Ragilian, czyli czułe ragdoll show.

barbarados pisze::201461
Ja lubię byc w domu sama z kotami . Kiedy chłop się nie kręci , nie marudzi i nie robi zbędnego zamieszania . Cisza . Niektóre śpią , niektóre przychodzą się przytulic . jest tak cicho i ... kocio

Ja też

Ja nie noszę skór i nie jem mięsa od kilkunastu lat. Uważam, że mamy wpływ na świat i to my kierujemy popytem i podażą.

Córka piękna a ta sukienka w kwiatki super! Też ją uszyłaś?

Sukienkę w kwiatki kupiłam w sklepie.
Mam ochotę rozszarpać Zosię.
Nagrabiła sobie. Po prostu krew mnie zalewa.

Ojej!

Skoro tak piszesz, co nigdy Ci sie nie zdarza, to znaczy że cora nieproznowala

Czesc Lilianko !
Taka mialam ochote na te wystawe kotow, nawet umowilam sie z kolega i jak wiesz poleglam. No coz jeszcze niejedna wystawa bedzie i sie wybiore.
A coz to sliczna Zosienka Ci uczynila ? Przeciez to grzeczna dziewczynka. :lol:

Atak złości mnie wyczerpał do imentu. Wypuściłam swoją bestię z klatki, a potem musiałam się z nią szarpać, co okazało się bardzo męczące. Ale emocje na szczęście opadły równie szybko, jak się pojawiły i Zosia ocalała. Jest tylko dzieckiem, które, jak każdy, popełnia błędy. Jej prawo. Ale jeśli, zamiast natychmiast się pokajać i epatować żalem, gra Niemca i zasłania się wybiórczą niepamięcią wsteczną, to w odpowiedzi na jej atak amnezji, ja wpadam w atak szału. Bo wiem, że kłamie. Pamięta doskonale, tylko nie chce się przyznać. Rzadko pluję ogniem, ale jeśli to się już zdarzy, to z winowajcą jest krucho. Nie, nie spuściłam jej lania, chociaż takowe marzenie przyszło mi do głowy. Mnie także obowiązuje zasada, że bicie boli i dlatego jest niedopuszczalne. Ale dostała wszelkie możliwe szlabany. To nawet nie jest kara, tylko naturalna konsekwencja jej decyzji. Albowiem należy ograniczyć przyjemności, jeśli człowiekowi nie starcza czasu na solidne wywiązywanie się z obowiązków. Przez jakiś czas zamierzam również kwestionować wszystko, co Zosia powie, żeby doświadczyła bólu, z którym wiąże się utrata wiarygodności. Kłamstwo musi być nieopłacalne, a jego skutki - nieprzyjemne.
Nie jest łatwo wychowywać dzieci. Trzeba się czasem zdrowo nakombinować żeby uzyskać produkt finalny dobrej jakości, w postaci ogarniętego dziecięcia. Szczęście, że mam dobre geny, bo byłabym już chyba siwiutka, jako ta gołębica.
Okład z Florci dobrze mi robi.
Zamówiłam dziś fontannę dla kotów, bo TŻ sie bulwersuje, że nie dokręcamy kranów i woda się marnuje. Owszem, nie dokręcamy, bo koty piją. Piodełko powinno rozwiać niesnaski. Muszę jeszcze nabyć z jeden drapak, bo kocie kartony lądują w śmietniku o wiele wcześniej, niż bym chciała.
W moim domu była zasada żeby przed pójściem spać pogodzić się ze sobą i puścić waśnie w niepamięć, żeby nie magazynować gniewu. Męczy mnie to, że muszę podręczyć Zosię, ale wiem, że nie mogę się ugiąć. Ona musi zrozumieć, że nie wolno kłamać.

Lilianko... ja jestem pelna podziwu czytajac Twoje posty. Masz cudowne podejscie do dzieci... i bardo odpowiedzialne. Moze jestem odpowiednia osoba, bo o wychowaniu dzieci wiem niewiele ale bardzo podoba mi sie Taka postawa.

Powiem tak... dzis nawet mialam z M. w samochodzie dyskusje o wychowaniu dzieci... jak ciezko teraz w dobie "gimbazy" wychowac dziecko. Dziecko jest narazone na taki wyplw... a rodzice w pogoni za kasą dawają dzieciom wszystko prócz tego najważniejszego - swojego czasu i miłości. Miłość to tylko prezenty ale właśnie takie rozsądne traktowanie... nawet i surowość... ale na pewno Zosi wyjdzie to na dobre.

Ja byłam zdumiona i trochę przerażona wczoraj.
Odwiedzili nas znajomi z corka, dziewczyna przecudowna.
W kwietniu 2 latka.
Dostała telefon komórkowy do ręki, ODBLOKOWAŁA, znalazła YOUTUBE, i włączyła sobie bajkę Pepa :strach:

Dzieci da bystre... ale chyba za wcześnie

A corka zrozumie i przeprosi, jest wychowana wzorcowo.

Mówią, że złość piękności szkodzi. Ano: szkodzi nie tylko na urodę. Na zdrowie też nie pomaga. Mam masakryczny katar, taki kapiący, urywający czerwony, jak burak, nos. No i czuję się tak, jakby ktoś wrogo usposobiony przywalił mi cegłą w czaszkę. Jest to dosyć kłopotliwe, zważywszy na to, że muszę odwiedzać ludzi chorych na wszystko, oprócz kataru. Nie chodzi tylko o to, że stanowię chodzący rezerwuar epidemii, ale też o to, że mam spory problem techniczny z kapiącym nosem, przy wykonywaniu opatrunków na czysto. Czyli na jałowo. Porażka. Powinnam siedzieć w domu i przesypiać choróbsko, tak, jak lubię najbardziej. Ale koleżanki z pracy zwyczajnie nie wyrobią się z moimi zabiegami. A doprawdy nie chcę, żeby komuś podgniło coś, co się przyzwoicie goi. Może do jutra trochę mi się poprawi. Nałykam się proszków. Jak nie pomogą, to założę maseczkę i jakoś przetrwam.
Trzymam się z daleka od dzieci i kotów.
To klasyczna sytuacja, jak ta z kozą: jak ci za ciasno, to pomieszkaj z kozą ze trzy tygodnie, a potem ją eksmituj i od razu zrobi się luźno. Narzekałam, że mi ciężko. To teraz leci mi z nosa, jak ze szlaucha. Jak minie, to będzie wyśmienicie. Obciążenie obowiązkami okaże się precyzyjnie dopasowane do moich możliwości.

Jak możesz to łyknij tabletkę akatar ,działa szybko i przynosi duuuużą ulgę :ok:

Dziękuję. Jutro kupię i łyknę. :kotek:

sudafed tez jest niezly... ale komu my to mowimy

Wszystko dobre ale jak to moeia katar leczony czy nie trwa tydzien zdrowka :ok:

Jednak nie poszłam do pracy ani wczoraj, ani dzisiaj. Głową muru nie przebiję i własnych możliwości nie przeskoczę. Nie dało się pracować z kapiącym nosem. To w ogóle nie uchodzi żeby służba zdrowia była bardziej "na wykończeniu", niż pacjent. No to wzięłam zwolnienie lekarskie do piątku, zakupiłam w aptece reklamówkę specyfików, które to mają w cudowny sposób mnie uzdrowić i czekam, aż mi przejdzie. Najchętniej, to bym ten czas przespała, ale to było możliwe, zanim wydałam na świat potomstwo. Zasypiałam, jak choróbsko przychodziło, a budziłam się, jak odchodziło. Teraz tak się nie da. Niezależnie od samopoczucia, muszę się wywiązywać z obowiązków. Ale szkoda życia na narzekanie. I tak nic ono nie pomoże. Zresztą nie jest źle. Po połknięciu wagonu proszków, mój nos przestał masakrycznie przeciekać, pozostało jeno ogólne rozbicie oraz kołowatość umysłowa. Na szczęście nie muszę się wspinać na wyżyny intelektualne. Chociaż dziś, wbrew zdrowemu rozsądkowi, wybrałam się do koleżanki, z którą byłam wcześniej wstępnie umówiona. I źle zrobiłam, bo trudno jest się efektywnie komunikować, jak człowiek jest w stanie marzyć tylko o tym żeby przylgnąć do własnej kanapy i przykryć się kocykiem. Ale wiem, że ona czekała i może nawet nie do końca wierzyła w mój morderczy katar, toteż się zmusiłam do mobilizacji. Nie wypadało nie jechać. Tyle, że kiepski był dziś ze mnie kompan. Mam nadzieję, że się nie zarazi.
Napędziłam sobie dziś strachu. Rano chciałam zrobić zakupy, ale mi to uniemożliwił brak portfela w kieszeni, w której go zwykle noszę. Pomyślałam, że pewnie go przełożyłam do torby z Zosi nutami. Ale tam też tegoż portfela nie było. Wyobrażając sobie wszelkie możliwe konsekwencje spustoszenia na moim koncie, zrobiłam drobiazgowy rachunek sumienia, z wyszczególnieniem wszystkich miejsc, w których ostatnio za cokolwiek płaciłam. I wyszło mi, że płaciłam w domu kurierowi, jak przyniósł dwie paczki z zooplusa. Ubrałam się ciepło w garderobę syberyjską i poleciałam przeszukiwać samochód. Przy okazji zrobiłam symboliczny porządeczek. Ale portfela tam nie było. I w torebce też nie. Nie leżał także na szafce z butami, ani na komodzie z kluczami, ani na podłodze pod wieszakiem na kurtki. Jak już się porządnie zmartwiłam i wymodliłam do świętego Antoniego, to zajrzałam do reklamówki z nowiutkim metronomem, który to pani fortepianowa kazała zakupić dla Zosi. I tam właśnie był mój portfel, czernił się na dnie, zeszmacony nieco i starannie zakryty beretem. Takim z antenką. Aż mi ulżyło...
Wczoraj przyszła fontanna dla kotów. Szału nie ma. Orbiś dalej sterczy w łazience i prosi o odkręcenie kranu żeby się napić. Muszę polatać z tą fontanną po domu, może ustawiona w innym miejscu wzbudzi więcej entuzjazmu.
Florcia podejrzanie pomiaukuje... Wygląda już jak za panieńskich lat. Wróciła do formy. I futerko ma piękne i oczka jej się błyszczą. Z nadzieją czekam aż się wola Boża we Florciowej duszyczce odezwie. Bo trzy koty, to zdecydowanie za mało.

Tęsknisz za maluszkami ,co :lol:

ja też

Fontanny to temat woda ile kotów tyle miejsc do picia, dzięki różnorodności
kotów mam już z 5 wersji wodopojów ale są i faworyci .
Którą kupiłaś swoim kotkom ?.

lilianaj pisze:Jednak nie poszłam do pracy ani wczoraj, ani dzisiaj. Głową muru nie przebiję i własnych możliwości nie przeskoczę. Nie dało się pracować z kapiącym nosem. To w ogóle nie uchodzi żeby służba zdrowia była bardziej "na wykończeniu", niż pacjent. No to wzięłam zwolnienie lekarskie do piątku, zakupiłam w aptece reklamówkę specyfików, które to mają w cudowny sposób mnie uzdrowić i czekam, aż mi przejdzie. Najchętniej, to bym ten czas przespała, ale to było możliwe, zanim wydałam na świat potomstwo. Zasypiałam, jak choróbsko przychodziło, a budziłam się, jak odchodziło. Teraz tak się nie da. Niezależnie od samopoczucia, muszę się wywiązywać z obowiązków. Ale szkoda życia na narzekanie. I tak nic ono nie pomoże. Zresztą nie jest źle. Po połknięciu wagonu proszków, mój nos przestał masakrycznie przeciekać, pozostało jeno ogólne rozbicie oraz kołowatość umysłowa. Na szczęście nie muszę się wspinać na wyżyny intelektualne. Chociaż dziś, wbrew zdrowemu rozsądkowi, wybrałam się do koleżanki, z którą byłam wcześniej wstępnie umówiona. I źle zrobiłam, bo trudno jest się efektywnie komunikować, jak człowiek jest w stanie marzyć tylko o tym żeby przylgnąć do własnej kanapy i przykryć się kocykiem. Ale wiem, że ona czekała i może nawet nie do końca wierzyła w mój morderczy katar, toteż się zmusiłam do mobilizacji. Nie wypadało nie jechać. Tyle, że kiepski był dziś ze mnie kompan. Mam nadzieję, że się nie zarazi.
Napędziłam sobie dziś strachu. Rano chciałam zrobić zakupy, ale mi to uniemożliwił brak portfela w kieszeni, w której go zwykle noszę. Pomyślałam, że pewnie go przełożyłam do torby z Zosi nutami. Ale tam też tegoż portfela nie było. Wyobrażając sobie wszelkie możliwe konsekwencje spustoszenia na moim koncie, zrobiłam drobiazgowy rachunek sumienia, z wyszczególnieniem wszystkich miejsc, w których ostatnio za cokolwiek płaciłam. I wyszło mi, że płaciłam w domu kurierowi, jak przyniósł dwie paczki z zooplusa. Ubrałam się ciepło w garderobę syberyjską i poleciałam przeszukiwać samochód. Przy okazji zrobiłam symboliczny porządeczek. Ale portfela tam nie było. I w torebce też nie. Nie leżał także na szafce z butami, ani na komodzie z kluczami, ani na podłodze pod wieszakiem na kurtki. Jak już się porządnie zmartwiłam i wymodliłam do świętego Antoniego, to zajrzałam do reklamówki z nowiutkim metronomem, który to pani fortepianowa kazała zakupić dla Zosi. I tam właśnie był mój portfel, czernił się na dnie, zeszmacony nieco i starannie zakryty beretem. Takim z antenką. Aż mi ulżyło...
Wczoraj przyszła fontanna dla kotów. Szału nie ma. Orbiś dalej sterczy w łazience i prosi o odkręcenie kranu żeby się napić. Muszę polatać z tą fontanną po domu, może ustawiona w innym miejscu wzbudzi więcej entuzjazmu.
Florcia podejrzanie pomiaukuje... Wygląda już jak za panieńskich lat. Wróciła do formy. I futerko ma piękne i oczka jej się błyszczą. Z nadzieją czekam aż się wola Boża we Florciowej duszyczce odezwie. Bo trzy koty, to zdecydowanie za mało.

Koleżanka ABSOLUTNIE SIĘ NIE OBRAZIŁA. Lilianko kochana ,ja istotnie czekałam bo kto by na Twoja wizytę nie czekał? Napsłąś ,wczesniej ,z e tylko katar a reszta w formie i widac sie rozwinęło choróbsko na maxa

Z portfelem to już masz kolejna przygodę...Pamietasz bramke na autostradzie? Ufff na szczęscie wszystko się znalazło
Zdrowiej kochana,zdrowiej. Martwiłam sie o Ciebie bo kompletnnie nie byłas soba, Szarutka byłas i smutna,Zniknął Twój błysk i tak madre słowa które mówisz,
Kwiatek cudowny,Karma tez smakuje,
Zdrowiej kochana.W sobote będe miłą łacznośc

Ragilian, czyli czułe ragdoll show.

Kto przegląda forum