Śledząc od kilku tygodni miau.pl postanowiłam sama założyć tu konto i nie pozostać tylko obserwatorem kocich spraw.
Czytając wiele wątków zrozumiałam,że stałam się Wielką Kociarą i nie wyobrażam sobie życia bez mruczenia!
Jak to się zaczęło?
Jestem jedynaczką,którą rodzice postanowili wychowywać bez urozmaiceń. Jako mała dziewczynka mogłam jedynie pomarzyć o śwince morskiej jako zwierzątku. (wynikało to głownie,tak myślę, z odpowiedzialności rodziców,którzy zdawali sobie sprawę,że każde większe zwierze to ogromna odpowiedzialność). Jedyny kontakt miałam z psami u babci na wsi. Zawsze myślałam,że pies to największy przyjaciel człowieka,aż.... pewnego dnia brat mojej mamy przyniósł znajdę. Młodą kotkę RIKE. Pamiętam jak wszyscy byli niezadowoleni,zwłaszcza babcia-głowa rodziny,która nigdy nie lubiła kotów.
Wujek nie odpuścił i Rika została z nami. Urosła na naprawdę piękną kocicę o dłuższej biało-szarej sierści. Wszyscy się wniej zakochaliśmy. Miesiąc temu niestety zdarzył się wypadek. Rika była kotek wychodzącym. Dysponujemy wieeelkim ogrodem na wsi i aż żal było jej nie wypuszczać. NIgdy odkąd z nami była (ok 4 lat) nie wychodziła na ulicę.... Nie wiemy dlaczego ale weszła na jezdnię i zginęła na miejscu. I Wiecie co...? Cała rodzina płakała.Nawet babcia,która zarzekała się,że nie lubi kotów. Wtedy wspólnie stwierdziliśmy,że nasz dom zawsze będzie otwarty dla kotów. Mama zaproponowała abyśmy zaadoptowały kotka ze schroniska. Zgodziłam się. Teraz jest okres gdzie schroniska sa wypłenione porzuconymi kocitami. Było ich tam pełno. Stanęłyśmy przed trudnym wyborem...KTÓRY/KTÓRA? Kto potrzebuje najbardziej naszej miłości? Wzięłyśmy 2 miesięczną kotkę Andree. Tylko dlatego,że została jedyna z miotu a nikt jej nie chciał adoptować,bo była najmniejsza, "najbrzydsza" (jak to cytowała Pani ze schroniska). OD razu ją pokochaliśmy. Niestety,obawy się sprawdziły, Kotka była zbyt słaba by przeżyć. Po dwóch dobach,mimo akcji ratunkowej u weterynarza, zdechła( prawdopodobnie wykończyła ją biegunka).
I co dalej...? Razem z mamą wiedziałyśmy,że mamy wsobie tyle miłości ,którą musimy przekazać,że nie wahałysmy się. Kolejny raz pojechałyśmy do schroniska by uratować kocie stworzonko. Pierwsze z brzegu. I jest ! juz z nami TYDZIEŃ. Przedstawiam Państwu sułtankę HATICE
szylkretową kocią piękność. Będę już kończyć żeby już pierwszym postem nie zanudzić nikogo. Mam nadzieję,że wpasuję się do Waszej kociej społeczności. Aktualnie na bieżąco czytam ABC kocie i inne wątki by poszerzać wiedzę
póki co jestem laikiem z tego co widzę. POZDRAWIAM ,KILKA ZDJĘĆ
Rika [*]
Andrea [*]
Hatice
Kota coraz bardziej łobuzuje,więc chyba wszystko jest w porządku. Mamy postęp,gdyż Hatice już nie jest taka płochliwa a nawet powoli zaczyna miauczeć (chociaż zabawnie to brzmi). 
ale mam wrażenie,że lepiej niż ja. Dziwię się,ze w taki upał ma jeszcze siłe broić. Najbardziej boję się,że mi się odwodni. Dostaje ode mnie mokre jedzonko i dolewam do jedzenia jeszcze wody,więc płyny są przemycane 