Czarno Widzę.

[haaszek]

I pojechały, wszystkie drzwi znów mogą być otwarte.
Smutno jakoś.

[haaszek]

Patrzę przez okno - Miś siedzi na podwórzu.

Patrzę za chwilę - nie ma go. Pewno wszedl do piwnicy. W piwnicy pod Grubą Bertą go nie ma. Nie ma w ciemni. Nie ma na klatce schodowej. Nie ma pod tujami. Nie ma w pracowni. Gwiżdżę. Wołam. Grzechoczę chrupkami. Drzwi od złotników od podwórza otwarte, panowie ustawiają regały. Nie widzieli Kotka, ale mogę wejść i poszukać. Nie ma, ale drzwi od ulicy otwarte... Mógł wyjść kiedy jedli sniadanie i mogli go nawet nie zauważyć. I cały czas kiedy idę słyszę jego dzwoneczek. Tylko, że to dzwonią zamki błyskawiczne przy moich butach... Kiedy stoję przestają dzwonić.

Idę w kierunku skrzyżowania, gwiżdżę, grzechoczę. Zaglądam na wszystkie podwórza, do ogrodów. Ale małe prawdopodobieństwo, że wszedł, nie przecisnąłby się pod siatką.
Idę w kierunku babci P. Gwiżdżę, grzechoczę. Zaglądam na wszystkie podwórza, do ogrodów.
Nie ma.
Widzę, że od skrzyżowania idzie Siwy, przekazuję mu radosną nowinę... Siwy szuka ponownie tam gdzie ja.
Nie ma.

Idę na piętro do księgowego, może tam poszedł. Gwiżdżę.

Z piwnicy wybiega zadowolone, wredne, czarne bydlę i idzie się połasić do Siwego.
Zabiję!

[kwinta]

Z piwnicy wybiega zadowolone, wredne, czarne bydlę i idzie się połasić do Siwego.

Zabiję!

kochany Kotek, już wiadomo na kogo czekał

[haaszek]

23 z minutami.
Wracamy z wernisażu cichutko, żeby sąsiadów nie obudzić. Nie trzaskamy drzwiami, cichutko wchodzimy na pierwsze piętro. Szybko otwieramy drzwi. Zaraz za drzwiami wielkie oczy Kotka. Posłyszał. Czekał.
Kochane bydlę.

[Malk]

Czyli wyrok odroczony
kochany kotek

[meg11]

Z piwnicy wybiega zadowolone, wredne, czarne bydlę i idzie się połasić do Siwego.
Zabiję!

Przecież nie od dziś wiadomo że szuka się najbliżej

[haaszek]

Z piwnicy wybiega zadowolone, wredne, czarne bydlę i idzie się połasić do Siwego.
Zabiję!

Przecież nie od dziś wiadomo że szuka się najbliżej

W piwnicy sprawdzałam w pierwszej kolejności. Musiał się przyczaić w najciemniejszym kącie i zamknąć oczy, żebym go nie zobaczyła. Drań.

[meg11]

W ciemnej piwnicy szukałaś ciemnego kotku

[haaszek]

Bapci znów udało się stworzyć egipskie ciemności - poszła na całość, oprócz suszarki do grzybów i piekarnika włączyła jeszcze pralkę i bum!
Po raz kolejny to zrobiła i trzeba było wreszcie poprosić Panajanka, żeby zaprowadził porządek w elektryczności. Poodsuwałam szafki, kuchnia zaczęła wyglądać jak wypatroszony wieloryb i Panjanek zabral się za dłubanie w gniazdkach. Oczywiście zaraz zjawił się pomocnik - zna Panajanka, ale widuje go w pracy, a tu naraz Panjanek siedzi w JEGO kuchni na JEGO krześle. I włazi za szafkę, za którą JEMU nigdy nie udało się wejść.
- Ej, co tam masz smacznego? - zagadnął inteligentnie Kotek.
- Zostaw, nie pchaj mi nosa do gipsu, bo się zakleisz - próbował się bronić Panjanek
- Ej, co tam drapiesz, daj, ja też podrapię.
- Idź, bo mi śrubki pogubisz.
Wyrzuciłam Kotka z kuchni, jedna depcząca po piętach Bapcia to i tak za dużo.

Ale Kotka nie tak łatwo spławić, wraca jak bumerang.
- Ej, a co robisz w łazience? Też ci się chce pić? Posuń się, muszę zaraz wejść do wanny.

Wystawiłam Kotka na balkon, podgrzałam zupę, żeby poczęstować Panajanka, zaprosiłam go do pokoju, gdzie już na fotelu rozwalił się Kotek. Wyeksmitowałam Kotka z fotela. Kiedy się obejrzałam siedział na stole koło talerza.
- Ej, co jesz? Mogę spróbować? Ładnie pachnie? Łeeee, to nie są chrupki. Mogę popilnować twojego talerza? Za darmo!

- Ej, czekaj, czekaj na mnie, gdzie idziesz? Co chcesz robić w moim pokoju, koło mojej kuwety? Poświecić ci oczami?

Prąd wrócił do swoich gniazdek, Panjanek do domu, Bapcia do swojego serialu, porządek do kuchni. A Kotek na pewno już wie, jak zakłada się gniazdko natynkowe, z bolcem i bez, podpina uziemienie i sprawdza napięcię w sieci.

[taizu]

[Malk]

[haaszek]

Kotek od wczoraj o suchym pysku a właściwie o mokrym, bo tylko z wodą w miskach, więc pojechaliśmy oddać honorowo krew. Leci na tym Luminalu od lutego, trzeba zobaczyć co tam w środku Kotka. Doktora z jego cudownym palcem nie było (przyciska i krew leci) była Gosia, jakoś wspólnie udało się nam utoczyć dwie ampułki krwi z obu łapek. Kotek wył i rozpaczał, płakał, próbował zwiać, lamentował - ale ani raz nie próbował ugryźć czy podrapać. I dlatego jeszcze bardziej było mi go żal.
Ale tylko guma została zwolniona, zeskoczył ze stołu i pomaszerował do gabinetu. Potem już prawie na luzie wyszedł z lecznicy, pooglądał za siatką mocno zainteresowanego nim teriera i bez wycia i jęków (które ostatnio nam towarzyszą podczas jazdy samochodem) pojechał do pracy.
Biedny dziurawiec.

[meg11]

Kotku

[haaszek]

Teraz tylko trzymać kciuki za wyniki i za to, żeby ten potworny stres nie wywołał znów ataku.

[haaszek]

Następne krwiobranie za rok, ufffff.