Honorowy Kot [tj. kochany pies Kaj] ZA TĘCZOWYM MOSTEM

[Aia]

Oj, spora ptaszyna, to prawda. Jak kucnęłam, to zdecydowanie wyższy (o szyję z głową), a tak normalnie to mniej więcej do piersi. Ale nie czuć tego, jeśli stoi, bo chudzina Za to jak rozłoży skrzydła.. a już tuż nad człowiekiem To poczułam się jak zwierzyna

[tinga7]

Bociek fantastyczny, zawsze jak widzę to mi się buzia śmieje. A takie bliskie spotkania to pamiętam za dzieciaka, teraz się po łąkach nie plątam, a szkoda.
Wrzucaj foty, bo piękne są i mam choć namiastkę innego żywota, niż tylko praca.
A czytaniem z zaglądaniem na ostatnią stronę to się mocno zdziwiłam, ale każdy robi tak jak lubi

[KatS]

Bardzo lubię bociany Super takie bliskie spotkanie!

[Aia]

Zdjęciami ptaków zalewam wątek ornitologiczny Zapraszam tam do pooglądania viewtopic.php?f=8&t=171513&start=405#p11521198
Niektóre są tak prześliczne (np raniuszki) albo zaskakująco kolorowe (szczytniki, wilgi). I to wszystko prawie pod domem.
Zadziwiające jest to, że od jakiegoś czasu chodzę na takie spacery, a ciągle ujawniają się nowe gatunki Moja kolekcja liczy już 50 folderów różnych ptaków, ale nie ma w niej jeszcze tych najpospolitszych: gołębi, srok itp bo w ich przypadku czekam na super ujecie, by móc się czym pochwalić.

[Emee]

Piękny bociek, niesamowita sytuacja

Ale podziwiam, bo ja się boję ptaków, nawet małych, a co dopiero takich

Fotki z wątku ornitologicznego chętnie obejrzę, bo ptaki są piękne.. (tylko czemu ja się ich boję? )
Raniuszki i kosy - najpiękniejsze z naszych rodzimych ptaków chyba

[Aia]

Przed niektórymi to i ja czuję lęk Na pewno łabędzie, bo to kawał cielska i krukowate (wrony), bo kawał dzioba i zero szacunku do ludzi tzn trzeba mieć świadomość, że mogą zaatakować. Reszta szczęśliwie trzyma się z dala

[Emee]

Gęsi i koguty

[Aia]

I indyki!

[Emee]

I indyki!

I uczucie, gdy ptasie łapki chodzą po głowie... Brrr...

(kiedyś, jak byłam mała, mój wujek miał papugę, która latała sobie po domu - i czasem zdarzyło jej się usiąść na głowie i wplątać we włosy )

[KatS]

Z ptaków boję się gołębi, bo parę razy dostałam kiedys bombą
Krukowate za to uwielbiam najbardziej, bo są mądre niesamowicie. I bardzo lubię ich krakanie, zwłaszcza w posępne zimowe poranki
A w Dublinie widziałam, jak mewa podleciała do faceta idącego chodnikiem przy ruchliwej ulicy i wyrwała mu z dłoni kanapkę

[Aia]

Na głowie ptaka nie miałam ale na ręce owszem - sikory, kowaliki i całkiem fajne to było. Karmiłam pawie z reki, czego nie polecam, bo bardzo mocno dziobią, kaczki trochę szczypią, reszta ma jakieś wyczucie
Krukowate podziwiam, ale jak mają młode to straszne zołzy i nie boją się pokazać własnego zdania. Kawki sezonowo ganiają tu psy, jak im młode wypadnie z gniazda, a i człowiek może zarobić skrzydłem z lotu koszącego Wrony są duże i głośne, a jak jeszcze w stadzie, które złorzeczy pod twoim adresem i cię okrążą to mam pietra i szybko odchodzę
Bałtyckie mewy są bezczelne te tutaj raczej się człowieka boją

[KatS]

W osrodku rehabilitacyjnym dla dzikich zwierząt, gdzie pracowałam, mielismy oswojoną kawkę (imieniem Kasia ), którą odchowano tam od pisklaka - jaki to był mądry zwierzak! Była wypuszczona na wolnosć ale często przylatywała, wołana imieniem siadała opiekunowi na ramieniu, cudna była. I chyba kawki w ogóle lubię najbardziej ze wszystkich ptaszydeł.
Zresztą było tam też sporo boćków- rezydentów, po amputacji kończyn np. albo po skomplikowanych złamaniach, które już nie mogły wrócić na wolnosć, ale żyły sobie całkiem dobrze panosząc się na całym podwórku i pomagając w pracy Jeden z nich, imieniem Bodyguard, nie lubił kobiet Kolegów tolerował, ale mnie i koleżankę zawsze dziobał tym wielkim dziobem, a powiem Wam, że takie dziobnięcie się bolesnie odczuwa
O, łabędzi się trochę boję, odkąd w dzieciństwie tata mi opowiedział o tym, jak łabędź złamał rękę jego koledze A i później na spływach kajajowych grupy łabędzi zawsze były postrachem kajakarzy

[Emee]

Tak, kawki bardzo szybko się przywiązują i są jak pieski - tak czytałam

A ja boję się najbardziej od czasu, jak mama mnie wysyłała do PGR-ów po mleko Tam zawsze pasły się gęsi i ja zawsze płakałam, że nie chcę tam iść, bo nie raz za mną biegły, ciągnąc za siatkę (taką z materiału miałam). I jak z daleka widziałam, że te gęsi się pasą, chodziłam naokoło. No nienawidziłam po to mleko chodzić.
Taka tam trauma z dzieciństwa

[KatS]

Te gęsi to chyba taka klasyka, większosć dzieciaków, które się natknęły na takie stadko, miała traumę Ja też się ich bałam... i też chodziłam do PGR-u po mleko, u babci bardzo byłam z tego dumna, że sama załatwiam taką poważną sprawę

[Aia]

Też bym miała pietra
Jednak lubię mieć zachowaną przestrzeń osobistą na pewnym dystansie