dwunastu wspaniałych i ja ^^

[kristinbb]

Jedenaście ??
To trochę więcej niż u mnie

[karo123]

Namalże odkryłam w sobie pasję do kolekcjonowania ich ;d a tak poważnie to obiecałam sobie, że koniec z tym zbieractwem (chociaż w piwnicy kuruje kolejną pogryzioną znajdę i nie wiem co z nią będzie dalej ) pozdrawiam kocią czeladkę!

[karo123]

A oto i jest - <wcale nie> oczekiwana, <w ogóle nie> wypatrywana, <absolutnie nie> upragniona Kolejna Gęba Do Wykarmienia:








Dostaje jednak u mnie meldunek tymczasowy, bo przy mojej troglodyckiej bandzie wieśniackich kotów ta spokojna koteczka szybko poszłaby na zmarnowanie. Ma już prawie rok (mały koci bajtel zjawił się u nas na osiedlu jakoś na wiosnę) i dotychczas była wolnożyjącą kotką. Została odłapana do sterylizacji i do wyleczenia zaropiałych zmian na głowie. Niestety okazało się, że zmiany te są mocno alergiczne i weterynarz odradza jej wypuszczania jeśli jest taka możliwość. Możliwość owszem jest - jeśli ktoś z Was ją przygarnie

Kotka wzięta do niewoli wcale nie jest dzika - wręcz nachalnie nakolankowa, wymuszająca wszystko pięknym mruczeniem. Aktualnie spędza każdą wolną chwilę na próbie doprowadzenia futerka do stanu godnego kota salonowego. Bez problemu załatwia się do kuwety, nie jest agresywna w stosunku do innych kotów, nie boi się psa. Alergia prawdopodobnie nie pokarmowa, a przynajmniej nie na to, czym aktualnie ją karmię. Po odpchleniu rany pięknie się goją, dlatego wet obstawia uczulenie na pchli jad, co dyskwalifikuje ją jako wolnożyjącego kota.

SZUKAMY DOMU NA TERENIE ŚLĄSKA DLA TEJ PIĘKNEJ TRIKOLORKI!!

[karo123]

to ja może odświeżę temat - teraz coś z malunków! ;d

\

[Rilla07]

Witam

Szkoda, że dopiero teraz natknęłam się na ten wątek.
Historia Franka - niesamowita i wzruszająca, przeczytałam jednym tchem (na prawdę wspaniale piszesz, czyta się rewelacyjnie).
Kotki - cudne Ich opisy też super, aż mi się buzia sama uśmiechała

Pozdrawiam serdecznie i będę zaglądać

[karo123]

Dziękujemy za miłe słowa i zapraszamy do nas na bloga: www.kotzwasem.blogspot.com

[Anike]

11 Kotełków ?!

Też tak pewnie skończę...

Pozdrawiam z moją bandą trojga

[karo123]

Ja miałam przez 13 lat JEDNEGO kota potem coś mi się pomieszało w główce...

[Anike]

Ja miałam przez 13 lat JEDNEGO kota potem coś mi się pomieszało w główce...

Pozytywnie pomieszało.

[karo123]

A teraz coś innego! W ramach inspiracji, dzielę się wynikami mojego eksperymentu ratowania ikeowskiego stolika. Być może kogoś zmobilizuję do podobnych zabiegów na starych zniszczonych meblach



... oczywiście koty pomagały!



szczegóły krok po kroku na: http://kotzwasem.blogspot.com/

[karo123]

Jestem bardzo złym człowiekiem i w lany poniedziałek musiałam podręczyć trochę głodoZmory

Zapraszam:

https://www.youtube.com/watch?v=dmUc2pa ... e=youtu.be

[Prakseda]

Piękna ta nowa "gęba".
Głaski da niej.
Ja też jestem zbieraczką, nawet mam nieco więcej tych gębuli.
Pozdrawiam więc siostrę - zbieraczkę.

Jednak nie wszystkie koty boją się wody. Mój Moherek ją uwielbia. Może chlapać, łapać, deptać, walczyć z wodą całymi godzinami.

[karo123]

Jak to więcej??? ;d można tak?? To nie jest moja nowa gęba -ja jej nie chcę, ale nikt inny też nie poza tym nie mam serca jej trochę dawać obcej osobie, bo ona jest b. nieufna w stosunku do pozostałych domowników, mimo długiego pobytu. Za to nie chce się ze mną rozstawać, śpi mi przy głowie, przybiega jak tylko mnie zobaczy itp. Okropny stan przywiązania... ale oddałabym do pewnego domu, bo nie toleruje innych kotów, a u mnie ciężko ich unikać...

[karo123]

czasem trzeba urozmaicić kotom dzień, żeby tak całkiem nie darmozjadziły....

[karo123]

O KOCIE, KTÓRY UMARŁ I WRÓCIŁ
Ćpun wrócił. Nie w jednym – w pięciu futrach! Przez trzynaście obsikanych w każdym calu lat byłam właścicielką jednego niekastrowanego (matko, gdzie ja miałam głowę?!) kocura. Wredne indywiduum kochane chyba tylko przeze mnie i tylko mnie kochające. Wstyd się przyznać, ale przyszłam na świat w rodzinie antykociej. Mama nienawidziła jedynie dwóch rzeczy: koloru brązowego i kotów. I wierzcie, z tych dwóch nieszczęść wolałaby chodzić całe życie w brązowym swetrze. I tak żyliśmy sobie przez te trzynaście lat, 4745 dni, straciwszy 200 zalanych kołder, 2 podłóg wypaczonych od wilgoci paneli, 12 rolek przerabianych wiecznie pazurami tapet, 23 par butów, które nigdy nie przestały śmierdzieć amoniakiem i 3 dywanów (tylko trzech, bo po ostatnim wszelkie dywany zostały w domu zlikwidowane).
Lecz kiedy Ćpun umierał na niewydolność nerek walczyliśmy o jeszcze choć kilka takich dni. Staliśmy się nawet właścicielami drugiego takiego kociego niszczyciela, Klopsa, byleby tylko osłodzić Ćpunowi ohydną nerkową egzystencję. Gdy jego szpik przestał pracować i doszło do silnej anemii, zapakowaliśmy koci dobytek do auta, gotowi na transfuzję krwi. Po badaniach postanowiłam jednak więcej Ćpunka nie trzymać przy sobie na siłę.
Opuszczając przychodnię weterynaryjną w Bielsku-Białej załamana po uśpieniu jedynego faceta, jakiego wówczas kochałam, zbyt załamana, by logicznie myśleć i wsadzić Klopsa do transportera, straciłam drugiego kota, który wyskoczył mi z rąk (sytuacja tragiczna tym bardziej, że mieszkamy w Katowicach). W ciągu pięciu minut byłam o dwa koty biedniejsza.
W 2010 roku miałam jednego kota. W 2011 miałam dwa i oba straciłam. Tego samego roku zyskałam takich kociaków aż pięć. Świniak i Czarnuch, nasze bliźniaki, ukradłam z mamą spod bloku, gdzie były dokarmiane, lecz poważnie chore. Mama przyniosła je z piwnicy, gdzie je leczyliśmy, by potem komuś sprezentować, gdy nagle zrobiło jej się pusto w domu, po stracie Ćpuna i Klopsa. Klops po trzech dniach szeroko zakrojonych poszukiwań wrócił do domu. Pipka była kocim szkieletorem, który mieszkał na śmietniku przy mojej uczelni („Tak mamo, weźmiemy ją tylko na chwilę, potem poszukam jej domu!”). Pamcia, jedyny rasowiec wśród tych kocich szlam dostała nam się razem z babcią, która z nami zamieszkała („co za różnica cztery czy pięć?”).
Kiedy do tego doszło? Kiedy mój dom zmienił się w kocią melinę? Kiedy moja mama polubiła koty?


takie tam wspomnienie mojego ukochanego kocura...pisałam to dawno....bardzo dawno...jakieś siedem kotów temu....