Bombka odnaleziona :)

Super

No to Vito już u siebie. Na razie wieści nie mam, wczoraj przy odwożeniu zabunkrował się w drapaku, nie wyszedł na jedzenie, ale czujnie z budki obserwował, co dzieje się dookoła.
Trzymajcie kciuki za aklimatyzację

A ja założyłam wątek Tuli, która także szuka domu:
viewtopic.php?f=13&t=173400

I jeszcze trochę fotek.

Carmen - wyluzowana, śpiąca, na "swoim" fotelu.
Obrazek

Vito - ostatnie foty u mnie

Piękna i dystyngowana koleżanka Vito - bo poza Rudolfem u nowych Opiekunów mieszka jeszcze ona, ale "nie zadaje się" z chołotą :mrgreen:

**Adopcje: 12 >>**

Szalony Kot pisze:No to Vito już u siebie. Na razie wieści nie mam, wczoraj przy odwożeniu zabunkrował się w drapaku, nie wyszedł na jedzenie, ale czujnie z budki obserwował, co dzieje się dookoła.
Trzymajcie kciuki za aklimatyzację

A ja założyłam wątek Tuli, która także szuka domu:
viewtopic.php?f=13&t=173400

Oj, nie puszczajcie kciuków, bo u nas...

Szalony Kot pisze:A swoją drogą - dzwoniłam do Vito. Je, przytula się, mruczy, kuwetuje... ale z Rudolfem jest wojna. Pani z początku przedstawiała to w stylu "no czegoś takiego się nie spodziewałam", "tragedia", "jest strasznie", "dramat", ale z opisu nie wychodzi tak źle, jest nadzieja - koty mogą przebywać w jednym pomieszczeniu, bawić się wędką w dwóch kątach pokoju, ale jak tylko spojrzą na siebie jest syk, warkot, wizg i jeżenie.
Pani powiedziała, że dajemy im jeszcze czas, ja rzuciłam kilka porad - trzymajcie kciuki, żeby panom testosteron opadł

A z drugiej strony - jestem teraz w odwiedzinach u mojego pierwszego tymczasa, Gamonia - i adoptowanego mu do towarzystwa Confettiego. Gamoń adoptowany 5 lat temu, Confetii jakoś pół roku później...
Gamoniek taki już troszkę zdziadziały, taki z niego starszy, spokojny pan. Nadal niechętny przytulaniu i głaskaniu (ma wtedy minę "serio? znowu to będziesz robić? przecież robiłaś to wczoraj..."), ale za to nocą po zgaszeniu światła od razu melduje się na łóżku i żąda wpuszczenia pod kołdrę :mrgreen:

śpi przy brzuchu i mruczy, mruczy, mruczy...

Obrazek

Doświadczenie w tymczasowaniu mam malutkie, ale zdarzało się, że u mnie nowy kotek wywoływał podobne "agresje". Że o pierwszej adopcji psa nie wspomnę. Był początkowo dramat. Vito jest dopiero 5 dni w nowym domu. Po doświadczeniach własnych stoję twardo na stanowisku, że dopóki "agresja" ogranicza się do syków, wrzasków i machania łapami przed nosem wroga, to trzeba czekać, bo nic się nie dzieje. To nie jest jeszcze żadna agresja. To tylko ustalanie hierarchii. Jeśli tylko opiekunka Vito wykaże się mocnymi nerwami i nie da się przestraszyć tym demonstracjom siły, będzie dobrze. No, ale to, co piszę, to moje doświadczenia. Rozumiem kobietę, która się po prostu boi takich zachowań.
Trzymam kciuki za Jej zimną krew.

Dzięki Femko - ja się z Tobą zgadzam, z opisu to serio nie jest taki dramat, jak wydawał się Pani.
Na razie nie zapeszamy, trzymamy kciuki dalej

Vito wciąż się dociera z Rudolfem.

A u nas - Carmen odżyła. Kot po prostu nie wie, komu wpakować się na kolana, jak okazać miłość jeszcze bardziej. Chce koniecznie spać z nami (wcześniej zdarzało się to sporadycznie), najlepiej między mną i Tomkiem, mrucząc i ugniatając.
Chce spać też z Baśką, na Baśce, na Tomku, przytulać się, mruczeć.
Tomek powiedział, że apogeum to było tuż po wyprowadzce Vito - jak ja byłam we Wrocławiu. Kot podobno nie odchodził od Tomka :roll:

Carmen była bita i to bardzo przez inne koty w miejscu bytowania
ona była złapana, ponieważ koty wręcz znęcały się nad nią
na początku bardzo się bała nawet jesli czuła zapach innego kota - trzeba było uważać

nie dziwię się, że odżyła
dla niej to musiało byc trudne

Wiesz, z Vitem bawili się nawet, biegali. Spali w sumie w niedużej odległości od siebie. Ale jak przestał mieć "kocięce rozmiary" a nabrał wagi Carmen (a nawet przegonił) to jego zabawy zaczęły być zbyt brutalne niestety.
Stąd też decyzja o nie pozostawieniu Vito, ze względu na Carmen.

No i niszczenie kwiatów :twisted:

kciuki za adopcję Vita.

EDIT: ja mama w domu przypadek podobny do Carmen. Zosia zabrana została z podwórka, gdzie żyła sobie ze swoim bratem, dużo potężniejszym kotkiem (teraz Kacper w swoim domku). Brat ją potwornie szykanował, znęcał się wręcz. Zosia, mimo swoich już 10 lat (a zabrana została jako trzymiesięczna kotka) wciąż jest strachliwa wobec kotów.

Bombka odnaleziona :)

Kto przegląda forum