wątek likaoński czyli dwa psy, Sudety i inne futrzaki

Patmol pisze:Czytałam ostatnio strażników światła http://www.wydawnictwokobiece.pl/produk ... y-swiatla/.
Grupa naukowców/biologów obserwuje życie na wyspie, obserwuje, opisuje, ale nie ingeruje w życie zwierząt w żaden sposób. Jest sezon rekinów, wielorybów, ptaków i fok.
Dla mnie to byłoby za trudne. takie nieingerowanie.
I tak sobie myślę jak taka koncepcja ma się do pomocy kotom wolnożyjącym. Kiedy jest to pomoc, a kiedy nadmierna ingerencja.

Ta autorka nie jest biologiem.

Obserwacje natury są fascynujące bo ona jest doskonała, ma niezmienne prawa, których człowiek, zwłaszcza współczesny zdaje się nie rozumieć i usiłuje "naprawiać".

Adresówki zamówiłam mosiężne i z nierdzewnej stali - grawerowane blaszki, przynitowane do obróż.

wiem,ze nie jest
to rodzaj powieści obyczajowej z elementami horroru, ale fajnie sie czyta
nie jest to Lorenz, ale tak przygodówka

ale sama koncepcja jest ciekawa, tego obserwowania bez ingerencji
nawet jak łatwo mozna pomóc, to sie nie pomaga,żeby nie ingerować
ale jednocześnie dba sie o to żeby na wyspie nie było turystów,ani niczego co zakłoci naturalną przyrodę

jest tam taka sytuacja,w czasie ptaków,gdy na wyspę przylatują mewy
mnóstwo mew
które usiłują zabić biologów, jako element zbędny, celują dziobami w ich głowy,uniemożliwiają im wchodzenie i wychodzenie głównym wejściem
-to biolodzy wchodzą tylnym wejściem i chodzą w kaskach dla bezpieczeństwa,skoro mewy zajeły werendę, no to trudno

koty wolnożyjące nie bardzo żyją w takim naturalnym środowisko, bez ingerencji
one zyją cały czas w układzie z człowiekiem

A jaki to gatunek mew był?

Bo opowieść niczym z horroru Hitchcocka.

Swego czasu uczestniczyłam w obrączkowaniu piskląt w rezerwacie Mewia łacha W Mikoszewie.
Ptaki nikogo nie atakowały, owszem starały się odstraszyć obrączkujących krzykiem i latały nisko, tym niemniej zrozumiałe było ich poruszenie.
Z ciekawości podpytam znajomych ornitologów, w tym z dorobkiem naukowym o przypadki ataków mew na ludzi. Mewy są bardzo opiekuńczymi rodzicami, dlatego zdarza się, że atakują, jeśli poczują, że ich młode są zagrożone. Potrafią także eliminować potomstwo innych gatunków gniazdujących nieopodal (widziałam na własne oczy).

sprawdzę

Patmol pisze: Ale nie wiem, czy bym chciała taki wielki nr telefonu na obroży. Raczej nie.

Taki wielki numer ma jedną zaletę. Jeśli psa znajdzie ktoś, kto się psów ogólnie boi niezależnie od usposobienia zwierzęcia napotkanego, a chce pomóc w odnalezieniu zguby (albo przynajmniej zadzwonić do właściciela, żeby ten zabrał swojego pupila, który napawa strachem), to z odległości odczyta numer. Z małej adresówki nie.
Spotkałam raz na spacerze panią, która stanęła jak wmurowana na widok mojej małej piesy na smyczy. Powiedziała, że się boi psów i nie chciała się ruszyć z miejsca. Odwołałam piesę żeby stanęła jak najdalej od pani, bo przyjmuję, iż niektórzy mają lęki.

Ale wtedy każdy kogo spotykam na spacerze, a spotykam mnóstwo ludzi codziennie, tez widzi mój numer telefonu, Jakbym go miała na plecach napisanego.

Dzisiaj była cudowna pogoda na spacer. Deszcz, grad i zimno. A jednoczesnie słońce i pełno kwiatów,jasnota purpurowa i czosnaczek-ogromne ilości.
Psy zachwycone, szalały,nam z Młodym tez sie podobało. Niewiele ludzi. Całe łąki nasze. :mrgreen:

Patmol pisze:Ale wtedy każdy kogo spotykam na spacerze, a spotykam mnóstwo ludzi codziennie, tez widzi mój numer telefonu, Jakbym go miała na plecach napisanego.

A to insza inszość

Patmol pisze:Dzisiaj była cudowna pogoda na spacer. Deszcz, grad i zimno.

Rzeczywiście, przepis na udane popołudnie :strach:

U mnie wiatr, wiatr, deszcz i wiatr. Poczekałam na moment wypogodzenia

Chłodno pozostało, ale w nagrodę miałam zachód słońca.

Autentycznie lubię taka pogodę na spacer, bo wtedy nie ma ludzi w nadmiarze.

Mogę puścić psy na łąkach, pobiegać z nimi, pogapić się na nie, poćwiczyć, spokojnie się przejść. Nie ma ludzi rozebranych do majtek, lezących wszędzie plackiem w trawie, nie ma kawałków szkła z butelek po piwie wszędzie nad wodą, nikt nie jeździ po łąkach samochodem, żeby dojechać nad samą rzeką i tam grilować.

W sobotę byliśmy na spacerze 4 godziny, w niedziele trosze mniej, tylko 3 godziny, bo grad padał, walił, i psom się to nie podobało, że w nie wali kawałkami gradu -więc wycofaliśmy się wcześniej i nie doszliśmy do wodospadu, co planowaliśmy zrobić. To znaczy nie waliło gradem cały czas, ale czasem. Raczej zwykły deszcz padał.

Resztę dnia psy przespały :mrgreen:

Zupełnym przypadkiem trafiłam na Twój nowy wątek
(bo edycja postu nie powoduje wysłania powiadomienia o nowym wpisie).
Tytuł intrygujący, jak zwykle

słusznie
powinnam była to wpisać w oddzielny post , nie pomyślałam

Stali czytacze i tak Cię odnajdą

Możesz ew. wpisać swój nowy adres do podpisu.

dobry pomysł
ale zrobię, to jak uzupełnię pierwszą stronę

Brak ludzi też lubię, ale to nie znaczy, że miło mi jest moknąć

Ja lubię deszcz. Oczywiście jak mam kurtkę i buty porządne. Mokry świat jest fascynujący i pusty. W sensie ludzi prawie nie ma.
Ale Caillou nie lubi moknąć :roll:

Ostatnio pogoda jest dokonała na spacery, a trawa i kwiaty na łąkach po kolana. To takie łąki -nieużytki, wzdłuż rzeki, wiec chodzimy na długie 2-3 godzinne spacery codziennie.
Fajnie jest, chociaż na nic więcej już czasu nie ma wtedy. Ale psy zachwycone.
Rzeka je fascynuje, schodzą nad samą rzeką i wąchają, wypatrują, kombinują. Caillou wczoraj wpadła do rzeki i była mokra po kolana. Czyli bardzo mokra, jak na swoje standardy. Sweetie kąpie się po kilkanascie razy. Stara sie być dobrze namoczona. Skaczą po trawie jak zajączki.

Czyli jak mam kota, którego chce przebadać na nadczynność tarczycy -czy ma.
To najpierw zadzwonić i zapytać veta czy robią badania krwi na nadczynność tarczycy? I jak robią to wziąc kota na czczo, zrobić badania i niech vet go wymaca?

I chyba Łapie powinnam zrobić przegląd. Bo jest jakaś taka . Nie jest chuda, ale jakaś taka kanciasta. Ona ma ok 8 lat. Mofologie i biochemię zrobić , z rozmazem? Czy coś więcej? Można od razu to połączyć z badaniami na nadczynność?

Ostatnio sobie odpuściłam patrzenie na koty jak jedzą, ale chyba muszę wrócić do tego zwyczaju i poobserwować.
Jak czasem patrzę, to Zorro niewiele je, a reszta kotów je z wielkim zainteresowaniem. Ale Zorro dobrze wygląda.W sensie, że nie jest ani gruby ani chudy, ale taki akuratny i pełen energii, entuzjazmu.

Tymoteusz, Ryjek, Elbert,Zorro i Patmol wyglądają doskonale. Jak na moje oko. w sensie wizualnym. A Łapa i Szapo są jakieś takie kanciaste.

Badanie na nadczynność to chyba standard - w sensie, że przy jednym pobraniu i każdy lab pewnie robi.

Jadasz nadal rośliny? Pewnie wszystko wiesz, ale jakby... :mrgreen:

http://www.pepsieliot.com/52-dzikie-ros ... -chwastow/

wątek likaoński czyli dwa psy, Sudety i inne futrzaki

Kto przegląda forum