Pralcia zaprasza 4

[MalgWroclaw]

Miau. Duża wróciła i nie było żadnego kota, ale wszystko zjedzone. Duża zostawiła nowe jedzenie
Pralcia

[jolabuk5]

Duża poszła na podwórko, rozmawiała ze znajomą przez telefon i sobie chodziła. Poszła do miejsca, gdzie kiedyś karmiła kotkę i tam poznała pana Marka. Ale niech duża sama opowie. Teraz będzie opowieść dużej
Pralcia

"Opowieść dużej..."
… będzie długa. Poszłam do sklepu, ale rozmawiałam ze znajomą przez telefon, akurat przestało padać, więc się trochę przeszłam. Powędrowałam do śmietnika i bloku, gdzie kiedyś łapałam kocięta, a potem karmiłam czarną kotkę. Z bramy wyszedł pan z kocurkiem w szelkach, więc go zaczepiłam, pytając, czy nie ma na imię Marek. To pan Marek, którego znałam od kilku lat z opowieści! Kilka lat temu chodziłam przed świtem koło tego bloku, tam na śniadanie czekała ta czarna kotka



bardzo lubiła dużo jeść, zjadała całą miskę (ze zdjęcia) mięsa z kurczaka, a potem popijała to miską mleka. Bo akurat wtedy, kiedy kończyła jeść, do pracy w mieszczącym się w tym bloku zakładzie krawieckim szła pani, która karmiła ją mlekiem. Nie daję kotom mleka, ale widziałam, że kotka je bardzo lubi i najwyraźniej jej nie szkodziło, miała wiecznie ogromny apetyt, wyglądała dobrze. Zaprzyjaźniłam się z panią, opowiedziała mi o panu Marku, który kotkę wysterylizował i postawił jej budkę koło bloku. Kotka trzymała się tego miejsca, miałyśmy tam obie dobrze, bo ona jadła pod dachem, a ja stałam i nie mokłam, kiedy padało. Któregoś poranka nie przyszła, przychodziłam dalej i czekałam. W końcu kotka się pojawiła, ale nie chciała podchodzić pod blok, jadła koło śmietnika, obie mokłyśmy. Pani powiedziała, że kotkę ktoś z tego budynku kopnął i dlatego bała się być koło bloku. A potem przestała przychodzić do śmietnika, chodziłam tam każdego ranka, coraz bardziej beznadziejnie. W końcu spotkałam panią, powiedziała mi, że pan Marek wziął kotkę do domu. Ucieszyłam się bardzo. Po długim czasie usłyszałam, że kotka umarła, chorowała na nerki [*]
Pan Marek wziął ze schroniska tego kocurka



powiedział mi, że nikt go nie chciał, bo jest wielki i gruby. Kocurek jest przepiękny! (sorry za jakość zdjęć, ale nie robiłam ich w sprzyjających warunkach ani przed laty, ani dziś). Porozmawialiśmy serdecznie, na pewno też przyda się ten kontakt. A pani z zakładu krawieckiego już nie żyje [*]
Taka to podwórkowa historia, prawdziwa i serdeczna

Dobra historia o dobrych ludziach. I o kotce, która znalazła dom.

[MaryLux]

Duża poszła na podwórko, rozmawiała ze znajomą przez telefon i sobie chodziła. Poszła do miejsca, gdzie kiedyś karmiła kotkę i tam poznała pana Marka. Ale niech duża sama opowie. Teraz będzie opowieść dużej
Pralcia

"Opowieść dużej..."
… będzie długa. Poszłam do sklepu, ale rozmawiałam ze znajomą przez telefon, akurat przestało padać, więc się trochę przeszłam. Powędrowałam do śmietnika i bloku, gdzie kiedyś łapałam kocięta, a potem karmiłam czarną kotkę. Z bramy wyszedł pan z kocurkiem w szelkach, więc go zaczepiłam, pytając, czy nie ma na imię Marek. To pan Marek, którego znałam od kilku lat z opowieści! Kilka lat temu chodziłam przed świtem koło tego bloku, tam na śniadanie czekała ta czarna kotka



bardzo lubiła dużo jeść, zjadała całą miskę (ze zdjęcia) mięsa z kurczaka, a potem popijała to miską mleka. Bo akurat wtedy, kiedy kończyła jeść, do pracy w mieszczącym się w tym bloku zakładzie krawieckim szła pani, która karmiła ją mlekiem. Nie daję kotom mleka, ale widziałam, że kotka je bardzo lubi i najwyraźniej jej nie szkodziło, miała wiecznie ogromny apetyt, wyglądała dobrze. Zaprzyjaźniłam się z panią, opowiedziała mi o panu Marku, który kotkę wysterylizował i postawił jej budkę koło bloku. Kotka trzymała się tego miejsca, miałyśmy tam obie dobrze, bo ona jadła pod dachem, a ja stałam i nie mokłam, kiedy padało. Któregoś poranka nie przyszła, przychodziłam dalej i czekałam. W końcu kotka się pojawiła, ale nie chciała podchodzić pod blok, jadła koło śmietnika, obie mokłyśmy. Pani powiedziała, że kotkę ktoś z tego budynku kopnął i dlatego bała się być koło bloku. A potem przestała przychodzić do śmietnika, chodziłam tam każdego ranka, coraz bardziej beznadziejnie. W końcu spotkałam panią, powiedziała mi, że pan Marek wziął kotkę do domu. Ucieszyłam się bardzo. Po długim czasie usłyszałam, że kotka umarła, chorowała na nerki [*]
Pan Marek wziął ze schroniska tego kocurka



powiedział mi, że nikt go nie chciał, bo jest wielki i gruby. Kocurek jest przepiękny! (sorry za jakość zdjęć, ale nie robiłam ich w sprzyjających warunkach ani przed laty, ani dziś). Porozmawialiśmy serdecznie, na pewno też przyda się ten kontakt. A pani z zakładu krawieckiego już nie żyje [*]
Taka to podwórkowa historia, prawdziwa i serdeczna

Dobra historia o dobrych ludziach. I o kotce, która znalazła dom.

I Kocurku

[MalgWroclaw]

Miau. Duża mówi że zjedzone. Ale kotów nie było. Zostawiła nowe. Pada
Pralcia

[ASK@]

Fajny ten Pan Marek. A ja kocham grube i duże koty.

[Hannah12]

Takich Panów Marków na pewno jest więcej w Twoim otoczeniu, tylko o nich nie wiesz.

[klaudiafj]

Moj Macius tez byl ze schroniska. Nikt go nie chcial, bo niby stary ;(

[MalgWroclaw]

Takich Panów Marków na pewno jest więcej w Twoim otoczeniu, tylko o nich nie wiesz.

Zawsze jest tak, że zło widać wyraźniej. Najchętniej rozwiesiłabym ogłoszenie z moim numerem telefonu, żeby zyskać przyjaciół, ale tak się nie da. Nie wiem, skąd miałabym się dowiedzieć, ludzie się jednak ukrywają, bo albo się obawiają represji, albo lubią prywatność (lub jedno i drugie). A ja po prostu nie mam czasu na poszukiwania. Kiedyś widziałam u kogoś na balkonie klatkę - łapkę, do dziś nie wiem, kto to, zapomniałam też, który to był balkon. Szkoda, że my, koci ludzie, znamy się mało albo wcale.

[MalgWroclaw]

Miau. Duża już dawno przyszła. Mówi, że zjedzone i zostawiła nowe
Pralcia

[jolabuk5]

Psim ludziom jest łatwiej, spotykają się na spacerach. A kociarze się nie znają. Może gdyby powołać na osiedlu jakiś "Klub kociarza"... Wiem, bez sensu, bo nikt nie przyjdzie, poza tym dopóki ludzie będą się bali ujawniać, że opiekują się bezdomnymi kotami, bo wrogowie kotów są agresywni i bezkarni, każdy będzie robił swoje po cichu i ludzie się nie poznają. A szkoda, bo mogliby sobie pomóc choćby w momencie, kiedy ktoś jest chory i potrzebne jest zastępstwo w karmieniu.

Miłego dnia Pralciu i Państwo KK
I dla ciebie ciociu!
Sabcia

[Thorkatt]

Psim ludziom jest łatwiej, spotykają się na spacerach. A kociarze się nie znają. Może gdyby powołać na osiedlu jakiś "Klub kociarza"... Wiem, bez sensu, bo nikt nie przyjdzie, poza tym dopóki ludzie będą się bali ujawniać, że opiekują się bezdomnymi kotami, bo wrogowie kotów są agresywni i bezkarni, każdy będzie robił swoje po cichu i ludzie się nie poznają. A szkoda, bo mogliby sobie pomóc choćby w momencie, kiedy ktoś jest chory i potrzebne jest zastępstwo w karmieniu.

Miłego dnia Pralciu i Państwo KK
I dla ciebie ciociu!
Sabcia

Nie tak całkiem bez sensu. Swego czasu organizowałam z koleżanką tzw. Kocie bale - spotkania z okazji Dnia Kota w naszej szkółce. W każdym roku przewijało sie okolo 40 osób - znajomosci z forum stały sie rzeczywiste , trochę pomagania, troche wymiana doświadczeń, troche adopcji i nowych znajomości. Albo wrocławskie spacery z MaryLux. Warto, tylko któś musi sie wziąć za organizowanie, mieć siły , czas i drążyć temat

[MalgWroclaw]

Miau. Duża wróciła, mówi, że jeden kot przyszedł na śniadanie. Teraz duża się spieszy i mówi, że jest rano, a duża już ma dość
pocałowała mnie w kociałko
Pralcia
Thorkatt, jolabuk5 pisze chyba nie o szerszych kocich znajomościach, ale ściśle regionalnych, z tego podwórka. A to nierealne.

[klaudiafj]

Hej, ale co jest nierealne? To rewelacyjny pomysł, żeby poznać kocich przyjaciół. To prawda, że psiarzom łatwiej. U mnie w rodzinnym mieście psiarze spotykali się wieczorem na osiedlowym trawniku. Kto miał psa - dołączał. Normalnie psi klub. Psy się razem bawiły, a dorośli gaworzyli o psach oczywiście

Dlaczego ludzie boją się ujawnić? Ja się łapię na tym, że codziennie wyrzucam dobre jedzenie męsne, bo nie mam komu zanieść tego czym moje koty wzgardziły. Nie ma u mnie miejsca takiego, gdzie są bezdomne koty. Rzadko kiedy zobaczę przemykającego kota, a te koty raczej wiedzą, gdzie pędzą. Nie wyglądają na biedne, które szukają schronienia, wręcz na dobrze obeznane w terenie. Ale wiem gdzie są jeże. W sumie zaczęłam myśleć, że może jeżom będę nosić to jedzenie. Ale czy jeże zapadają w zimowy sen?
Wracając do tematu. Mam dwa pomysły - Małgosiu, nie pisz, że nierealne! - biblioteki aż się proszą i czekają na różne inicjatywy. I to takie małe biblioteki osiedlowe. Na pewno taka jest i u Was. Może warto zorganizować np raz w miesiącu spotkania kociarzy? Takie spotkania można by ogłosić na tablicy informacyjnej gdzieś. U nas w bibliotece są takie inicjatywy. Albo w jakiejś świetlicy. Wtedy nie dość, że można by znaleźć przyjaciół to jeszcze i kompanów do karmienia.
Moja starsza ciocia chodziła do świetlicy (zapomniałam co to było - takie miejsce gdzie spotykają się emeryci, na mikołaja przychodzi mikołaj do dzieci i takie różne rzeczy się tam dzieją) - więc moja ciocia chodziła na spotkania emerytów co czwartek. Tam by można ulotkę też zostawić. Wiadomo, że emeryci mają czas a też bardzo się wiele z nich nudzi.
No, ale to jest do ogarnięcia. A może nawet biblioteki już robiły takie kocie spotkania? Warto to sprawdzić

[klaudiafj]

Znalazłam przykłady

http://www.wbpg.org.pl/aktualnosc/kot-w-bibliotece
jak nawet ładnie napisali "zapraszamy dzieci powyżej lat 6... " wiedzą, co mówią

Tu dla dzieci, ale dzieci często przyprowadzają babcie:
http://www.biblioteka.czest.pl/wydarzen ... otek%C4%85

[MalgWroclaw]

Dlaczego ludzie się boją ujawniać??? Bo są prześladowani, oni i koty. Żadnych spotkań nie będę organizować