nie brałam dwóch na raz - bo gdyby szrapnęły - nie miałam szans. A łatwiej uspokoić jednego psa niż dwa.

Zimą brałam je razem na spacer czy siku, ale z dwoma psami zajmuje cały chodnik, a mieszkam w centrum miasta, i latem na chodnikach jest dużo ludzi. Zimą czy jesienią no to się przemieszczają, bo zimno ,a latem stoją i gadają, ciężko z jednym psem przejść, a z dwoma to masakra.

Ale ja nie piszę o psim szczęściu w stadzie z przekazem, że należy mieć więcej niż jednego psa.
Po prostu napisałam o tym, co jest dla mnie oczywiste po obserwacjach, jakie mam, wniosków z tych obserwacji nie zmieni fakt, że wygodniej/rozsądniej/ekonomiczniej jest mieć jednego psa.

Przecież to oczywiste, że pies jest szczęśliwy również jak jest jedynakiem.

A ja po prostu nie wiem jak to jest z psami. Niezależnie od wygody człowieka. Na pewno zależy to od rasy psa, od tego co czlowiek robi z psem, czy ma ogród, i czy zapewnia kontakt z innymi psami. I od wieku psa.

Moja Caillou była zafiksowana, w pewnym stopniu, na inne psy jak była młodsza, tak do 3-4 lat.Teraz ma ponad 8 . Lubi szczeniaki, tak przez 10 sekund, i inne psy tak przez 2 sekundy. Potem traci zainteresowanie.
Sweetie jako szczeniak była zapatrzona w Caillou, teraz ma prawie 8 lat, tez Caillou szanuje, ale zazdrosna jest o nią w domu. Na spacerach czuje sie przy Caillou pewniej, i najchętniej idzie koło niej blisko, szczególnie w lesie i w obcych miejscach.

Ale uważam, ze nie powinno się trzymać, zasadniczo, niewychodzących kotów w pojedynkę

Nie chodzi mi o kontakt z innymi psami, spoza stada.
Mam na myli życie w stadzie, w swoim stadzie. Pomimo rywalizacji o opiekuna, czasem konfliktów, jak to w stadzie, wieku, miejsca zamieszkania. Psy lepiej się chowają w stadzie, stado jest dla nich naturalne, wiele problemów ma inny przebieg, bo stado i miejsce w nim jest odpowiedzią na wiele potrzeb psa. Nawet czasem bez udziału opiekuna.
Wiem, co mówię, bo miałam lękliwą psicę, jak rozwinęła się przez lata w stadzie i jak funkcjonowała, to bajka. Nigdy byśmy tego nie osiągnęli gdyby była jedynaczką, choćbyśmy pękli.
Teraz też mamy podobne doświadczenia z inną, plus starszego schorowanego psa, nadal przewodnika, który lepiej funkcjonuje właśnie dlatego, że jest w stadzie. Choćbyśmy skiśli, gdyby był sam, nie osiągnęlibyśmy takich sukcesów terapeutycznych, jak w stadzie.

a jakie masz teraz psy?

Teriery. Trzy. To są małe psy, tak do 14 kg.

a jakie teriery? takie w typie? czy konkretnej rasy
jeden starszy i dwa młodsze?

Kiedyś takiej starszej pani wychodziłam z foksterierem szorstkowłosym, prawie rok- dwa razy dziennie codziennie, śmieszny był -taki entuzjastyczny. Pani sie go bała spuszczać ze smyczy, ale starsza była i kiepsko chodziła, a on się jej zupełnie nie słuchał , przy czesaniu ją gryzł po rękach/ miała ślady i w ogóle rządził nią.
Ale ja byłam obcą osobą, więc szybko doszliśmy z pieskiem do porozumienia. Ja go brałam do parku na spacery, w w konkretnym miejscu go spuszczałam i mógł sobie pobiegać swobodnie, poskakać, a jak wołałam natychmiast przychodził. Naprawdę był grzeczny. Raz mi nawiał, ale ktoś przyszedł do parku z suką w cieczce, i puścił ją luzem, i koło nas przebiegła najpierw suka, potem tłum psów, no to i on poleciał. Ale sie trochę na mnie oglądał i łatwo go złapałam.
I sępił o kanapki do obcych ludzi w parku. Najczęściej chodziłam do tego parku na tyłach SEjmu; park mały, ale ładny i blisko ta pani miesszkała; to tam czesto byli ludzie, którzy zwiedzali Warszawę.

To cairny. 14-latek, 12-latek i 5-latka. Nie prowadzimy hodowli. To czysta miłość do rasy która mogła zostać zrealizowana.
To bardzo energiczne psy, nienachalne, ale czułe i oddane opiekunom. Mają bardzo silne charaktery, choć różne osobowości. Są fantastyczne, choć uważam, że żeby dać sobie radę z trójką i nie zwariować, trzeba trochę na początku popracować. Kiedyś zaliczaliśmy psie przedszkola, szkoły posłuszeństwa, tylko, że my mamy do tego stosunek lajtowy, na przykład nasze psy ćwiczyły zawsze w szelkach, co nie jest standardem i nie łamaliśmy im charakterów żeby były w typie owczarka niemieckiego. :wink:

fajne towarzystwo
nigdy chyba takich terierów nie widziałam

a jaki mają kolor?

nie da się zrobić chyba z teriera owczarka niemieckiego, ze szpica też się nie da

ale np z moje Sweetie by sie dało, i to bez łamania charakteru -ona uwielbia być posłuszna; i zawsze jest zszokowana, że Caillou nie jest odruchowo posłuszna -nie mieści jej się to w głowie , że można nie przyjść na zawołanie, albo nie usiąść na polecenie

na pewno tez jest inaczej jak stado psów to psy tej samej, albo zbliżonej rasy/upodobań
a inaczej jak są to psy z całkiem jakby innego świata
moja Caillou to szpic, skutecznie poluje skacząc, matkowała Sweetie -wiec Sweetie czasem tez skacze, zupełnie jak lis - wygląda to śmiesznie, bo nie pasuje do niej
no i Caillou skacze , bo poluje na myszy, a Sweetie skacze -no bo sie skacze przecież - wygląda to cudacznie, jak hiena udająca lisa

Swetie uwielbia wodę, wiec ciągle się wchodzi moczyć
a Caillou z brzegu, żeby się nie zamoczyć, obserwuje co tez tam jest takiego, ze Sweetie wlazła do wody
nic nie ma, po prostu Sweetie ma w przodkach fokę
ze 3 lata Caillou zajęło zrozumienie tego, że Sweetie wchodzi do wody po prostu dla przyjemności (a nie żeby szczura wodnego złapać)

w lesie Caillou wystawia dziki, sarny, zające -w ciszy
jak Sweetie widzi, ze Caillou cos wystawia to krzyczy RATUNKU i szczeka piskliwie
i Caillou się wkurza, bo wszystko ucieka
Sweetie to się nawet zająca boi

wątek likaoński czyli dwa psy, Sudety i inne futrzaki

Kto przegląda forum